SJAKIE'S
AFSCHEIDSWEDSTRIJD
30 JAAR FINALES
8 augustus 1973: Ajax - Tottenham Hotspur (4-1)
6 april 1999: Ajax - Barcelona (2-2)
HISTORIE 109
Toen Sjaak Swart afgelopen zomer in het middelpunt van
de belangstelling stond op de middenstip van het Olym
pisch Stadion, was dat niet voor het eerst Op dezelfde
plek vierde hij veertig jaar geleden zijn afscheidswedstrijd. Of beter:
onderging hij die. Sjaak was niet blij. Het was een afscheid met een
rouwrandje want toen Ajax in Belgrado tegen Juventus zijn derde
opeenvolgende Europa Cup won, had Swart vanaf de bank moeten
toekijken. Swart meende dat hij het met trainer Stefan Kovacs toch
net iets anders had afgesproken. Het had zijn laatste officiële wed
strijd voor Ajax zullen zijn. Ruim twee maanden later volgde alleen
nog zijn afscheidswedstrijd tegen de Spurs, een afscheid dat hijzelf
hopeloos voorbarig vond. Ondanks zijn verontwaardiging bereidde
hij zich fanatiek voor Een beetje té fanatiek zelfs, want bij het trekken
van sprintjes in het Amsterdamse Bos liep hij een spierscheurtje op.
Swart zelf kon weliswaar niet voluit gaan, maar het stijf uitverkochte
Olympisch genoot voor de laatste keer van het grote Ajax met de
voorhoede Swart, Cruijff, Keizer. Cruijff - officieel nog Ajacied, maar
Sjaak Swart, aanvoerder van Ajax bij zijn ongewilde afscheidswedstrijd.
in ver gevorderde staat van onderhandeling met Barcelona - schreef
de volgende dag in zijn column in De Telegraaf.'lk dacht niet dat het
ooit nog een keer zal gebeuren dat een voetballer op een dergelijke
manier afscheid neemt van zijn publiek.'
n een periode waarin Ajax wel een opsteker kon gebruiken
(zesde op de ranglijst), streek Johan Cruijff neer in de ArenA
ter gelegenheid van de tweede erewedstrijd die hij nog tegoed
had van Barcelona. De eerste, gespeeld in Nou Camp, was een
zinderend eerbetoon geworden van de socios aan de trainer die
met Barpa in 1992 de belangrijkste Europese beker had gewonnen.
In Amsterdam werd het, op nadrukkelijk verzoek van Cruijff zelf, een
eerbetoon aan '30 jaar Europa Cup-finales'. Een wat ruimere opzet
dus, en Ajax glom van trots op zoveel glorieus voetbalverleden,
je hebt nu eenmaal die wedstrijd, dat is een gegeven, dus ga je kijken:
wat ga ik daarmee doen?' Dat was de vraag waar Cruijff zich voor
gesteld zag en zijn antwoord luidde:'Wegdromen.'Toch zou het
geen louter zelfgenoegzaam wegglijden in de nostalgische warmte
van het verleden moeten worden. Cruijff:'Het is dit verleden waar
voor de toekomst weer lering uit getrokken kan worden. Door het
bestuun door trainers, door spelers en door supporters. Laat het
iedereen vooral inspireren. Inspireren om er zowel binnen als buiten
de lijnen voor te zorgen dat Ajax over dertig jaar nog steeds een
bijzondere club is.' Cruijff liet doorschemeren daarbij, als het hem
gevraagd werd, best te willen helpen.'Omdat Ajax nu eenmaal mijn
club is.' Maar hij zei erbij dat hij 'zoals bekend geen gemakkelijke' is.
Voorlopig hielp Cruijff Ajax aan een avondje wegzwijmelen.Tijdens
de voon/vedstrijd tussen finalisten uit de Ajax-historie maakte Marco
van Basten een even onverwachte als briljante rentree. Piet Keizer
speelde twee minuten mee. Ajax won deze wedstrijd, uiteraard.
Het hoofdmenu tussen Ajax en Barcelona eindigde in een voor
iedereen bevredigend 2-2-gelijkspel.
Johnny Rep (Ajax-uit) en Johan Neeskens (Ajax-thuis) hebben plezier
tijdens de herdenking van '30 jaar finales'.
