'lk ben nooit zo'n uitgesproken figuur geweest;
ik doe gewoon mijn ding, that's it'
Het gevoel is anders, maar de focus is hetzelfde. Je
concentreert je op dezelfde manier, doet eenzelfde
warming-up. Daar voel je je tenslotte goed bij.'
Oké, hij nam dus het stokje over van Kenneth Vermeer,
ruim een jaar geleden. Tot zover de geplande machts
greep bij zijn club. Maar die coup veroorzaakte als het
ware een domino-effect, tot het WK aan toe. Onge
lofelijk, toch? Cillessen: 'Het is altijd mijn doel geweest
om eerste keeper te worden bij Ajax. Verder denk je
niet, als je vanuit de provincie deze kant op komt. Het
Nederlands elftal, daar was ik helemaal niet mee bezig,
laat staan dat ik ooit gedacht had een WK te spelen.
Maar als je met de kennis van nu terugkijkt, dan is het
allemaal ook weer niet zo onlogisch. Simpel: als je eerste
keeper van Ajax bent, dan beschik je normaal gespro
ken over genoeg kwaliteiten om voor het Nederlands
elftal in aanmerking te komen. En als je eenmaal bij het
Nederlands elftal zit, dan bestaat vervolgens de kans op
zo'n avontuur als in Brazilië.'
ANONIMITEIT
Op sommige momenten verlangt hij wel eens terug
naar de relatieve anonimiteit, naar die tijd dat hij in de
schaduw van Vermeer zijn trainingen afwerkte en af en
toe een bekerwedstrijd keepte. Het kwam toen maar
weinig voor dat hij journalisten te woord hoefde te staan,
en moet je nu eens kijken: ze staan zo'n beetje voor
hem in de rij in de mixed zone. Vroeger kwam het wel
eens voor dat hij met opzet niet naar de dichtstbijzijnde
supermarkt reed, simpelweg om wat meer tijd kwijt te
zijn en zo sneller de dag door te komen. In dezelfde
gangpaden waar hij toen stilletjes zijn boodschappen bij
elkaar zocht, moet hij nu steevast poseren voor mobiele
telefoons en handtekeningen uitdelen. Nooit doet hij
dat met tegenzin, maar toch.
In het middelpunt van de aandacht staan sluit ook niet
echt aan bij zijn karakter, knikt Cillessen. Om vervolgens
een hem kenmerkend zinnetje uit te spreken: 'Ik ben
nooit zo'n uitgesproken figuur geweest; ik doe gewoon
mijn ding, that's it.'
Zo rustig en onopvallend als hij zich buiten het veld manifes
teert, zo aanwezig en dominant is hij binnen de lijnen. Dat
is enerzijds wat een willekeurige wedstrijd in hem losmaakt,
maar Cillessen roept het ook bij zichzelf op, wetende dat
van een keeper - en van een topkeeper helemaal - ook
verbaal en communicatief veel gevraagd wordt. Alleen
ballen tegenhouden, dat is bij lange na niet genoeg.
Hij geniet van de spanning rond een wedstrijd en was mede
daarom blij dat hij na het onverwachte succesverhaal van
Oranje al snel weer kon aansluiten bij de selectie van zijn
club. 'Ik heb de knop na het WK vrij snel en makkelijk kun
nen omzetten, waarschijnlijk ook omdat we daar ondanks
de uitschakeling in de halve finale toch met een goed gevoel
vandaan zijn gekomen. Er was niet echt iets om achteraf
over de somberen. Ja, de vakantie daarna was kort maar ik
had niet het gevoel dat ik nog langer weg wilde blijven bij
Ajax. Sterker nog: ik had eigenlijk eerder willen instromen.
Maar dat hebben ze tegengehouden.'
Slechts twee wedstrijden hoefde Cillessen bij het begin van
dit seizoen aan zich voorbij te laten gaan: de strijd om de
johan Cruijff Schaal, waarin kampioen Ajax zijn meerdere
moest erkennen in bekerwinnaar PEC Zwolle, en de eerste
competitiewedstrijd, thuis tegen Vitesse. In die duels nam
Kenneth Vermeer de honneurs waar. Op bezoek bij AZ
nam Cillessen het stokje vervolgens weer over, waarmee
trainer Frank de Boer de vorig seizoen ontstane nieuwe
keepershiërarchie in ere hield.
Dat Vermeer daar geen genoegen mee nam en vervolgens
zijn heil elders zocht, bij aartsrivaal Feyenoord nota bene,
ook daar zul je van Cillessen geen scherpe woorden over
horen. Veroordelen doet hij niemand, ook zijn voormalige
collega niet. Zelf had hij wellicht ook de deur achter zich
dichtgetrokken, als hij vorig seizoen niet alsnog tot eerste
doelman was gepromoveerd, zo reëel is hij wel. Cillessen
zag geen enkele reden om er nog op terug te komen
toen hij Vermeer een paar weken na diens transfer weer
