Vader Frans Schoevaart met zijn
zoons Wim (links) en Bob (rechts) in
1932 op de cricketvelden aan de
Zuidelijke Wandelweg.
augustus 2004 87
'Dat was toen mijn vader met Ajax naar
Wenen ging. Ik denk dat hij toen deze foto
heeft achtergelaten met deze opdracht. Je
ziet hier die jongetjes: Piet Roodenburgh,
mijn broer Bob en ikzelf, Jan en Harry
Pelser en op de voorgrond een jongetje van
Couton, George geheten. Dit is van voor
1930. Toen gingen ze in de trein naar inter
nationale wedstrijden. Die trips kregen ze
dan aangeboden omdat ze kampioen wa
ren geworden. Dat was niet even heen en
weer met het vliegtuig. Dit duurde wel
veertien dagen.'
Vindt u het belangrijk dat er volgende ge
neraties Schoevaart lid zullen zijn bij de
club
Schoevaart: 'Nu is Jesse lid, mijn klein
zoon. Ik weet niet of hij later ook in de le
denraad wil of zoiets. Geen idee. Dat moet
hij helemaal zelf weten. Hoewel, kijk
dwingen kunnen we hem niet, maar we
zullen toch wel met goede argumenten
gaan komen om hem te overtuigen dat de
traditie moet worden voortgezet.
Gedwongen wordt hij niet, waarschijnlijk.
Jesse is de enige erfgenaam. Hij is de zoon
van mijn oudste zoon Frank, die zelf alleen
heeft gecricket bij Ajax.
'Het is mij wel aan mijn hart gegaan dat
dat soort sporten als cricket en honkbal
verdwenen bij Ajax. Maar het kon niet an
ders. Het begon er al mee dat we geen ter
rein meer hadden. Want je crickette waar
je had gevoetbald. Door het betaalde voet
bal werd er te veel op de velden gevoetbald
en getraind. En er kwamen veel toer
nooien. Nu zou het weer kunnen, op de
Toekomst, dat complex dat de grootste
winst is van onze verhuizing vanuit de
Meer. Er is onlangs voorgesteld om weer te
gaan cricketen. Ik geloof niet dat er nog
veel animo voor is. De huidige jeugd heeft
wel wat anders aan het hoofd. Wij kwa
men in de zomervakantie niet verder dan
een huisje op Zandvoort. Als je geluk had,
want de meeste mensen konden zich dat al
niet veroorloven. En dan was je blij als je
in de zomer gewoon weer kon sporten.
Tegenwoordig is iedereen gevlogen naar
de meest exotische oorden. Het is niet an
ders. De tijden zijn veranderd.
'En dan, als je ziet waar die kleine junioren
al heen reizen om toernooien te spelen, dat
is niet te geloven. En allemaal op uitnodi
ging. Dat kost Ajax geen cent. De Al gaat
naar Zuid-Amerika. Alsof het niks is.
Junioren E of D gaan naar
Italië, acht of negen dagen.
Italië! Nee, die zien ons
aankomen met het vrien
delijke verzoek of ze er
eens over na willen den
ken om bij Ajax te komen
honkballen of cricketen.'
Bij sommige veranderin
gen kan archivaris
Schoevaart zich wel neer
leggen. Hij is geen Ajax-
lid die vindt dat vroeger
alles beter was.
een initiatief van de chauffeur was ge
weest. Zoiets had ik natuurlijk nooit aan
mijn vader kunnen uitleggen. Op zich
had hij nog wel kunnen begrijpen dat
Ajax een NV geworden was. Dat had ik
hem nog wel kunnen uitleggen, want ik
heb zelf bij de AMRO-bank gewerkt, en
ook nog weieens met aandelen te maken
gehad. Ik had hem kunnen zeggen dat
het nodig was om aan de top te kunnen
blijven. Al die Engelse clubs zijn net zo.
Alleen, als je daar voorzitter wilt wor
den moet je eerst een pak aandelen
kopen. Dat is hier gelukkig niet zo. Hier
wordt de voorzitter gewoon nog netjes
door de ledenraad gekozen, zoals het
hoort.
'Mijn vader zou de NV niet als neder
laag hebben ervaren. Hij ging ook met
zijn tijd mee. Ajax moet altijd bij de
besten horen, dat is en was het uitgangs
punt. Als je wint is het bovendien altijd
gemakkelijker om een club als Ajax te
besturen. Dan zijn er gewoon veel min
der problemen. Dat is nu zo, en dat was
in de tijd van mijn vader ook zo.'
De laatste erfgenaam
Uit een ander pakketje papieren komt een
oude foto te voorschijn. Uit een an
dere tijd, in meerdere opzichten.
Op de achterzijde, in schoon
schrift:
Lieve vrouw
Let goed op de jongens
Eet netjes.
Weest zuinig.
Gedraag je naar behooren.
Wees gegroet van
je man
Frans Schoevaart