Vakkie-U
Wat een weelde
In deze rubriek geeft Boudewijn Warbroek maandelijks zijn mening over de gebeurtenissen bij onze club. Boudewijn is
seizoenkaarthouder op Vakkie-U en schreef samen met Peter Blokdijk de succesvolle supportersboeken 'Leven met
Feyenoord' en 'Legioen!' Voor reacties: levenmetfeyenoord@hotmail.com
Heb jij dat nu ook, dat je jezelf voortdurend in de arm
moet knijpen? Is het wel waar? Dromen we niet met
zijn allen? Is ons Feyenoord echt, echt, echt aan zo'n
onwaarschijnlijke reeks overwinningen bezig? ja, het
is echt waar:-)
Wat een weelde. Maar ik weet ook: wij zijn Feyenoord.
Daarom durf ik er niet van te genieten. We hebben
met onze club al zoveel meegemaakt. Daarom ben ik
als de dood dat de boel straks weer in elkaar dondert.
Dat El Ahmadi of Vilhena langdurig geblesseerd raakt.
Dat Van der Heijden ineens weer zijn "oude niveau"
haalt, en dus de ene blunder met de andere afwisselt.
Dat Jones een vormdip krijgt. Dat |0rgensen niet meer
scoort. Dat Botteghin zijn zelfvertrouwen kwijtraakt.
Dat de druk op het elftal zo groot wordt, dat iedereen
gaat verkrampen en dat we in een paar weken tijd van
de eerste naar de derde of vierde plek op de ranglijst
duikelen. Het is ook nog zo vroeg in het seizoen. Er kan
nog van alles gebeuren. Het liefst zou ik de klok nu
vooruit zetten, naar bijvoorbeeld zondag 14 mei 2017.
De laatste wedstrijd van het seizoen. Heracles thuis.
Zitten we dan met zijn allen volop te genieten in een
zinderende Kuip? En denk ik dan achteraf bij mezelf:
stom, stom, stom, had ik al die voorgaande maanden
óók maar zo kunnen genieten? Ik hoop het, ik hoop het.
De hoogste tijd is het.
Wat hebben we schitterende weken achter de rug. De
maand september. ADO thuis, Manchester United thuis,
PSV uit, FC Oss en Roda thuis; allemaal gewonnen. Uni
ted en PSV, binnen drie dagen verslagen. Ongekend.
Oké, de laatste wedstrijd in september verloren we, te
gen Fenerbahge, in Istanbul. Maar begin oktober pikten
we de draad meteen weer op door te winnen bij Willem
II. Dat waren zeven wedstrijden in 22 dagen, waarvan
we er zes winnend afsloten. En dan afgelopen zondag
tegen NEC.... Winnen in blessuretijd, na een gelijkma
ker in de tachtigste minuut. Het was niet best daar in
Nijmegen, maar op karakter werd er opnieuw gewon
nen. Negen gespeeld, 27 punten. Hallo dan! Zonder
puntverlies bovenaan in de competitie, met toch al een
aardig gaatje naar de concurrenten uit Amsterdam en
Eindhoven. Dan leef je als Feyenoorder toch wel even in
een roes. Tjongejonge. Hoe lang gaat dit feest duren?
Kunnen we er vanmiddag een mooi hoofdstuk aan toe
voegen, als de aartsvijand op bezoek komt? Gaan we
nu ook in de competitie eindelijk weer een keer winnen
van die gasten? Het zou toch wat zijn. Dan begint het
écht ergens op te lijken. Maar ik zal eerlijk zijn: diep in
mijn hart ben ik bang dat we vanmiddag punten gaan
verspelen. Dat het gat haar onderen dus kleiner wordt.
Opnieuw hoop ik dat in ongelijk krijg...
Wat ik intussen heel erg mooi vind, is dat je overal
voelt en proeft dat mensen het Feyenoord graag gun
nen. ja, we hebben de gunfactor. Zelfs sommige journa
listen, columnisten en analytici lijken te hopen op een
succesjaar voor onze club. Het zou natuurlijk ook meer
dan fantastisch zijn, zeker als je er even bij stilstaat hoe
diep de dalen in de afgelopen jaren zijn geweest. Fey
enoord speelt dit seizoen echt op zijn Feyenoords. De
jongens stoppen echt heel veel energie in de wedstrij
den. Ik vind dat je dat vooral goed kan zien, en ervaren,
als je tijdens wedstrijden dicht op het veld zit. Dan pas
besef je goed hoe ze zwoegen, sleuren, en vechten voor
elke bal. Er wordt geknokt voor elke meter, en vooral
ook voor elkaar.
Soms lijkt het even wat minder, zoals tegen Willem II,
maar dat heeft dan volgens mij ook met vermoeidheid
te maken. Tegen NEC was het vooral in de eerste helft
slap en slecht. Maar over het algemeen wordt er lekker
compact en gedisciplineerd gespeeld. Positioneel ziet
