'Een blessure, een mindere vorm. Dat gun je
niemand, maar als profvoetballer wil je het
maximale uit jouw eigen mogelijkheden halen'
14 INTERVIEW
GENIETEN VAN HET KEEPEN
Thuis was Groesbeek, het voetbalgekke dorp onder de
rook van Nijmegen. Cillessens eerste club was De Treffers,
het amateurbolwerk waar vader Ton jarenlang als spits in
het eerste elftal speelde en Jaspers oudere broer Thomas
ook zijn voetbalopleiding genoot. 'Het was niet zo dat
wij per se naar De Treffers moesten omdat mijn vader
daar een mooi verleden had. Het was puur praktisch. Het
sportpark lag bij ons om de hoek'
Keepen was tot die tijd nooit een droom, liefde of roeping
geweest, zo vertelt hij op een vroege vrijdagochtend in
wil zijn. Zo'n type dat een bordspelletje speelt om te
winnen, en niet omdat het toevallig ook nog een leuk
spelletje is of om het gezelschap te vermaken. Het is
terug te zien in de namen die Cillessen noemt als het
gaat over voorbeelden en inspiratiebronnen. Dan wordt
niet alleen de technische perfectie van Edwin van der Sar
bezongen, maar krijgt de winnaarsmentaliteit van Oliver
Kahn net zo veel lof toegezwaaid,
Des te frustrerender waren de voorgaande twee seizoe
nen, toen Cillessen tandenknarsend (maar nooit klagend)
moest toezien hoe Kenneth Vermeer zich tot een top-
de kantine van Sportpark de Toekomst. 'Ik heb vroeger
nooit tegen grote keepers opgekeken en gedacht: "dat
wil ik later ook". Als klein ventje voetbalde ik gewoon.
Tot ik op mijn negende op doel werd gezet. Daarna ben
ik er stapje voor stapje in meegegroeid. Niet alleen qua
technische bagage, maar ook qua beleving; qua genieten
van het keeper-zijn en er steeds beter in willen worden.'
Pas toen Cillessen door een blessure van Babos in de
zomer van 2010 onder de lat kwam te staan in de hoofd
macht van NEC, raakte hij echt doordrongen van zijn
kwaliteiten. 'In eerste instantie zou ik maar één wedstrijd
keepen. Jammer, zou je zeggen, maar ik vond dat juist wel
prettig. Het betekende dat ik volledig vrijuit kon spelen. Of
ik het nou goed of slecht zou doen, het zou geen conse
quenties hebben, want Gabor zou daarna gewoon weer
spelen. Maar zijn herstel duurde uiteindelijk toch langer
dan gepland. Ik kreeg nog een paar weken om mezelf te
laten zien, In die periode voelde ik mezelf gewoon groeien.
En dat was ook het moment dat ik me realiseerde dat er
misschien wel meer mogelijk zou zijn voor mij.'
BLOEDFANATIEK
Meer nog dan een liefhebber van zijn vak is hij een
bloedfanatieke sportman, iemand die in alles de beste
keeper ontwikkelde en Ajax-trainer Frank de Boer geen
enkele aanleiding bood om de van NEC overgenomen
groeibriljant op te stellen. Het gaf soms een machteloos
gevoel: week in week uit keihard werken op het trainings
veld, maar voor je gevoel toch geen steek verder komen.
'Het was heel dubbel,' zegt hij er nu over. 'In de begintijd,
toen ik hier net binnen was, was het minder vervelend.
Je bent dan nog aan het acclimatiseren, leert in korte tijd
heel veel nieuwe gezichten kennen. Het is goed geweest
dat ik me daarop kon concentreren. Al had ik natuurlijk
het liefst al vanaf dag één in de basis gestaan.'
Gaandeweg werd het zwaarder om genoegen te nemen
met zijn reserverol. Zeker ook bij het begin van dit seizoen,
toen De Boer besloot andermaal van start te gaan met Ver
meer in de basis, voor het derde jaar op rij. Onvermijdelijk
kreeg Cillessen weer een stortvloed aan soortgelijke vragen
over zich heen vanuit de media: wanneer zou zijn geduld
opraken, overwoog hij misschien verhuurd te worden aan
een andere club? 'Ik ben een redelijk evenwichtig persoon,
raak niet snel van mijn stuk, zoals ik ook niet ga zweven
als het goed gaat. Maar het was niet leuk dat is duidelijk
Gelukkig waren er altijd genoeg mensen bij wie ik mijn hart
kon luchten en die op moeilijke momenten op me hebben
ingepraat, onder wie mijn ouders.'
