Na anderhalfjaar in het buitenland actief
te zijn geweest ben je weer terug op de
Nederlandse velden. Hoe voelt dat?
"Het is fijn om weer terug te zijn, al heb
ik mooie ervaringen opgedaan in Frankrijk
en Azerbeidzjan. Mijn laatste club Qarabag
FK is echt een topclub die de afgelopen
seizoenen twee keer op rij kampioen is
geworden. Deze jaargang speelden we
voorronde Champions League en kwamen
we uit in de Europa League. Qua niveau
was deze club het hoogste wat ik tot nu toe
heb bereikt. Maar toen ik in de winterstop
te horen kreeg dat er weinig toekomst
voor mij was, heb ik snel een nieuwe keuze
gemaakt."
Inmiddels ben je met Roda JC toe aan
je achtste club. Gezien je leeftijd van
28 jaar een respectabel aantal.
"In Nederland speelde ik voor Willem II,
Sparta Rotterdam, De Graafschap, ADO
Den Haag en NAC Breda voordat ik naar
Valenciennes vertrok. Op mijn periode in
Den Haag na heb ik altijd aan de verwach
tingen voldaan en regelmatig gescoord.
Maar omdat ik met Sparta en De Graaf
schap degradeerde, versnelde dat mijn
vertrek."
Bij De Graafschap werkte je al samen
met Darije Kalezic. Heb je een speciale
band met hem?
"Ja, we hebben altijd goed contact
gehouden. Toen hij hier in de zomer trainer
werd, wilde hij mij al graag halen. Maar mijn
voorkeur ging toen naar het buitenland
uit. Nadat in december bekend werd dat
ik bij Qarabag mocht vertrekken, is het
snel gegaan. Darije Kalezic heeft mij in het
verleden niet alleen de kans gegeven bij
De Graafschap, maar me daarna ook nog
regelmatig bijgestaan bij mijn beslissingen.
Daarom wil ik nu iets voor hem terugdoen."
Hoe omschrijf je hem?
"Als heel direct, recht door zee en dus
transparant. Als je door de trainer op je
plek wordt gezet, gebeurt dat op een heel
duidelijke manier. Maar dat is ook nodig
in het profvoetbal. Ik hou daarvan, op die
manier weet iedereen exact waar hij aan
toe is. Op het voetbalveld heb je geen
RUGNUMMER 19
vrienden. Buiten het veld is Jordy Buijs
een goede kameraad van mij maar als hij
binnen de lijnen een fout maakt, laat ik
hem dat duidelijk weten. Andersom is dat
ook zo. In Nederland heb ik alleen maar
degradatievoetbal gespeeld. Als je punten
wil halen, moet je bikkelhard zijn en niet
als een lieverdje overkomen."
Qua degradatievoetbal ben je dus een
ervaringsdeskundige. Wat is belang
rijk in die strijd?
"In het veld moet je alles tegen elkaar
durven zeggen, maar tegelijkertijd ook
vertrouwen in elkaar blijven houden.
Natuurlijk ben ik ook wel eens teleurgesteld
of boos, maar ik zal nooit mijn hoofd laten
hangen of in paniek raken. Je moet je
steeds opnieuw richten op de volgende
wedstrijd. In het voetbal kan het heel snel
gaan. Als we vanmiddag tegen Ajax een
goed resultaat boeken, gaan de kopjes
weer omhoog en krijgt iedereen een
boost."
Als ras-Amsterdammer en voormalig
jeugdspeler van Ajax was het jouw
droom om voor de hoofdmacht uit te
komen. Hoe bijzonder is de wedstrijd
van vanmiddag voor jou?
"Hoewel ik zelf nog in Amsterdam woon,
doet het me niet zoveel. Ik belandde pas
op mijn zestiende in de jeugdopleiding
van Ajax. Twee jaar later was ik topscorer
van de beloften. Toch zag de toenmalige
trainer Henk ten Cate het niet in mij zitten
en vertrok ik naar Willem II. Natuurlijk vind
ik het jammer dat ik nooit mijn debuut in
het eerste heb gemaakt. Maar inmiddels
heb ik zo vaak tegen Ajax gevoetbald dat ik
bijna ben vergeten dat ik er heb gespeeld."
Voor je komst stond je in Kerkrade
vooral te boek als een speler die vaak
tegen Roda JC het net wist te vinden.
"Ik heb dat hier inmiddels al heel vaak
gehoord. Het wordt nu heel groot gemaakt,
maar ik ben daar echt nooit mee bezig
geweest. Ik ben gehaald om doelpunten
te maken en wil laten zien dat ik er nog
steeds ben. Ik weet ook dat ik nog nooit
tegen Ajax heb gescoord. Hopelijk komt
daar vanmiddag verandering in, hahaha."
