Groot succes
serie, thuis tegen PEC Zwolle, werd een gemakkelijke
overwinning. Daarna kwamen de al bijna legendari
sche pot tegen Ajax, met de enige goal in de extra tijd,
en de overwinning na verlenging op Willem II, waarbij
we ons al bijna met een nederlaag verzoend hadden
toen Vilhena met nog een minuut of drie op de klok
de gelijkmaker produceerde. Met dank overigens aan
Zivkovic; als hij bij snelle uitbraken dezelfde koelbloe
digheid aan de dag had gelegd als vorige week tegen
Go Ahead Eagles, hadden we naar de beker en waar
schijnlijk ook Europees voetbal kunnen fluiten. Na de
winterstop was er de enige uitwedstrijd uit de reeks.
Opnieuw een verlenging en die kopbal van Botteghin.
Een overwinning van O-l bij Roda is misschien geen
wereldwonder, maar doordat Feyenoord toen bezig
was aan zijn ongekende serie nederlagen vonden
wij het een meevaller. AZ was de tegenstander in de
halve finale. De crisis was inmiddels met een beetje
hulp van de huidige trainer van Fenerbahce overwon
nen, zodat we er niet eens van stonden te kijken dat de
Alkmaarders in de eerste helft geen voet aan de grond
kregen en blij mochten zijn dat het bij rust pas 1-0 was.
Toch werd het nog benauwd. AZ profiteerde ervan dat
Feyenoord weinig attent uit de kleedkamer kwam en
maakte meteen gelijk. Iets dergelijks zou ook in de fi
nale gebeuren. Tegen Utrecht herstelde Feyenoord zich
snel en kwam alles dankzij Elia goed. AZ kreeg echter
vleugels en Vermeer had af en toe wat geluk nodig om
onheil te voorkomen. Langzaam kantelde de wedstrijd
weer, al had een halve minuut voor het verlossende
doelpunt van Kramer de bal er bij Feyenoord in kunnen
vliegen. Een ongelukkige struikelpartij van Ron Vlaar
hielp Feyenoord via een strafschop van Kuijt nog aan
3-1.
Achter elkaar opgeschreven: het was buitengewoon
enerverend, alles was vergeten en vergeven, het sei
zoen werd tot een groot succes verklaard. Goed, de
hoofdprijs was het niet, dat wisten we ook wel. Maar
zo'n beker op een maandag op de Coolsingel is toch
ook aardig. En, niet te vergeten, Feyenoord schoof "gra
tis" de poulefase van de Europa League binnen.
Dit seizoen ligt het voorlopig toch een beetje anders.
Feyenoord staat (ook na vandaag) op de eerste plaats.
Verlies in de beker zou jammer zijn, maar verlies van
daag tegen de nummer twee en puntenverlies vol
gende week tegen de gedeelde nummer drie - dat zou
er harder inhakken. Denken we voorlopig. Voorlopig?
|awel. Want we zijn niet gek. Zoals Gio het vorige week
uitdrukte: met 27 punten ben je geen kampioen. Het
gezwoeg tegen N.E.C. heeft duidelijk gemaakt (daar
hebben we Willems kolom in het AD niet voor nodig)
dat Feyenoord geen ploeg is die met speels gemak alle
tegenstanders uit de eredivisie oprolt. Er komen onge
twijfeld nog veel meer moeilijke momenten, waarop
alle veerkracht vereist is. Nu valt alles onze kant op.
Dat zal niet blijven.
En dan kan het moment komen dat de beker weer de
kortste weg naar het Europees voetbal is. Dus: of Gio
nu al dan niet een Mourinhootje uithaalt door Kuijt, El
Ahmadi en Botteghin op de bank te zetten (zoals tegen
Oss), de spelers die in het veld staan zullen geen me
dedogen met onze vrienden van Woudestein kunnen
hebben. Oppassen voor de hoekschoppen van Luigi,
het middenveld pakken en graag wat meer bezieling
dan tegen Oss. We gunnen Excelsior van alles maar
toch niet een plaats bij de laatste zestien van de KNVB-
beker.
