'Natuurlijk heb ik het ook zelf afgedwongen dat ik nu bij Ajax speel, maar ik ben bij Sparta echt voetballer geworden, door het vertrouwen dat ze in mij stelden' Georginio Wijnaldum en Nick Viergever meteen naar de E-Top. Ook al ben je dan nog een kleine jongen, zo krijg je toch wel door dat je misschien iets in je mars hebt.' En waar het nog nodig was om de jonge Duarte in het gareel te houden, was er altijd zijn vader nog. 'Die lette er bijvoorbeeld heel scherp op dat ik altijd op tijd kwam en er op trainingen nooit met de pet naar gooide. En hij praatte ook veel met mij over dat soort dingen. De discipline die ik nu als profvoetballer kan opbrengen, heb ik voor een groot deel aan mijn vader te danken.' Hij herinnert zich nog levendig hoe zijn teamgenoten en hij vroeger toeleefden naar wedstrijden tegen Feyenoord en Ajax. 'Dat waren de grote clubs, waar iedereen per se van wilde winnen. Twee dagen ervoor waren we altijd al zenuwachtig. Een club als Ajax, daar keek je als spelertje van Sparta toch wel tegenop. Ik ben in die tijd ook een keer benaderd door Ajax, dat moet in de C of de D zijn geweest. Feyenoord wilde me ook hebben. Maar Sparta deed echt zijn best om me te houden en mijn vader wilde ook liever dat ik gewoon daar bleef voetballen, lekker dicht bij huis, en bij een club waar de kans veel groter was om vanuit de jeugd ook daadwerkelijk het eerste te halen. Sparta zal ook altijd mijn club blijven. Natuurlijk heb ik het ook zelf afgedwongen dat ik nu bij Ajax speel. Maar ik ben daar bij Sparta echt voetballer geworden, door het vertrouwen dat ze al die jaren in mij hebben gesteld.' Als jongetje in Rotterdam-West had Ajax altijd al wel zijn sympathie. 'Ja, ik was fan. Maar het was niet zo dat ik dat van de daken schreeuwde of dat ik in een Ajax-shirtje of met een vlag door de straat liep, nog los van de vraag of dat verstandig was geweest. Het was in mijn geval vooral iets tussen mij en mijn vriendengroepje. Je weet wel hoe dat werkt. De een is voor Ajax, de ander voor Feyenoord en een derde voor PSV. Als jouw ploeg dan in het weekend van de ander wint, kun je elkaar de rest van de week daar lekker mee dissen EERSTE LIEFDE Lang bleef Duarte trouw aan zijn eerste liefde, het plein tjesvoetbal. Tot het in de BI van Sparta fysiek niet meer op te brengen was om na de training bij thuiskomst de tas neer te gooien en nog even de straat op te gaan. 'Vaak met jongens uit de buurt. Je keek thuis even om de hoek van de deur of er al een paar bezig waren, ledereen voetbalde destijds op straat. Nu is het heel anders. Op die pleintjes zie je bijna nooit meer iemand bezig met een bal. Waar dat aan ligt? Ik durf het niet te zeggen. Het gaat met meer dingen zo. Knikkeren, dat zie je toch ook niemand meer doen? Alles verandert met de tijd. Mensen zijn tegenwoordig vooral bezig met hun computer, met een iPhone of een Blackberry. Ik vind dat wel jammer, Ik zou iedereen de jeugd gunnen die ik heb gehad.' Spijtig noemt hij ook de manier waarop hij vertrok bij Sparta, de club die hem zo lang alles gaf en hem mede maakte tot de voetballer die hij nu is. Allereerst beleefde hij de degradatie in het voorjaar van 2010, via twee dra matische nacompetitieduels met stadsgenoot Excelsior. Na een jaar in de Eerste divisie - en het vertrek van toonaangevende teamgenoten als Kevin Strootman en Erik Falkenburg - toonde Heracles zich geïnteresseerd in de diensten van Duarte. De onderhandelingen tussen de clubs verliepen stroef daar waar Duarte had gehoopt op iets meer inlevingsvermogen van de kant van Sparta. Uiteindelijk kreeg hij toch zijn zin: een stap hogerop, terug naar de Eredivisie.

AJAX ARCHIEF

Programmaboekjes (vanaf 1934) | 2014 | | pagina 14