SJAKIE'S AFSCHEIDSWEDSTRIJD 30 JAAR FINALES 8 augustus 1973: Ajax - Tottenham Hotspur (4-1) 6 april 1999: Ajax - Barcelona (2-2) HISTORIE 109 Toen Sjaak Swart afgelopen zomer in het middelpunt van de belangstelling stond op de middenstip van het Olym pisch Stadion, was dat niet voor het eerst Op dezelfde plek vierde hij veertig jaar geleden zijn afscheidswedstrijd. Of beter: onderging hij die. Sjaak was niet blij. Het was een afscheid met een rouwrandje want toen Ajax in Belgrado tegen Juventus zijn derde opeenvolgende Europa Cup won, had Swart vanaf de bank moeten toekijken. Swart meende dat hij het met trainer Stefan Kovacs toch net iets anders had afgesproken. Het had zijn laatste officiële wed strijd voor Ajax zullen zijn. Ruim twee maanden later volgde alleen nog zijn afscheidswedstrijd tegen de Spurs, een afscheid dat hijzelf hopeloos voorbarig vond. Ondanks zijn verontwaardiging bereidde hij zich fanatiek voor Een beetje té fanatiek zelfs, want bij het trekken van sprintjes in het Amsterdamse Bos liep hij een spierscheurtje op. Swart zelf kon weliswaar niet voluit gaan, maar het stijf uitverkochte Olympisch genoot voor de laatste keer van het grote Ajax met de voorhoede Swart, Cruijff, Keizer. Cruijff - officieel nog Ajacied, maar Sjaak Swart, aanvoerder van Ajax bij zijn ongewilde afscheidswedstrijd. in ver gevorderde staat van onderhandeling met Barcelona - schreef de volgende dag in zijn column in De Telegraaf.'lk dacht niet dat het ooit nog een keer zal gebeuren dat een voetballer op een dergelijke manier afscheid neemt van zijn publiek.' n een periode waarin Ajax wel een opsteker kon gebruiken (zesde op de ranglijst), streek Johan Cruijff neer in de ArenA ter gelegenheid van de tweede erewedstrijd die hij nog tegoed had van Barcelona. De eerste, gespeeld in Nou Camp, was een zinderend eerbetoon geworden van de socios aan de trainer die met Barpa in 1992 de belangrijkste Europese beker had gewonnen. In Amsterdam werd het, op nadrukkelijk verzoek van Cruijff zelf, een eerbetoon aan '30 jaar Europa Cup-finales'. Een wat ruimere opzet dus, en Ajax glom van trots op zoveel glorieus voetbalverleden, je hebt nu eenmaal die wedstrijd, dat is een gegeven, dus ga je kijken: wat ga ik daarmee doen?' Dat was de vraag waar Cruijff zich voor gesteld zag en zijn antwoord luidde:'Wegdromen.'Toch zou het geen louter zelfgenoegzaam wegglijden in de nostalgische warmte van het verleden moeten worden. Cruijff:'Het is dit verleden waar voor de toekomst weer lering uit getrokken kan worden. Door het bestuun door trainers, door spelers en door supporters. Laat het iedereen vooral inspireren. Inspireren om er zowel binnen als buiten de lijnen voor te zorgen dat Ajax over dertig jaar nog steeds een bijzondere club is.' Cruijff liet doorschemeren daarbij, als het hem gevraagd werd, best te willen helpen.'Omdat Ajax nu eenmaal mijn club is.' Maar hij zei erbij dat hij 'zoals bekend geen gemakkelijke' is. Voorlopig hielp Cruijff Ajax aan een avondje wegzwijmelen.Tijdens de voon/vedstrijd tussen finalisten uit de Ajax-historie maakte Marco van Basten een even onverwachte als briljante rentree. Piet Keizer speelde twee minuten mee. Ajax won deze wedstrijd, uiteraard. Het hoofdmenu tussen Ajax en Barcelona eindigde in een voor iedereen bevredigend 2-2-gelijkspel. Johnny Rep (Ajax-uit) en Johan Neeskens (Ajax-thuis) hebben plezier tijdens de herdenking van '30 jaar finales'.

AJAX ARCHIEF

Presentatiegids (1987-2013) | 2013 | | pagina 109