Matige resultaten in "grote" wedstrijden
Een spitsenprobleem?
ploeg van Cruyff en Keizer. Feyenoord verloor, met 1-2, en
Ajax stoomde door naar winst in de beker en de eerste
van de drie achtereenvolgende Europa Cups. Maar Fey
enoord werd dat jaar kampioen, omdat Ajax maar één
punt overhield aan de onderlinge ontmoetingen voor de
competitie.
Feyenoord heeft binnen Europa niet meer een reputatie
zoals in de eerste helft van de jaren zeventig of zelfs het
begin van deze eeuw. Voor Ajax moet hetzelfde gezegd
worden. In de voorronde van de Champions League
sneuvelde het tegen Rapid Wien, ondanks de 2-2 in
Wenen, en overleefde het maar net de laatste schifting
voor de Europa League tegen het bescheiden jablonec.
De resultaten in de poulefase zijn tot nu toe heel ma
tig: gelijke spelen tegen Celtic en Molde, een nederlaag
tegen Fenerbahce en halverwege dus twee punten. Dat
Ajax in de eredivisie "gewoon" bovenaan stond, bracht
de pers ertoe te verkondigen dat deze Ajax-ploeg wel
goed punten verzamelde tegen de kleinere ploegen,
maar het in de "grote" wedstrijden lelijk liet afweten.
Ook gebaseerd op de thuiswedstrijd tegen PSV, dat in De
Arena in alle opzichten de boventoon voerde, ongeveer
zoals Feyenoord in het vorige seizoen, maar in tegenstel
ling tot de voorhoede van Rutten dat ook in doelpunten
kon uitdrukken. Afgelopen zondag wachtte direct na de
reis naar Istanbul de tweede "grote" ontmoeting van de
competitie, tegen Vitesse in Arnhem en die leverde wel
de drie punten op. Overigens opnieuw na een matige
vertoning, waarbij de manier waarop Ajax na de 1-0 ach
terstand terugkwam, meer getuigde van de kwetsbaar
heid van de verdediging van Vitesse dan van de eigen
klasse.
Wat zeker anders is dan in het verleden: trainer Frank
de Boer worstelt met de spitspositie, de plek die ooit
bezet werd door johan Cruyff, Marco van Basten, Den
nis Bergkamp, Patrick Kluivert, briljante sterren uit eigen
kweek. Eigenlijk al vanaf het moment dat hij Martin jol
opvolgde. In de vier jaar dat "zijn" Ajax kampioen werd,
was Siem de jong twee maal de clubtopscorer, met 13
en 12 doelpunten - een aanvallende middenvelder die
bij gebrek aan beter tot spits werd gepromoveerd. Zijn
voorganger was Mounir El Hamdaoui, naar capaciteiten
zeker de beste spits die Frank de Boer had maar niet
voorzien van een karakter waar De Boer niet blij van
werd. Hij kwam in het seizoen 'ïo-'ll trouwens ook niet
verder dan dertien goals. In '13-'14 was het nog een
graadje erger: Sigthorsson en Klaassen voerden de lijst
aan met tien treffers. Vorig seizoen maakte Mitik er elf.
Milik, op het ogenblik geblesseerd, is na het vertrek van
Sigthorson de enige echte spits die De Boer heeft, maar
hij bewaarde zijn beste wedstrijden voor het nationale
ploeg en werd ook regelmatig gepasseerd toen hij fit
was. Daardoor zagen we dit seizoen al Fischer, Schone,
Klaassen en El Ghazi in de spits, terwijl hun talenten toch
echt elders op het veld liggen - misschien met uitzonde
ring van El Ghazi die tegen Heracles een sleutelrol ver
vulde en door De Boer tegen Vitesse weer in de spits zou
zijn gezet als hij niet wegens ziekte verstek had moeten
laten gaan.
Laat er geen misverstand over bestaan: er schuilt nog
altijd te veel kwaliteit in Ajax om te denken dat Feyen
oord vanavond even simpel over de Amsterdammers
heen zal walsen. De defensie bestaat uit drie jonge in
ternationals uit eigen kweek, Tete, Veltman, Riedewald,
met de teruggekeerde Dijks op links. De jonge Bazoer, uit
Eindhoven weggelokt, is een uitstekende middenvelder,
in Arnhem de grote uitblinker. En al die bovengenoemde
experimentele spitsen kunnen wel degelijk voetbalten
en allemaal wel een doelpuntje maken. En Cillessen en
Vermeer kunnen weer eens met elkaar vergeleken wor
den - altijd leuk. Er staat ons een opwindende pot te
wachten.
I
13 I STADION SPORT NIEUWS
