'Zo vaak komt het in het voetbal
niet voor dat de aanvoerder weg mag'
14 INTERVIEW
Bij het betreden van het veld voor de strijd om de Johan Cruijff Schaal draagt de aanvoerder van Ajax een kind op zijn rug,
om aandacht te vragen voor de stichting Spieren Voor Spieren.
gespeeld, heb belangrijk kunnen zijn voor het elftal en
ben niet voor niets aanvoerder geworden. Super mooi
om dat mee te mogen maken bij de grootste en mooiste
club van Nederland, de club ook waar het voor mij al
lemaal begonnen is.'
Moisanderwas pas 17 jaar toen hij zich, samen met twee
lingbroer Henrik, voor het eerst in Amsterdam meldde.
De keeper en de verdediger kwamen over van TPS Turku,
de club waar ze als kleine ventjes hun eerste stappen op
een voetbalveld zetten en waar ze ondanks hun jeugdige
leeftijd al een tijdje in het eerste elftal speelden. Maar bij
Ajax, die grote club waar de voor Finnen mythische Jari
Litmanen zo veel successen beleefde, wilde het voor
de twee broertjes niet lukken. In het geval van Niklas
Moisander lag dat ook aan een zware knieblessure, die
hem lang aan de kant hield. 'Ik heb me daardoor nooit
echt kunnen manifesteren. Maar na die blessure was ik
mentaal ook niet sterk genoeg om me terug te knokken.'
In veel verschilt de jongen van toen met de man van nu,
maar misschien nog wel het minst als het over voetbal
gaat. Natuurlijk, de tijd en ervaringen hebben van hem
een gelouterde speler gemaakt, en fysiek is hij sterker
geworden. Maar vroeger was hij vrijwel exact hetzelfde
type verdediger als tegenwoordig: iemand die het spel
graag opbouwt en "de voetballende oplossing zoekt",
zoals ze dat in Amsterdam plegen te zeggen.
SCANDINAVIË
'Ik denk dat ik vooral ben veranderd als mens, als per
soonlijkheid. Mijn hele volwassen leven woon ik al in het
buitenland, dat maakt dat je snel dingen moet leren en
stevig in je schoenen moet staan.' Hij is niet vernederlandst
zoals teamgenoot Lasse Schone, wiens aanstaande vrouw
een Nederlandse is, wiens kinderen hier zijn geboren en
