Er was maar een
Dennis Bergkamp
De trainer
Bericht uit Londen
25
Ten Cate: 'De basis is arbeid en plezier, zo moeten we de vonk laten overslaan naar de tribunes.'
woordelijke te zijn van een topclub. De Amster
dammer wijst op de prestaties van de andere
clubs waar hij gewerkt heeft. 'Het werk op zich
verandert niet, alleen is het niveau hoger waarop je
speelt. Ik stel nog steeds dezelfde eisen aan de spe
lers. Mijn trainingen zijn methodisch, toegespitst
op het systeem. Maar daarbinnen moet er ruimte
zijn voor creativiteit, anders krijg je van die Oost-
Duitse voetbalscholen van vroeger. Alles was daar
goed getraind, maar ze konden nooit veranderen.
Met als gevolg dat als de tegenstander iets creatiefs
deed, ze het niet meer konden volgen. Het zijn de
creatieve spelers die het verschil maken. Zij zorgen
voor de mooie dingen. Maar altijd creativiteit in
dienst van het collectief. De kwaliteit van het totale
team zal de doorslag geven. De ene week is de een
uitblinker, de volgende week de ander. Iedereen
moet zijn ei erin kwijt kunnen.'
Ten Cate is zeer gecharmeerd van spelers als Stam
en Gabri, maar ook de grillige talenten Nicolae
Mitea en Egdar Manucharyan kunnen op zijn
sympathie rekenen. 'Zelf was ik een flegmatieke
speler. De ene keer scoorde ik een 8 en de andere
keer een 4. Ik heb er ook niet alles aan gedaan.
Misschien is dat de reden dat ik zo gedreven ben
als trainer: ik weet dus ook hoe je het niet moet
doen. Ik kijk wel met veel plezier terug op mijn
spelerscarrière. Het is natuurlijk altijd de vraag
of ik op een andere manier verder was gekomen.
Maar ik kan vergelijkbare gevallen van nu wel
wijzen op het gevaar als ze tekenen geven er niet
alles voor te doen en laten.'
Tijd. Het liefste zou elke trainer maanden de tijd
hebben om zijn team voor te bereiden en het spel
systeem erin te 'pompen'. Die tijd is er niet, zeker
niet omdat Ajax versneld in vorm moet zijn voor
de wedstrijden in de voorronde van de Champions
League. 'We leven in een wereld die snel gaat en
waarin je beoordeeld wordt op de resultaten. We
hebben derhalve niet veel tijd. Zouden we ook
niet moeten willen. Ik ben geen opbouwtrai
ner, ik ben een prestatietrainer. Opbouwtrainers
zitten in de onderbouw, op de Toekomst dus. Het
is wedstrijdsport op het hoogste niveau; er moe
ten resultaten geboekt worden. Je kan natuurlijk
niet in één keer van 0 naar 100 gaan, daar is wel
een periode voor nodig. Maar het mag niet te
lang duren.'
Henk ten Cate en Johan Cruijff op de bank in het gloednieuwe Emirates Stadium van Arsenal tijdens de Dennis Bergkamp Testimonial.
Links Ten Cates voorganger Danny Blind, een van de Ajax Legends.
tekst //Joris zandbergen
There's only one Dennis Bergkamp.Dat zingen de Arsenal-sup
porters op zaterdag 22 juli 2006. En: 'We've got Dennis Bergkamp,
we've got Dennis Bergkamp. 'Voor het laatst. Na deze feestdag,
de dag van de Testimonial Dennis Bergkamp, moet de voetbalwe
reld het namelijk zonder de bescheiden balvirtuoos doen. Grote
spelers van zijn twee voetballiefdes Ajax en Arsenal - het tijdperk
Internazionale wordt in het Emirates Stadium nadrukkelijk naar de
verre achtergrond gedrongen - zijn naar Noord-Londen gekomen
om eer te betonen aan hun voormalige ploeggenoot.
Misschien een staaltje Britse humor; voor de wedstrijd krijgt
Bergkamp van sponsor Emirates een schaalmodel van een van
de vliegtuigen van de luchtvaartmaatschappij. De Non-flying
Dutchman kijkt enigszins verbaasd, maar neemt het presentje toch
in ontvangst.
De emoties laaien hoog op, maar dan voornamelijk op de tribunes,
waar iedereen van Dennis een speciaal shirt heeft gekregen als
aandenken aan deze bijzondere dag. De Arsenal-fans heffen hun
liederen aan, de Ajax-aanhang laat zich ook niet onbetuigd en
Bergkamp ondergaat het allemaal koel. Tenminste, zo lijkt het. De
leeman is van binnen misschien een vulkaan van emoties, aan de
buitenkant echter moeten we het doen met een vriendelijke glim
lach en wat zwaaien. Zelfs als zijn vader het veld opkomt voor de
aftrap - van Bergkamp senior werd gevreesd dat hij deze wedstrijd
niet zou halen omdat hij al enige tijd ziek is, gelukkig gaat het beter
met hem - houdt hij zijn gezicht in de plooi.
In de 'eerste helft' van Arsenal - Ajax zijn de Amsterdammers beter.
Klaas Jan Huntelaar maakt het enige doelpunt van de confrontatie
tussen de hedendaagse elftallen van de beide clubs. De Ajax-spits
doet het 'op zijn Bergkamps' door de bal in de lucht in één keer op
zijn schoen te nemen.
In de rust worden de spelers van de tweede helft voorgesteld aan
het publiek. De Engelse voetballiefhebbers onthalen Ajax-legen-
des als Johan Cruijff, Marco van Basten, Frank de Boer en Frank
Rijkaard met groot applaus maar als de voormalige Arsenal-sterren
naar voren geroepen worden, breekt de hel los. En op dat moment
wordt ook duidelijk waarom Bergkamp zo'n enorme impact gehad
heeft op de Londense club. Want daar staan spelers als Martin
Keown, Lee Dixon, Nigel Winterburn, Ray Parlour en Steve Bould;
allen goede voetballers met een grote staat van dienst en bijna
aanbeden door de aanhangers van de club. Maar geen van allen
slaagde er ooit in Arsenal van het etiket Boring Arsenal af te helpen.
Sterker nog, ze droegen er waarschijnlijk aan bij. Opeens was daar
in 1995 Dennis Bergkamp, de man van wie een Engelse commen
tator eens zei dat hij niet in staat was een lelijke goal te maken.
Bergkamp hielp zijn nieuwe team in een keer van die vervelende
bijnaam af. Met de komst van de nummer 10 veranderde het
lelijke eendje, naar wie slechts een buitenspelval vernoemd was,
in een prachtige zwaan. Bergkamp was de eerste bij Arsenal die
de schoonheid van het voetbal toonde; later gevolgd door Mare
Overmars, Thierry Henry, Patrick Vieira en Robert Pires.
Vooral voor die imagoverandering van de Londense club zijn de
fans van Arsenal hem dankbaar. Nadat hij zijn laatste stappen
op het veld heeft gezet, en Stanley Menzo hem van scoren heeft
afgehouden, want de man die altijd zo mooi scoorde wilde geen
gratis goals, wordt hij geknuffeld door Henry en Vieira, gaat hij op
de schouders en richt hij het woord tot de fans. Met zijn zoon maakt
hij een ereronde en dan stapt hij de tunnel in. There was only one
Dennis Bergkamp.
