FINALE!
DE LAATSTE BEKERWINST
en vier bekerwedstrijden in de benen. In
de Eredivisie waren beide ontmoetingen
in een gelijkspel geëindigd (2-2 thuis, 1-1
uit), waardoor de Tricolores zich zeker niet
kansloos achtten. De spelers wilden trainer
Muller na zeven jaar bovendien een passend
afscheid aanbieden.
LICHTMASTEN
De ochtend van de bekerfinale vertrok de
selectie na het ontbijt in het Sportpark
restaurant met de bus naar Den Haag. Bij
aankomst bleek het Zuiderpark met 22.000
toeschouwers volgepakt. "Ze zaten tot in de
lichtmasten", liet Kees Aarts later tegenover
Willem Il-clubarchivaris Harrie Verhoeven
optekenen. De Tilburgers traden aan in
een 4-3-3 formatie. Aarts, op 16 november
2008 in Baarle-Nassau overleed, kon zich
de start nog uitstekend herinneren. "In het
begin zaten we behoorlijk in de verdrukking.
Twee keer een bal bij ons op de lat (Donald
Feldmann in de tiende en Harry Heijnen in
de vijftiende minuut, red.) en we kwamen
niet aan aanvallen toe. Er werd geen bal in
de voet van de aanvallers gespeeld." De
ploeg mocht doelman Ed Mathieu dankbaar
zijn. Het spelbeeld veranderde na een
kwartier. "Toen werd vaker de lange bal
naar voren gespeeld en kregen wij een paar
mogelijkheden. Omdat ik vrij snel was, hield
ik twee man bezig. Eén die bij me bleef en
één die rugdekking moest geven. Daardoor
ontstond er ruimte voor een medespeler."
Zeven minuten voor rust stond Aarts aan
de basis van de 0-1. "Een dieptepass (van
Nico van Elderen, red.) kwam in mijn
richting. Ik nam de bal in de loop mee
naar de achterlijn (wegsprintend van Jan
Villerius, red.) en zag Frits Louer mee
opkomen. Vanaf de achterlijn trok ik de bal
terug naar de zestien en Frits schoot hem
erin. Dat doelpunt gaf ons zelfvertrouwen."
We probeerden ook Louer om een reactie
te vragen. De spits van die tijd is nu 87
jaar en woont nog altijd zelfstandig in
Berkel-Enschot. Maar zijn dochter Jessica
vertelde dat zijn verhaal nu niet meer is op
te tekenen. "Had je dit verzoek twee of drie
jaar geleden gedaan, had hij honderduit
kunnen vertellen. Maar mijn vader lijdt
nu aan dementie. Hij weet het helaas niet
meer. Rond de vorige bekerfinale zijn er
diverse verhalen en interviews gehouden
met de mannen van toen. Daar kun je vast
genoeg informatie uithalen."
Dat is zeker. Zo vertelt Aarts tegenover
clubarchivaris Harrie Verhoeven dat Willem
II na de o-i steeds beter in haar spel kwam.
Iets dat ook gold voor de eenvoudig Oranje
international. "Ik zocht mijn tegenstander
graag op, omdat ik op de eerste tien meter
zonder bal aan de voet doorgaans niet
te houden was. Ook hanteerden wij de
steekbal. Ik trok dan snel naar binnen, kreeg
de bal aangespeeld vanuit het middenveld
en kwam dan vaak alleen voor de keeper."
De eerste aanval na rust leverde de tweede
treffer op. Aarts knalde de bal na een rush
laag over de grond voorbij doelman Martin
van Vianen. "Ik werd weggestuurd met
een lange pass en vuurde raak. Kwam ik
alleen voor de keeper, dan was het meestal
raak. Ik was een koele kikker. Ik moest het
vooral hebben van mijn snelheid en mijn
'Torinstinct'. Technisch was ik minder."
CHAMPAGNE
Na de 0-2 kwamen de gastheren sterk
opzetten, maar de verdediging van
Willem II onder leiding van een uitblinkende
jeugdinternational Henk Vriens stond als
een huis. Willy Senders gooide tien minuten
voor tijd de boel op slot door het derde
doelpunt aan te tekenen. Dolle taferelen na
het laatste fluitsignaal van scheidsrechter
Leo Hom. Terwijl aanvoerder Jan Brooijmans
op de schouders ging met de KNVB Beker
