Historische grond
- van de bakstenen van het stadion die
Bobby Haarms jarenlang in de achter
bak van zijn auto bewaarde tot de
zenuwslopende (bijna-)kampioens-
wed-strijd tegen Roda JC in 1990;
- van de container waarin hoofd oplei
dingen Co Adriaanse kantoor hield,
tot de lob van Jari Litmanen tegen
Vitesse in 1994;
- van een sketch in de allereerste
aflevering van Jiskefet tot de lob uit
de lucht van Dennis Bergkamp in
1993 tegen Vitesse;
- van de kroketten van 'de Chinees'
Frits Sievers tot de kapbewegingen
van Tscheu-la Ling, uitgevoerd in de
hasj-lucht afkomstig van de vakken L
en M van de Reynoldstribune;
- van de uit de luidsprekers schallende
reclame van de gebroeders Ballering
(Gebroeders Ballering, balanceren en
uitlijnen. Ballering is onbetwist de
VACO-banden-specialist) tot de histori
sche 6-3 nederlaag tegen MW in 1980;
- van de damesvoetbal-, atletiek-, cric
ket-, basketball- en honkbalwedstrij
den tot de wedstrijd voor lege tribu
nes tegen Haarlem in 1988;
- van de perfecte grasmat tot de zes
doelpunten van Marco van Basten
tegen Sparta in 1985;
- en van het eerste (54440) tot het
laatste (6946515) telefoonnummer.
U begrijpt, men kan ook overdrijven.
Maar toch, zeer jeugdige Ajax-suppor-
ters: jammer dat jullie de Meer nooit
hebben meegemaakt.
Het 'adieu de Meer' werd in 1996
opgeluisterd met de 26ste landsti
tel, de 21ste die Ajax won sinds de
club in 1934 zijn intrek nam in het
'mooie huis' in de Watergraafs
meer.
Op 26-04-1996 zag het publiek vanachter de hekken en het prikkeldraad Ajax voor het laatst in de Meer voetballen.
Het was een mooi afscheid: door een 5-1 overwinning op Willem II werd Ajax kampioen. Finidi George scoorde drie
maal. Edgar Davids en Nwankwo Kanu komen de maker van het allerlaatste Ajax-doelpunt in de Meer feliciteren.
Postduiven
Teleurstelling en berusting ('het kan niet
anders') overheersten bij de Ajacieden
en supporters over het afscheid van de
Meer. Zeker tot aan de opening van de
ArenA, maar mede uit onvrede met het
nieuwe stadion ook tot ver daarna, put
ten (voormalige) spelers, trainers en
bestuurders zowel als supporters, jour
nalisten en 'bekende' Nederlanders zich
uit in het ophalen van herinneringen.
En eerlijk is eerlijk, die mochten er
vaak zijn:
- van de postduiven die terreinknecht
Piet Bosman onder de Reynolds
tribune hield tot de glorieuze terug
Amsterdam wierp in de 110de minuut
een van die staven op het veld. De staaf
raakte doelman Wohlfahrt, die op de
grond viel. Arbiter Bruno Galler staakte
de wedstrijd. Ajax werd zwaar gestraft:
naast de uitschakeling mocht de club
onder andere een jaar geen Europees
voetbal spelen.
Nog geen maand later, op 22 oktober,
werden tijdens Ajax - Feyenoord (1-1)
vanuit het door Feyenoord-supporters
bevolkte vak O twee fragmentatiebom-
men in het aangrenzende vak P gegooid.
Veertien mensen raakten (vooral aan
hun onderbenen) gewond, van wie één
ernstig (slagaderlijke bloeding). Ajax-
bestuurslid Arie van Os concludeerde
na afloop: 'Ons stadion is anno 1989
niet meer geschikt om betaald voetbal
in te spelen.' Vier jaar later maakten
de gemeente Amsterdam en Ajax
bekend dat er in Amsterdam Zuidoost
een nieuw 'multifunctioneel' stadion
zou verrijzen.
keer van Johan Cruijff als speler
tegen Haarlem in 1981;
- van de dronken in de heg liggende
secretaris Jan Elzenga tot de omhaal
van Marco van Basten tegen FC Den
Bosch in 1986;
- van de gehaktballen van 'tante' Sien
van Spellen tot de 14-0 recordzege op
Red Boys Differdange in 1984;
- van de fiets voor de vertrekkende
trainer Stefan Kovacs in 1973 tot de
ontroerende benefiet voor Rob de
Wit in 1988;
- van de sleutelbos die terreinknecht
'ome' Jan Lens bij zijn afscheid
mocht houden tot de staande ovatie
(ook van tegenstander Lillestrom)
voor uitblinker Simon Tahamata in
1977;
augustus 2005 121