'Dennis dacht na over
dingen die andere
spelers zich niet eens
konden voorstellen'
Patrick Vieira
'Dennis Bergkamp
is de beste aankoop
die Arsenal ooit
heeft gedaan en
ooit zal doen'
Ian Wright
14 BIOGRAFIE
de Meer. Dennis Bergkamp meldt zich bij de ingang van het
clubgebouw achter de eretribune en wordt doorgelaten.
Hij gaat de trap op, naar het spelershome. Een oase van
rust 'Dat trof me, die kalmte. Die maakte mij ook kalm.'
Aan de bar zit Frank Rijkaard, 24 jaar pas, maar toch al
een beetje een routinier. Aron Winter, negentien, en een
week eerder uitblinker in Groningen, waar met 3-0 werd
gewonnen, is er ook Evenals Rob Witschge, twintig. Winter
en Witschge zijn dit seizoen onder Cruijff basisspeler ge
worden. Ze geven hem een hand en heten hem welkom.
'Aron en Robbie kende ik al, maar ik had nog nooit met ze
samengespeeld. Voor de anderen was ik volkomen nieuw.
Ik had zelfs nog nooit met het eerste meegetraind. Rijk
aard schonk me veel aandacht. Hij probeerde me gerust
te stellen met een praatje en een grapje. Ik zei niet veel,
observeerde alleen maar. Hoe kijken de spelers naar mij,
hoe kijken ze naar elkaar? Hoe komen ze naar mij toe?
'Ineens kwam Cruijff binnen, op z'n Cruijffs, hij is maar
een klein mannetje, maar zijn uitstraling was enorm. Er
kwam iemand binnen. Hij zei niets tegen me. Dat kwam
pas op het veld, op de bank. Toen zei hij: "Hé, leuk dat
je er bent. Kijk goed om je heen. Snuif 't op, geniet".
Dat was het mooie, dat iedereen zei dat ik ervan moest
genieten. Er werd helemaal geen druk op me gelegd,
ledereen, van Cruijff tot tante Sien achter de bar in het
spelershome, wenste me plezier.
'Ja, en daar zit je dan, in het stadion, naast Cruijff. Angstig
was het niet, helemaal niet. Ik wilde maar één ding: erin.
Daar hoopte ik op, ik rekende er zelfs op. Je weet: hij
gaat mij brengen. Zo is Cruijff, die zet mij niet zomaar
op de bank. Niet in de eerste helft, maar na rust gaat
hij mij brengen,'
DE ZEGEN VAN CRUIJFF
'Er hing een lekker spannend sfeertje rond de ploeg. Bruins
Slot kwam met zijn zeer gedetailleerde informatie. Dat
deed hij altijd, maar voor mij was het nieuw, ik wist niet
wat ik hoorde. Hij wist alles van die gasten, dan zei hij:
"Die verdediger is semiprof en behalve voetballer ook
postbode. Hij heeft twee kinderen en die heten zus en
zo, hij is een linkspoot die graag opkomt". Bruins Slot
had altijd van die diepte-analyses, maar eerlijk gezegd
gingen die bij mij het ene oor in en het andere uit. Ik
deed er niet zo veel mee. Ik was nooit zo bezig met de
vraag: wat moet ik doen om de zwakte van mijn directe
tegenstander uit te buiten. Ik had meer iets van: we zien
't wel, ik ga gewoon mijn wedstrijd spelen en ik vertrouw
op mijn snelheid.
'Het spel van de buitenspelers was nog simpel toen. Je
hoefde niet naar binnen te komen om te proberen te
Een 'stiffie' op Voorland. Toen al...
