11
Noordwijk ongekende successen. Twee
landskampioenschappen bij de amateurs en diverse
afdelingstitels bezorgden Noordwijk, inmiddels alweer ruim
veertig jaar geleden, de erenaam 'het 'Ajax van het
zaterdagvoetbal'. Waarna de oud-spits op latere leeftijd als
trainer met 'zijn' Noordwijk opnieuw successen boekte. En
altijd met als achterliggende gedachte om voetbal te spelen
zoals voetbal bedoeld is. Catenaccio moet voor 'De Bro',
zoals hij 'op zee' altijd liefkozend wordt genoemd, zo'n
beetje het ellendigste woord zijn dat, in welk woordenboek
dan ook en waar ook ter wereld, is terug te vinden.
Topjaren
Maar hoe je het ook wendt of keert, Ruud Bröring kon als
voetballer nooit echt een typische Ajax-speler genoemd
worden. Hoe graag hij dat misschien wel gewild zou hebben.
De Bro sleurde, zwoegde, lachte, treiterde soms maar
scoorde nog veel meer. vooral. Met name dat laatste. Veel,
heel veel zelfs. Dat was zijn handelsmerk. Daarbij op zijn
wenken bediend door zijn medespelers die precies wisten
hoe ze hem in stelling moesten brengen. Ruud: 'Met
Albert,.-Appie.- Spaanderman en Jan Willem Bogers, en die
laatste is echt de allerbeste die we ooit aan de Duinwetering
hebben gezien. Met hen beschikten we over twee spelers
die in het profvoetbal overal terecht hadden gekund. In die
jaren speelde religie echter nog een grote rol en dat is denk
ik de oorzaak dat het voor hen anders is gelopen. Achteraf
niet erg voor de club, want wij hebben als Noordwijk met
elkaar fantastische jaren meegemaakt. En toch, als ik die
twee noem doe ik anderen natuurlijk tekort Ik kan nog wel
tien of meer namen opsommen. Stuk voor stuk geweldige
voetballers. Misschien waren we toen net een maatje te
klein voor de echte grote jongens, maar met Sjoerd Boot,
Frans van der Veen, Cees Spaanderman Jaap van Kesteren,
Kees Karstens en Hans Westgeest om er maar weer een
aantal te noemen, liep er wel heel veel klasse rond in het
dorp.. En allemaal jongens die precies wisten hoe je het
spelletje moest spelen. Topjaren, veel gewonnen, nog veel
meer gelachen en ook soms weieens wel eens uitgegleden.
Maar ik denk dat dit laatste ook onvermijdelijk is'.
