'Als aanvoerder maar ook als
ervaringsdeskundige vertel ik die jonge gasten
in het Finse elftal dat ze niet bang moeten zijn
om een stap terug te zetten, om er uiteindelijk
sterker uit tevoorschijn te komen'
deal of iets dergelijks. Wat niet wegneemt dat het in de
praktijk natuurlijk wel prettig en gemakkelijk was dat we
samen naar Nederland konden verhuizen. Toen we hier
kwamen, waren we zeventien jaar. Eerst hebben we bij
een gastgezin gewoond, daarna betrokken we samen een
appartement in Diemen.'
De Niklas Moisandervan nu hoeft niet lang na te denken
als gevraagd wordt naar zijn eerste periode in Amsterdam
en de belangrijkste lessen die hij toen geleerd heeft. 'Ik heb
ondervonden dat het toch heel moeilijk is om op jonge
leeftijd naar een ander land te komen. Ook voetballend.
Zeker vanuit de Finse competitie naar een competitie
als de Nederlandse, dat was een forse stap. Ik begrijp de
jongens die zo'n kans grijpen als hij zich voordoet, maar
het is altijd afwachten hoe je wordt opgevangen en in
wat voor omgeving je terechtkomt. Het kan mentaal
heel zwaar zijn.'
GEEN SECONDE SPIJT
Dat ondervond hij ook zelf, al heeft Moisander geen se
conde spijt gevoeld van zijn keuze om destijds bij Ajaxte
tekenen. 'Ik weet zeker dat ik toen ook al de kwaliteiten
had om door te breken bij Ajax, maar ik kreeg een zware
knieblessure; ik scheurde mijn voorste kruisband af. En
daarnaast was ik gewoon nog lang niet sterk genoeg,
mentaal noch fysiek Er stond in die tijd ook een heel sterk
team, waar je als jonge speler niet zomaar tussenkwam,
Voor mijn toenmalige positie van linksback hadden ze
al Maxwell en Urby Emanuelson. Stevige concurrentie,
zeg maar. En toen ik die knieblessure opliep, werd ook
Juanfran nog gekocht.'
Na drie jaar eindigde het gezamenlijke avontuur van de
broers. Dat Ajaxte weinig aanknopingspunten zag om ze
een nieuwe verbintenis aan te bieden, kwam voor geen
van beiden als een verrassing. 'Voor mij kwam er belang
stelling van Zwolle. Het was de keuze om in Nederland
te blijven of terug te keren naar Finland,' blikt de jongste
Moisander terug. 'Henrik had ook graag willen blijven - in
zijn laatste jaar bij Jong Ajax speelde hij ook veel meer
dan ik - maar voor hem was er geen interesse van andere
clubs. Hij heeft toen eerst een halfjaar in Zweden gekeept
en is daarna teruggekeerd bij onze oude club TPS. Daar
is hij nu al een tijdlang eerste doelman. En hij heeft ook
al een paar interlands gespeeld, Hij doet het goed. Ik zou
het mooi voor hem vinden als hij ooit nog een paar jaar
bij een mooie club in het buitenland kan spelen.'
IN BEELD BLIJVEN
Dat hij aan het einde van zijn eerste verblijf bij Ajax werd
gescheiden van zijn evenbeeld, viel Moisander niet al te
zwaar, zegt hij. 'Dat we niet bij Ajax konden blijven, za
gen we al een tijdje aankomen. Dus we hadden er al
aardig wat over gesproken. Het moment ging komen.
We vonden dat ook helemaal niet erg. We wilden ook
wel graag voorkomen dat we tot in lengte van jaren als
'een pakketje' zouden worden gezien,'
Zijn eigen overgang naar Zwolle (toen nog met het voor
voegsel FC) was bovenal een keuze om 'in beeld te blijven'
en om te investeren in zijn eigen ontwikkeling. 'Ik wilde
mezelf in elk geval nog twee, drie jaar geven om alsnog
in de Eredivisie terecht te komen. Dat had ik voor ogen.'
Zijn start in de kop van Overijssel was lastig: Moisander
