AJAX-PRESTÊGE
VMAR MAKEN
voorwoord technisch direkteur
Toen ik op de derde juli het Ajax-terrein opkwam voor de
eerste echte werkdag was het alsof ik er niet was wegge
weest. Dat klinkt overdreven maar het is toch echt zo. Na
tuurlijk, er zijn andere spelers in vergelijking met de tijd dat
ik eerder aktief was in De Meer, maar wat betreft de sfeer is
Ajax toch gewoon Ajax. Ik wist de weg nog, dat zegt
genoeg.
Het is vanzelfsprekend dat het van de ene op de andere dag
omschakelen van werkkring toch wat aanpassing vergt. Niet
dat clubs als Ajax en Real Madrid wat betreft hun doelstel
lingen veel verschillen. Ze claimen allebei een plaats aan de
top.
De verschillen liggen 'm meer in de totaal andere samenstel
ling van de spelersgroepen. In Spanje had ik te maken met
een gelouterde, door de wol geverfde selektie. Bij Ajax zitten
veel jonge frisse talenten die nog een hele karrière voor de
boeg hebben.
In die konstatering zit absoluut geen waarde-oordeel. Beide
situaties hebben hun eigen uitdaging, hun eigen charme,
hun eigen voordelen.
Wat Ajax als club zo bijzonder en daardoor aantrekkelijk
maakt, is het simpele feit dat het tot de groten van Europa
behoort. Dat prestige, die uitstraling is historisch gegroeid.
Die historische basis moet in de komende jaren weer onder
bouwd worden met resultaten. De grote naam van de club
moet daadwerkelijk waar gemaakt worden.
Dat te bereiken, bij te blijven bij de Europese top, is de eer
ste grote uitdaging. Dat is ook het streven dat het bestuur
zich ten doel heeft gesteld en waar ik me helemaal in kan
vinden.
Het is niet de bedoeling dat één en ander geforceerd gestal
te krijgt. Dat kan ook niet van de ene dag op de andere
maar er wordt gewerkt naar een blijvende situatie en die
houdt in: regelmatige deelname aan het Europa Cup 1 -
toernooi. Want dat is, hoe je het ook wendt of keert het
meest aansprekende toernooi. Het toernooi van de
Kampioenen.
Om zover te komen moet je natuurlijk wél de titel pakken.
En dat is, nogmaals zonder geforceerdheid, het
uitgangspunt.
Wanneer we het daarover hebben denkt iedereen meteen
aan de konkurrentie met PSV.
Wat dat betreft is het in elk land hetzelfde: het zijn nooit de
onderlinge wedstrijden die beslissen wie er landskampioen
wordt. Het beste bewijs ligt wat dat betreft in het afgelopen
seizoen. Ajax wint twee keer van PSV, maar eindigt op drie
punten achterstand.
De kampioen is de ploeg die over de hele rit de minste fou
ten maakt.
Het gaat er dus om regelmaat in de ploeg te brengen en dat
vereist een specifieke mentaliteit, een speciaal fanatisme
ook, van de spelers. Het is van het grootste belang dat de
spelers zich die mentaliteit, die professionaliteit, eigen
maken.
Ik zei al eerder, Ajax heeft veel jonge, kwalitatief uitstekende
- maar betrekkelijk onervaren voetballers in de selektie. Alle
maal gretig en ambitieus maar, en dat is de jeugd eigen, wat
wispelturig.
Het is zaak dat er uit te halen en waarom zou dat niet
lukken?
Pakken we de regelmaat en de juiste mentaliteit op, dan zit
dat richtpunt, zo snel mogelijk naar de eerste plek, er in. Zo
dat Ajax het historisch prestige wóar kan maken.
Leo Beenhakker
