LACHEBEKJE
OP WEG NAAR
VOLWASSENHEID
Jody Lukoki
De weg der geleidelijkheid bracht Jody Lukoki in vier jaar tijd van Ajax B1 naar het vlaggen
schip. Nu is het aan de in Congo geboren vleugelaanvaller om door te groeien tot een vaste
waarde in Ajax 1. Hij weet zelf maar al te goed wat daarvoor nodig is. 'Dat losse moet er een
beetje uit. Ik moet nu een echte, volwassen kerel worden.'
Jody Lukoki staat bekend als een lachebekje, maar
vandaag komt hij met een sip gezicht het clubhuis
van sportpark de Toekomst binnengestrompeld.
De jonge vleugelaanvaller heeft twee dagen voor
het interview een flinke schop tegen zijn knie ge
kregen, in het bekerduel met ONS Sneek. 'Het
voelt niet goed,' zegt Lukoki, als hij zich met enige
moeite op een barkruk heeft gehesen. Hij weet waarover
hij praat, want eerder in de maand hield dezelfde knie hem
ook al een tijdje aan de kant.'Er zat een klein scheurtje in
de meniscus, dat puur door rust moest herstellen. Nu was
het weer bijna helemaal goed, maar door die schop ben
ik weer terug bij af. Zo voelt het in ieder geval.'
Op dat moment vreest Lukoki nog dat hij een maand
nodig zal hebben om weer fit te worden, kostbare tijd die
hij zoveel beter had kunnen besteden in dit seizoen dat
lijkt samen te vallen met zijn definitieve doorbraak. Zijn
debuut stamt alweer van bijna twee jaar geleden, toen hij
naam maakte door als invaller in de thuiswedstrijd tegen
FeyenoordTim de Cler door de benen te spelen. In het
vervolg sprokkelde hij her en der nog wat speelminuten
bij elkaar Toen dit seizoen begon, stond Lukoki's teller
op acht optredens in de Eredivisie. Dat aantal heeft de
donderdag twintig jaar geworden Amsterdammer inmid
dels verdubbeld. Want zijn blessure bleek mee te vallen.
Vorig weekeinde was hij al weer fit genoeg om in te vallen
tegen PEC Zwolle,
TWEELINGBROERTJE
De wieg van Lukoki stond in Afrika. 'Ik ben geboren in
Congo en toen ik één jaar was, ben ik met mijn ouders en
mijn tweelingbroertje Madjer naar Nederland gekomen.
We zijn gevlucht voor het geweld in Zaïre, zoals het land
toen nog heette. Ik heb er geen herinneringen aan en
ik heb me er na die tijd ook niet echt in verdiept. Mijn
ouders gaan nog geregeld terug om familie op te zoeken,
maar zelf ben ik nooit meer in Congo geweest. Het is een
heel instabiel, heel onrustig land, waar de burgeroorlog
soms weer een beetje oplaait. Zolang de situatie zo is,
vind ik niet dat ik daarnaartoe moet gaan, ook al zal ik in
mijn hart altijd wel een soort natuurlijke verbondenheid
met het land voelen. Van mijn familie heb ik zelf alleen
contact met mijn oma. Ik versta nog wel Frans, maar ben
het spreken met de jaren een beetje verleerd.'
Madjer is met zeven minuten verschil de oudste helft van
de tweeling. 'Maar hij gedraagt zich niet als mijn oudere
broer,' zegt Jody. 'De verhouding is gelijkwaardig. We zijn
eikaars beste vrienden, delen alles met elkaar. Hij voetbalt
nu voor Jong NAC en woont daarom op zichzelf in Breda.
Dat was in het begin wel lastig. Vooral voor hem. Ik woon
nog gewoon bij mijn ouders. Maar het gaat nu goed. We
zien elkaar gewoon nog heel veel. Breda is niet naast de
deur, maar het is ook niet de andere kant van de wereld.'
Lukoki groeide op en woont nog steeds in Amsterdam-
West. De pleintjes en trapveldjes in het stadsdeel Bos en
