De journalistiek is werken. En ik leef niet om te werken, maar werk
om te leven. Het moet maar even gezegd worden. Dus gedroeg en
gedraag ik me als elke andere gewone Ajax-supporter: ik juich, ik
verwens, ik vloek, ik sla kreten, ik bijt nagels en ik ben een plaag
voor mijn buurman of buurvrouw. En na afloop ben ik bereid met
welke collega dan ook welk analytisch gesprek dan ook aangaande
de wedstrijd te voeren. Trouwens, dat is het leuke van de Ajax-
supporter: emotie en verstand gaan samen. Een Ajax-supporter
kan zich verliezen, maar kan ook de beide benen op de grond
zetten en kritisch de prestaties evalueren. Ik denk dat dat ook
typisch Ajax is en de kracht van Ajax bepaalt: hart en hoofd
gaan samen, het hoofd stuurt uiteindelijk het hart.
journalist in gegleden, maar in De Meer (en in het Olympisch
Stadion of waar Ajax ook speelde) was ik in de eerste plaats
supporter, op de perstribune of niet. En dat zal in de Arena niet
anders zijn. Ajax kwam eerder in mijn leven dan welk beroep dan
ook en Ajax is belangrijker dan welk beroep dan ook. Ajax is leven.
AJAX PRESENTATIEC.IDS 1996-1997 175
