'Toen mijn contract bij Schalke na vier jaar afliep
en ik voor de keuze stond om bij te tekenen of
iets anders te proberen, koos ik voor dat laatste.
Ik wilde wat meer van de wereld zien'
20 INTERVIEW
is letterlijk en figuurlijk dicht bij Denemarken. Het leven is
er in grote lijnen hetzelfde. Ik had weinig of geen aanpas
singsproblemen en kon me daardoor goed doorontwik
kelen. Maar toen mijn contract na vier jaar afliep en ik
voor de keuze stond om bij te tekenen of iets anders te
proberen, koos ik toch voor dat laatste. Ik wilde wel wat
meer van de wereld zien. Een andere taal leren.'
Ging het sportief al uitstekend bij Schalke, met Sevilla
reikte Poulsen pas echt tot grote hoogte. 'We hadden
dan ook een geweldig team, met Luis Fabiano en Frédé-
ric Kanouté als spitsen, Dani Alves als rechtsback, Julien
Escudé die daarvoor nog hier bij Ajax had gespeeld. Heel
veel goede, relatief jonge spelers die echt een gezamenlijk
doel voor ogen hadden: prijzen winnen. Mijn rol als con
trolerende middenvelder was een heel dankbare, omdat
we verder heel veel jongens hadden die graag naar voren
gingen.' In zijn eerste jaar in de hoofdstad van Andalusië
waren er al direct grote successen. Als houder van wat
toen nog de UEFA Cup heette, legde Sevilla eerst beslag
op de Europese Supercup door het Barcelona van Frank
Rijkaard te verslaan. Later dat seizoen volgden nog de
Spaanse beker en nogmaals de UEFA Cup.
MENSELIJK DRAMA
Behalve sportieve hoogtijdagen beleefde Poulsen in Sevilla
ook een menselijk drama. De dood van zijn ploeggenoot
Antonio Puerta, die tijdens de eerste competitiewed
strijd van het daaropvolgende seizoen plotseling ter aarde
stortte en drie dagen later overleed in het plaatselijke
ziekenhuis, dompelde de hele club in diepe rouw, Poul
sen incluis. 'Puerta was nog een jonge gozer, pas 22 jaar,
in de kracht van zijn leven. Hij zou vader worden. Nog
los van hoe vreselijk het voor hem en voor zijn familie
was, de dood komt op zo'n moment akelig dichtbij, voor
iedereen. Dat is eng, maar uiteindelijk zijn er zelfs in zo'n
situatie ook positieve aspecten, je wordt op een bepaalde
manier nederiger, probeert nog bewuster van het leven
te genieten. Ook voor mij persoonlijk was het echt een
emotionele tijd. Een week na Antonio's dood werd mijn
tweede kind geboren. Ik zag in korte tijd twee extreme
kanten van het leven.'
Na zijn tweede jaar in Spaanse dienst stond Juventus op
de stoep, 'een kans die ik niet wilde laten lopen'. Het
werd geen successtory zoals in Sevilla, mede doordat
Poulsen in twee seizoenen tijd met drie trainers te maken
kreeg, maar toch kijkt hij ook met voldoening terug op de
periode in Turijn. Net zoals er geen onvertogen woord
over zijn lippen komt als het over Liverpool gaat, de
daaropvolgende tussenstop van de reislustige voetballer.
Hij werd er herenigd met Hodgson, de trainer die zijn
doorbraak bij FC Kopenhagen had meegemaakt. Het
weerzien duurde niet al te lang, want Hodgson werd
in januari al opgevolgd door clubicoon Kenny Dalglish.
'Onder diens leiding speelde ik amper meer. Daar kan ik
zuur of verbitterd over doen, maar zo gaat het wel vaker
in het voetbal,' zegt de huidige Ajacied. 'Ik heb groot
respect voor instituten als Juventus en Liverpool en zal
er altijd trots op zijn dat ik daar heb mogen spelen. Dat
staat bij mij voorop.'
KLEINDUIMPJE
Een instituut kan zijn vorige club allerminst worden ge
noemd. Met zichtbaar plezier vertelt Poulsen over Evian
Thonon Gaillard, een kleinduimpje dat zich in een razend
tempo heeft opgewerkt in het Franse voetbal en zich
nu met reuzen zoals Paris Saint-Germain, Olympique
