HET SPROOKJE
DUURT MAAR VOORT
Lucas Andersen
Dat hij vorig jaar als zeventienjarig jochie werd ingelijfd door de club van zijn dromen, leek
al te mooi om waar te zijn. Dit seizoen hoopte hij gaandeweg aan het grote werk te mogen
ruiken, maar van een rustige opbouw is in de praktijk geen sprake: Lucas Andersen heeft nu al
twaalf duels in Ajax 1 achter zijn naam. Zijn sprookje duurt maar voort, al weet hij ook dat er
nog genoeg te verbeteren valt. 'Natuurlijk wil ik sterker worden, maar niet door tien kilo aan
te komen. Uiteindelijk moet mijn spel er beter van worden, niet de indruk die ik 's zomers op
strand maak.'
Het is geen mooipraterij om te stellen dat
Lucas Andersen bij zijn droomclub voet
balt. Wanneer hij vroeger in zijn jongens
kamer mijmerde over wat de toekomst
hem zou brengen, dan kwam Ajax altijd
in zijn gedachten voorbij. De Deense middenvelder herin
nert zich nu nog een provisorisch interview dat hij ooit gaf
tijdens een internationaal jeugdtoernooi in Kopenhagen.
'Een van de journalisten met wie ik daar sprak vroeg me
bij welke buitenlandse club ik ooit zou willen spelen. Over
het antwoord hoefde ik niet na te denken. Ajax dus. Toen
kon ik natuurlijk nog niet vermoeden dat ik een jaar of
vijf later echt de overstap naar Amsterdam zou maken.'
Natuurlijk, er zijn in de huidige verhoudingen van het
internationale topvoetbal clubs die voor dagdromende
jongetjes meer tot de verbeelding spreken. Neem de
tegenstander van komende dinsdag, FC Barcelona. Maar,
legt Andersen uit, wij in Nederland hebben niet altijd in de
gaten hoe groot de naam en reputatie van Ajax elders in
Europa zijn, niet in de laatste plaats in de Scandinavische
landen, jullie lijken dat soms niet te willen zien. Maar deze
club heeft door de jaren heen - en zeker ook de laatste
jaren - een heel goede naam opgebouwd in Denemarken.
Wij Denen aarden hier gemakkelijk en blijken ook nog
eens heel succesvol te zijn.'
In zijn eerste maanden in Amsterdam had hij het niettemin
zwaar. 'Ik moest nog achttien worden toen ik hierheen
kwam. Ik was een jongen die nog bij zijn ouders woonde.
Voor mijn gevoel werd er van mij verwacht dat ik van
de ene op de andere dag een zelfstandige man zou zijn.
Maar dat was puur wat ik mezelf oplegde. In die eerste
maanden voelde ik me vaak alleen. Viktor Fischer was
de enige hier die ik echt goed kende, vanuit de Deense
nationale jeugdploegen. Met hem kon ik altijd goed praten.
Maar dat blijft altijd anders dan je familie en vrienden om
je heen te hebben.'
STERKER MENS
Achteraf bezien is die moeilijke aanloopperiode een nut
tig leerproces geweest, dat van hem een sterker mens
heeft gemaakt. 'Natuurlijk had ik liever gezien dat het
allemaal meteen op rolletjes was gegaan. Maar het is
onvermijdelijk dat je op die leeftijd op problemen stuit als
je in je eentje naar een ander land verhuist, waar mensen
een andere taal spreken en er zo veel indrukken op je
afkomen. Nu kan ik de positieve kant ervan zien. Ik heb
