'De opleiding bij Auxerre is fantastisch
georganiseerd, een beetje volgens hetzelfde
systeem dat ook hier bij Ajax wordt gebruikt'
wist wat me te wachten stond. Vandaag en over twee
weken zal ik er alles aan doen om Ajax aan overwinningen
te helpen, maar los daarvan zal ik altijd een ontzettend
warme band met Auxerre blijven voelen. De mensen bij
die club hebben mij destijds fantastisch opgevangen, ik
ben er als mens en als voetballer volwassen geworden
en mijn beide kinderen zijn in Auxerre geboren.' En hij
heeft er wijn leren drinken, grapt Tainio.
De Fin was net 18 jaar toen hij in Frankrijk arriveerde. Een
jaar eerder had hij als speler van de Finse landskampioen
FC Haka Valkeakoski een tijdje meegetraind bij PSV en bij
Manchester United, maar hij koos er uiteindelijk voor om.
eerst zijn dienstplicht te vervullen. Na acht zware maanden
in het leger bleken de clubs hem nog altijd niet vergeten.
'Ik kon onder andere naar AC Milan en naar Manchester
United, maar daar zou ik in een jeugdteam komen. Ik
had een beter gevoel bij Auxerre, waar ik een week heb
rondgekeken en meegetraind. Het was een perfecte plek
voor een jonge speler om door te groeien.'
Niet voor niets heet de club voluit Association de lajeu-
Stéphane Grichting. Maar de mensen bij de club ken ik
nog allemaal. Ze zijn trots, zoals de hele stad trots is op
de voetbalclub. Ga maar na: er wonen veertigduizend
mensen in Auxerre en er gaan twintigduizend mensen
in het stadion.'
LANGERE TERMIJN
Glimlachend verhaalt hij over Guy Roux, de legendarische
trainer die Auxerre maar liefst 44 jaar lang onder zijn
hoede had. 'Behalve onze coach was hij ook een soort
vaderfiguur, zeker in de begintijd. Het was toch best lastig
om je draai te vinden in een omgeving waar niemand En
gels sprak. Nu spreek ik vloeiend Frans, maar aanvankelijk
communiceerden we hoofdzakelijk met gebaren. Met
twee andere jongens woonde ik destijds vlak bij het sta
dion. Soms klopte de trainer daar zomaar aan en dan ging
hij een pot thee zetten voor ons. Een prachtige man.'
Dat hij zijn eerste buitenlandse werkgever bijna acht jaar
trouw bleef (Tainio kwam in de winterstop van het sei
zoen 1997-1998 naar Auxerre, na afloop van de Finse
nesse Auxerroise: vereniging van de jeugd van Auxerre.
Tainio: 'Hun opleiding is fantastisch georganiseerd, een
beetje volgens hetzelfde systeem dat ook hier bij Ajax
wordt gebruikt. Alle jeugdteams spelen op dezelfde ma
nier, zodat iedereen elkaar begrijpt en de doorstroming
optimaal is. Wat dat betreft lijken de twee clubs wel op
elkaar. Ze zijn allebei heel bewust bezig met het opleiden
van eigen talenten, als basis voor het eerste elftal.'
Sinds zijn vertrek in 2005 is hij er nog niet terug geweest,
maar Tainio weet zeker dat er heel wat warme omhel
zingen zullen zijn als hij over twee weken met Ajax het
Stade Abbé-Deschamps binnenwandelt. 'In de huidige
selectie van Auxerre zitten nog maar twee spelers die
er in mijn tijd ook al bij waren: Jean-Pascal Mignot en
competitie), vindt hij zelf niets om van op te kijken. 'Goed,
je ziet het niet veel, dat een profvoetballer zo lang bij de
zelfde club blijft. Maar ik had het daar goed naar mijn zin,
groeide nog steeds door en we waren als ploeg behoorlijk
succesvol. Met Auxerre heb ik twee keerde Franse beker
gewonnen en we hebben ook toen UEFA Champions
League gespeeld. Bovendien zit het verhuizen-om-het-
verhuizen helemaal niet in mijn natuur. Als ik ergens goed
zit, is het goed.'
Zo is het nu zijn insteek om verlenging af te dwingen van
de eenjarige verbintenis die hij eind augustus tekende in
Amsterdam. 'Bij elk contract dat ik onderteken, heb ik een
plan voor de iets langere termijn. Dat is nu ook zo. Ik wil
het hier zo goed mogelijk doen en hopelijk de komende
