'JE MOET DE KRACHT
94 AJAX KICK OFF
Ook de verhuizing naar de ArenA was voor mij bijzonder. Na die negen jaar
dacht ik bij mezelf: je moet afscheid durven nemen op het hoogtepunt. Op
zich is dat ook wel weer geluk geweest, want daarna is het eigenlijk nooit meer
zo goed gegaan als daarvoor.'
Zakelijke historie
Waf ben je daarna gaan doen? Ben je inmiddels met pensioen?
'Mijn zakelijke historie in een nuttshell: mijn vader was een pure selfmade
man. Hij kwam helemaal alleen als Jood uit de oorlog, hij redde zich door
onder te duiken. Hij ging werken bij het assurantiekantoor waar hij voor de
oorlog ook had gewerkt, werkte zich snel op en werd er in 1956 eigenaar van.
Ik kwam in 1967 in het bedrijf, toen werkten er al zo'n 150 man. Dat bedrijf
hebben we op een gegeven moment verkocht, nog voor ik bij Ajax begon,
maar ik bleef wél gewoon directie
voorzitter. En toen ik bij Ajax wegging
was ik dat nog, hoewel ik er wel een
beetje roofbouw op had gepleegd. Het
bedrijf werd weer verkocht, nu heet
het AON, maar toen ik vice-voorzitter
van de AON Groep Nederland was,
kwam ik erachter dat ik me meer on
dernemer voelde dan manager. Toen
zijn we overeengekomen dat ik tot mijn
zestigste aan het bedrijf verbonden zou
blijven, maar niet meer in de top. Ik
ging ook voor de helft andere dingen
doen. Bestuurlijke zaken buiten het werk om. Ik was vice-voorzitter van de
Nederlandse Vereniging van Assurantieadviseurs, en ben voorzitter van VNO-
NCW Amsterdam en Noord-Holland en lid van het bestuur van het Fonds
Gehandicaptensport. Ook ben ik bestuurslid van de Kamer van Koophandel
en voorzitter van een stuurgroep die de uitbreiding en renovatie van Artis
helpt te realiseren. En ik zal vast nog wel wat vergeten.'
Misschien een gezin of privéleven?
'Nou, ik heb een heel hecht gezinsleven. Ik ben 38 jaar getrouwd met dezelfde
en nog steeds mooie mevrouw. Ik heb twee dochters, 36 en 33 jaar oud. Die van
36 heeft een dochtertje van zeven maanden, die van 33 een van vier maanden.
Ik zie ze bijna iedere dag, ben heel close met ze. Ik heb ook veel broers en zusters
die ik allemaal heel veel zie. En het zijn allemaal Ajacieden.'
En heb je daar altijd genoeg tijd voor gehad?
'Tijd is relatief. Natuurlijk was ik weinig thuis. In al die jaren was ik drie van
de vier doordeweekse avonden weg. Maar op zaterdag heb ik nooit gewerkt,
en op zondag behalve tijdens de negen jaar bij Ajax ook niet. Mijn gezin
voelt zich niet tekortgedaan en een week heeft meer dan veertig uur. Een
mens kan heel veel doen. Maar ik heb nog nooit een aflevering van Goede
Tijden, Slechte Tijden gezien of van Westenwind of weet ik veel. Ik besteed
mijn tijd aan dingen die ik leuk vind. Ik heb een warme belangstelling voor
de Nederlandse schilderkunst en voor de rest ben ik een bestuurder. Ik heb
in Joods Nederland ook heel veel bestuursfuncties gehad. Als ik naar mijn
cv kijk, denk ik bij mezelf: jongen, waar haalde je de tijd vandaan? En toch
heb ik nooit het idee gehad dat ik me overwerkt heb. Ik kan niet tegen niets
doen. Maar zó hard heb ik nou ook weer niet gewerkt. Zo voel ik het echt.
Nu, in de eerste maanden bij Ajax, ben ik hier ook niet meer dan een halve
dag in de week.
Eigen kracht
Dus je was zestig, stopte bij AON, werd opa en dacht: kom, ik ga eens een rapport schrijven?
'In de Ledenraad ontstond niet zozeer een crisis, maar wel het gevoel dat er
iets moest gebeuren toen we ons voor het zoveelste jaar niet plaatsten voor de
Champions League en de UEFA Cup en er kritiek kwam op de aankopen. De
oplossing die men daarvoor vond was om kritisch naar onszelf te gaan kijken en
om dat vanuit onze eigen kracht te doen, niet via een of ander extern bureau.
Dat vond ik verstandig: je moet de kracht kunnen opbrengen om in de spiegel
te kijken, want dat levert meer resultaat op dan als een buitenstaander iets
tegen je zegt. Ik ben toen gevraagd om voorzitter te worden van de commissie
die het onderzoek ging doen, ik was net
teruggetreden uit de Ledenraad, maar
ik ben erelid en iemand die - hoewel
iedereen vijanden heeft - toch wel
breed geaccepteerd wordt. Ik aarzelde
wel, want met veel mensen over wie
we moesten schrijven, heb ik een lang
durige en goede relatie. Verder was ik
heel benieuwd naar wat ik allemaal
tegen zou komen, hoewel ik dacht de
club goed te kennen.'
Door welke zaken ben je verrast tijdens je
onderzoek?
'Eigenlijk was de eilandencultuur erger dan ik gedacht had. Er was veel onder
linge kritiek, en de umwelt keek ongelooflijk kritisch naar Ajax: de supporters,
de businessclub, de sponsors. Ik wist best wat er leefde, maar niet dat het zo
diep zou zitten.'
VJat was het verschil met dergelijke rapporten die je over andere bedrijven hebt geschreven?
'Daar komt het niet in de krant. In een andere organisatie is het oplossen van
dergelijke problemen veel gemakkelijker. Ik heb veel ervaring met dit soort
zaken, en ook wel in publiciteit, maar het lastige hier is dat je op je vingers
gekeken wordt. Je moet de druk kunnen weerstaan van al die mensen die een
mening hebben, iedereen wil weten wanneer er iets gebeurt. Dat is een groot
verschil met het bedrijfsleven.'
Het lijkt me ook moeilijk om naar je eigen club te kijken; er zitten toch mensen bij met wie je lang
durige en goede relaties onderhoudt, zoals je het zelf net zei.
'Nee hoor, in elk bedrijf komt het voor dat je afscheid moet nemen van men
sen met wie je heel close bent. Het leven bestaat niet zonder slechtnieuws-
gesprekken. En zeker niet als je op een verantwoordelijke positie zit. Van
sommige mensen is het goed als ze vertrekken, maar de dynamiek die hier
loskomt is nauwelijks te beheersen.'
Publiciteit
Door alle publiciteit ben jij nu het kopstuk van Ajax, terwijl je dat niet wilt zijn.
'Klopt. Ik houd me heel erg gedeisd in de publiciteit. Bij de presentatie van
het rapport heb ik een persconferentie gegeven en daarvoor was veel meer
belangstelling dan ik gedacht had. Ik ben die avond bij Jack van Gelder gaan
zitten en na mijn benoeming tot voorzitter heb ik interviews gegeven aan Het
rNuK&!?EM|N,
PRESENTATIEGIDS 2008 - 2009
