'We moesten nieuwelingen inpassen
en opnieuw automatismen ontwikkelen.
Dat hebben we inmiddels aardig voor elkaar.
Maar je mag nooit te tevreden zijn'
18 INTERVIEW
waarin hij op de bank belandde, in het tweede seizoen
onder Martin Jol. 'Het jaar daan/oor had hij me voor de
leeuwen gegooid, ik had bijna alles gespeeld, leek definitief
doorgebroken. En toen werd ik zomaar gepasseerd, in een
periode waarin het elftal als geheel gewoon niet lekker
draaide. Ik vond dat zo oneerlijk, was het er totaal niet
mee eens. Maar ik heb toen netjes mijn mond gehouden,
heb nooit geklaagd tegenover de pers, al had ik er zwaar
de pest over in. Je wilt het niet meemaken, maar bijna
elke voetballer maakt het ooit een keer mee.'
Hij is er trots op dat Jol al snel op zijn schreden terug
keerde en hem terughaalde in zijn basiselftal, nog voor
de Scheveninger de handdoek in de ring gooide en werd
opgevolgd door De Boer. 'Ik heb me teruggeknokt, door
hard te trainen en het ongelijk van de trainer aan te tonen.
Daar ben ik nog steeds blij mee, dat ik Jol liet inzien dat
hij niet om mij heen kon.'
AUTOMATISMEN ONTWIKKELEN
Alderweireld kan niet anders dan content naar de ver
richtingen en de uitgangspositie van zijn team kijken, al
waarschuwt hij direct dat vanuit die tevredenheid geen
gemakzucht of nonchalance mag ontstaan. 'Vergeleken
met de laatste jaren staan we er nu in de winterstop veel
korter op,' refereert hij aan de marge van drie punten ten
opzichte van de koplopers FC Twente en PSV. 'Zeker in
de eerste periode van het seizoen hebben we het lastig
gehad. Er waren aardig wat jongens vertrokken - en niet
de minsten - en we moesten dus nieuwelingen inpas
sen en opnieuw automatismen ontwikkelen. Dat hebben
we inmiddels aardig voor elkaar. Maar je mag nooit te
tevreden zijn.'
De ontwikkeling die het team doormaakt, bespeurt Al
derweireld ook in de wisselwerking tussen hemzelf en
nieuwkomer Niklas Moisander, met wie hij het centrale
verdedigingsduo vormt. 'Alle begin is moeilijk zeker bij een
club als Ajax, waar van een verdediger meer wordt ver
wacht dan alleen het voorkomen van tegendoelpunten. Ik
kan erover meepraten. Van de vier jaar dat ik samen met
Jan Vertonghen speelde, onthouden de mensen uiteraard
vooral de laatste twee seizoenen, waarin we kampioen
werden. Maar in het begin ging dat ook echt niet altijd
over rozen. Wat dat betreft denk ik dat Niklas en ik nu al
een heel sterk koppel vormen, en de komende maanden
gaat dat alleen nog maar beter worden.'
ECHTE KLASBAK
Missen doet hij zijn kompaan van de voorgaande seizoe
nen niet, zegt Alderweireld nuchter. Hij weet hoe het
werkt in de voetbalwereld en ziet ook in dat het onver
mijdelijk was dat Vertonghen zijn vleugels zou uitslaan.
'Jan was uitgegroeid tot een echte klasbak, die je op een
gegeven moment gewoon niet meer kunt houden. Na
tuurlijk is het jammer dat hij hier niet meer speelt, maar
dat geldt ook voor anderen. Neem Vurnon Anita. Als
controlerende middenvelder nam hij Jan en mij zo veel
werk uit handen, door ballen te onderscheppen, door
ruimtes dicht te lopen, noem maar op. Het is een cliché,
maar verdedigen doe je echt met zijn allen.'
Vertonghen mag dan nu in Londen voetballen, bij Totten-
ham Hotspur, Alderweireld treft hem nog geregeld, rond
de interlands van de Belgische nationale ploeg. Samen
maken ze deel uit van een extreem getalenteerde lichting,
die al jaren een gouden toekomst wordt voorspeld. Tot
dusver bleef succes in de vorm van kwalificatie voor een
eindronde uit, maar de Belgen lijken dit keer goed op
streek om zich te plaatsen voor het WK van volgend
jaar in Brazilië. Ze delen de koppositie in hun kwalificatie-
