'Hier had ik tijdens mijn revalidatie helemaal geen
rekening meer mee gehouden. Wat ik nu allemaal
meepik, is voor mij pure bonus'
16
INTERVIEW I
gezegd: laten we dit seizoen maar gewoon als verloren
beschouwen en ervoor zorgen dat ik er in de voorberei
ding op volgend seizoen weer helemaal sta.'
KLEINE STAPJES
Na de operatie moest hij aanvankelijk vooral geduld be
trachten, vertelt Vermeer. 'Mijn onderbeen ging in het
gips en ik moest de eerste weken zoveel mogelijk in
bed blijven. Dat is nooit gemakkelijk en zeker niet voor
een topsporter, die gewend is elke dag hard te trainen.
Gelukkig ben ik een redelijk rustig type en niet iemand
die in zo'n situatie ontzettend gefrustreerd raakt. Al was
ik natuurlijk ook liever meteen het krachthonk ingegaan
om aan mijn herstel te werken.'
De revalidatie werd een proces van heel kleine stapjes.
Telkens werd de lat een fractie hoger gelegd, nooit tien
centimeter in één keer. 'We hebben het heel voorzichtig
opgebouwd, zoals het hoort. Mentaal- was het weieens
zwaar, omdat je graag sneller zou gaan. Maar uiteindelijk
is het ronduit voorspoedig verlopen. Ik heb helemaal
geen klachten gehad en ook geen terugval. Het was een
constante lijn, die heel geleidelijk omhoog ging.'
Het waren soms lange, eenzame dagen in de fitnessruimte,
waarbij het trainingsveld met zijn collega's mijlen ver weg
leek 'Je leeft natuurlijk met ze mee en probeert je onder
deel van de groep te blijven voelen, maar dat is niet altijd
even gemakkelijk,' legt Vermeer uit. 'Zelfs gezamenlijk eten
was lastig, omdat ik hier op heel andere tijden aanwezig
was dan de rest van de selectie. Als zij 's ochtends getraind
hadden, ging ik 's middags het krachthonk in. En daar was
ik uiteindelijk toch alleen maar met mezelf bezig.'
Als een relatieve buitenstaander keek hij naar de ver
richtingen van zijn teamgenoten, en vooral ook naar de
gebeurtenissen die zich in de periferie van hun prestaties
afspeelden. In december vertrok eerst trainer Martin Jol,
toen kwam opvolger Frank de Boer en sindsdien ontwik
kelde zich een lange reeks van bestuurlijke beslommerin
gen. 'Als spelers zijn we niet bezig geweest met wat zich
in de kantoren afspeelt, dat hebben we ook heel bewust
met elkaar afgesproken,' aldus Vermeer. 'Wij hebben daar
geen invloed op en andersom moet dat ook zo zijn.'
AMBITIES BIJGESTELD
Lang ging de 25-jarige doelman ervan uit dat het oefen
duel met FC Porto op 18 juli zijn laatste wedstrijd van het
seizoen was geweest. Ook al verliep zijn herstel naar wens
en keerde hij eind januari al terug op het trainingsveld, de
insteek was nooit om nog voor de zomer zijn rentree te
maken. Dat veranderde toen Maarten Stekelenburg hal
verwege maart de duim van rechterhand brak. Vermeen
'Allereerst was dat natuurlijk heel vervelend voor hem.
Helemaal als je ziet hoe we er nu voor staan. Je gunt
het niemand om in zo'n fase van het seizoen te moeten
toekijken en zeker Maarten niet, iemand die de afgelopen
jaren zo veel voor Ajax heeft betekend.'
Terwijl Jeroen Verhoeven aanvankelijk de honneurs waar
nam in het doel, stelde Vermeer zijn eigen ambities voor
de resterende weken van het seizoen razendsnel bij. Eind
maart keepte hij na ruim acht maanden weer eens in
wedstrijdverband, toen Jong Ajax een oefenpotje speelde
tegen eerstedivisionist Almere City. 'Achteraf was het
heel nuttig dat ik die avond negentig minuten heb kunnen
spelen,' vindt Vermeer. 'Op de trainingen ging het al goed,
maar ik miste voor mezelf toch nog iets van bevestiging.
Niet dat ik in die oefenwedstrijd veel te doen kreeg, maar
het gaat bij keepen vooral ook om het mentale aspect:
de spanningsboog van negentig minuten scherp en alert
zijn, er altijd rekening mee houden dat je in actie moet
komen. En daar kun je niet op trainen.'
Na de geslaagde test tegen het voormalige FC Omniworld
was hij klaar voor een terugkeer in Ajax Izo voelde
Vermeer. En dat liet hij ook weten aan Frank de Boer,
