'Ik heb bij fantastische clubs gespeeld, heb
daarmee aardig wat prijzen gewonnen, maar heb
altijd het gevoel gehouden dat het beter moest'
14 INTERVIEW
gaat, weet ook Stam. 'Het is dan heel moeilijk om nee te
zeggen. Maar ik vind dat je als ouder wel sterk en reëel
naar je kinderen moet zijn en de vraag moet durven te
stellen: is dit wel goed, rendabel of verstandig? Wij zitten
nu zelf ook in zo'n situatie, met mijn zoon die bij PEC
Zwolle speelt. Dat is gelukkig te doen, omdat wij daar om
de hoek wonen en hij het op het fietsje af kan. Maar vaak
gaat er zo veel tijd in zitten, zeker bij die kleine jongens,
dat je je serieus moet afvragen of dat het allemaal waard
is. Als wij steeds anderhalfuur in de auto hadden moeten
stappen om hem naar de training te brengen, dan hadden
we dat echt niet gedaan. Een kind moet volgens mij wel
een beetje kunnen genieten van zijn jeugd. Ze moeten
spelen met hun vriendjes, uitgaan, alles wat erbij komt
kijken. En zich niet helemaal blind staren op het voetbal.
Want dat kan ook zo weer afgelopen zijn.'
BASISPLAATS
Zelf gaf Stam zich dus pas als jonge volwassene over aan
het profmetier. 'Iktekende voor één jaar bij Zwolle. Ook
omdat ik er nog helemaal niet zo zeker van was dat ik het
niveau wel zou aankunnen en dat ik het überhaupt leuk
zou vinden. Maar vanaf de eerste dag in de voorbereiding
ging het hartstikke goed. Ik dwong een basisplaats af en
heb dat seizoen zo'n beetje alles gespeeld.'
Een jaar bij het toenmalige FC Zwolle in de Eerste Divi
sie was voor Stam een opstapje naar Cambuur, dat aan
zijn tweede seizoen in de Eredivisie begon. 'Mijn eerste
maanden daar waren echt moeilijk. Voor het hele team,
maar mijzelf zeker. Ik merkte dat ik binnen twee jaar van
amateur- naar Eredivisievoetbal was gegaan. Fysiek kon ik
het nog wel redelijk bijbenen, maar met zaken als techniek
en handelingssnelheid had ik aanvankelijk heel veel proble
men. En de kwaliteit van de tegenstanders lag natuurlijk
een stuk hoger. Het kostte me zeker een maand of vier
om me daar echt aan aan te passen. Dat was op zich niet
vreemd, maar tegelijkertijd waren er toch wel bepaalde
verwachtingen. Cambuur had mij gehaald voor nog best
een aardig bedrag, zeker in die tijd, ik geloof iets van drie
ton. Dan wil je niemand teleurstellen. Dus loop je door
met een enkelblessure, waardoor je uiteindelijk alleen
maar minder presteert en de mensen sceptisch worden.
Allemaal heel logisch, maar op dat moment ook pijnlijk.'
Hij wist zich uit het dal omhoog te werken. 'Na dat eerste
jaar degradeerden we. Het tweede seizoen bij Cambuur
bleef ik in de Eerste Divisie bij wijze van spreken fluitend
overeind. Dat vormt je wel. Cambuur neemt daarom
een cruciale plaats in in het rijtje van clubs dat achter
mijn naam prijkt. Zonder Cambuur was ervoor mij geen
PSV geweest, geen Manchester, geen Milan, geen Ajax,
geen Oranje.'
'Verrassend maar ook heel mooi,' zo verwoordt Stam zijn
gevoel bij de verrichtingen van Cambuur dit seizoen. 'Ver
rassend omdat ze toch een beetje gelukkig in de Eredivisie
zijn gekomen. MW stond bovenaan, maar moest door
een aantal faillissementen flink wat punten inleveren. Toen
ging het kampioenschap "ineens" naar Cambuur. Dan is
de vraag hoe zo'n club dat oplost. Nou, heel erg knap
dus. Ze hebben er wat aardige spelers bijgehaald, maar
ik denk dat ze vooral trots mogen zijn op de spelopvat
ting waarmee ze zich dit seizoen presenteren, zeker in
thuiswedstrijden. Elke ploeg heeft het moeilijk gehad in
Leeuwarden, Ajax incluis,'
NOOIT TEVREDEN
Zoals hij zich destijds in zijn eerste jaar in Friesland ten
koste van bijna alles wilde bewijzen, zo legde Stam zich
in zijn verdere carrière telkens hernieuwde druk op. Hij
biecht op dat dat zo ver ging dat hij feitelijk nooit tevreden
terugkeek op zijn eigen verrichtingen, hoe uitstekend die
