I u*
FINALE!
mm
FINALE 2005
lang duurde. We speelden pas om zes uur
in de middag. We maakten een wandeling,
eten wat, verplicht rusten, dat was het. Ik
was zelf ook gespannen. Spelen in een volle
Kuip, duizenden supporters die uit Tilburg
waren meegereisd. Ik at een appel voordat
de warming-up begon. Iets dat ik normaal
nooit doe. En ook nooit meer heb gedaan.
Geen idee waarom ik dat toen wel deed.
Maar na het warm maken heb ik terug in de
kleedkamer de volledige appel uitgekotst. De
combinatie van het mezelf opfokken en de
zuurheid van de appel bleek mijn maag niet
te kunnen verdragen."
GEEN STRAFSCHOP
Willem II startte goed. "Het eerste halfuur
waren we beter. Jatto Ceesay kreeg twee
goede kansen en we verdienden een
strafschop. Honderd procent! Martijn
Reuser ging alleen af op doelman Heurelho
Gomes en werd gevloerd. Maar geen
rode kaart of penalty. De scheidsrechter
liet doorvoetballen. Volgens mij was het
Braamhaar (klopt, red.). Waarschijnlijk
onbewust, maar toen was al te zien dat
kleine clubs de arbitrage in twijfelgevallen
vaak niet mee hebben. PSV was nauwelijks
gevaarlijk, maar in de laatste minuut van
de eerste helft kopte Wilfred Bouma een
vrije trap van Mark van Bommel binnen.
Kemy Agustien lette even enkele seconden
niet op zijn man en de bal lag erin. Dat
was de kracht van een topclub van PSV. De
wedstrijd was daarmee klaar."
De woorden van trainer Robert Maaskant
in de rust herinnert Van Mosselveld zich
niet meer. "Aan de houding van de spelers
zag je dat we ons hadden neergelegd bij
een nederlaag. We moesten nog een helft,
maar het vertrouwen was door die tegengoal
weg. Vijf minuten na rust maakte Phillip
Cocu met een afstandschot 0-2 en toen
werd het voor ons helemaal een kansloos
verhaal. Ook voor de neutrale toeschouwer
was het geen leuke wedstrijd meer." Via
Park en Jan Vennegoor of Hesselink liep
PSV nog uit naar 0-4. "PSV bereikte dat jaar
de halve finale van de Champions League
en beschikte over een ijzersterk elftal. Hun
middenveld met Van Bommel, Cocu en
Johann Vogel is een van de beste die ze ooit
hebben gekend."
"Bij een 0-2 stand werd ik gewisseld. Michel
Kreek kwam erin. Ik was daar toen boos over.
Maaskant wilde Kreek met speeltijd nog een
mooi afscheid gunnen en hij speelde juist
links centraal achterin. Mijn plek. Ik moest
wijken. Die woede ging snel weg, maar
op dat moment had ik daar zwaar de pest
over in." De sfeer was na afloop gelaten.
"We wisten al dat we verzekerd waren van
Europees voetbal. Een dag later zijn we nog
gehuldigd door de gemeente. Eigenlijk sprak
niemand meer over die finale. De halve finale
tegen Ajax, dat was onze finale."
STEUN SUPPORTERS
Die dag vergeet Van Mosselveld
waarschijnlijk nooit meer. "We aten
voor onze thuiswedstrijden vaak bij
Villa Harmonie. Schuin tegenover het
stadion. Die avond ook. Liepen we tussen
de supporters, die vaak massaal vanuit
de Korvelseweg komen, door naar het
stadion terug. We raakten daardoor al in de
