daar heeft onze directeur helaas de ballen en het
gezag niet voor.
Vanuit Feyenoord heb ik ook geen woord van spijt ge
hoord voor de duizenden supporters die nachtenlang
voor de Primera-winkels hebben gelegen om een
kaartje voor de oorspronkelijke finale te bemachti
gen. Daar werd zomaar eventjes overheen gestapt.
Geen woord werd eraan vuil gemaakt dat het voor
al deze supporters toch wel erg pijnlijk moet zijn om
te beseffen dat zij hun nachtrust voor Jan-met-de-
korte-achternaam hebben opgeofferd.
Nee, er is natuurlijk maar één ploeg die deze beker
verdient. En dat is het elftal dat achtereenvolgens
AZ, P$V én FC Twente uitschakelde. Het voetbal was
soms oogstrelend, de strijdlust hartverwarmend.
Met een variant op een bekende leus, zou ik daarom
willen zeggen: één ding is zeker, Feyenoord heeft
recht op die beker!
Misschien mag ik even verder wegdromen. Ik zie een
mooi rijtje voor me.
6 mei 1970.
Mijn dochter Doanna heeft ook een nacht doorge
bracht voor de winkeldeur om een kaartje te kunnen
kopen. Ze zat midden in een drukke tentamenperi
ode voor haar universitaire studie, maar ze had het
er graag voor over. Ach, wat kan het Eric Gudde en de
rest van de directie ook schelen? Weten zij veel?
Behalve voor onze supporters, vind ik het ook voor
Mario en voor onze spelers diep-treurig dat het al
lemaal zo is verlopen. Zij hebben een geweldig toer
nooi gespeeld, en krijgen nu als dank een opgeknipte
finale in hun mik geschoven. In de publiciteit heb
ben ze zich netjes ingehouden, maar ze hebben alle
reden om woedend te zijn over dit grote onrecht.
Dan het sportieve gedeelte. Er is natuurlijk maar
één club die recht heeft op deze beker. Dat is niet
de club die tegen Dordrecht alle geluk van de we
reld en bovendien een verlenging nodig had om een
ronde verder te komen. Het is ook niet de club die
tegen NEC op een schandalige manier werd bevoor
deeld door de scheidsrechter en er toen, opnieuw na
verlenging, zowaar in slaagde om de tegenstander
op de knieën te krijgen. En het is ook niet de club
die de mazzel had om in de halve finale te mogen
aantreden tegen het door een blessuregolf zwaar
verzwakte Go Ahead.
6 mei 1984.
6 mei 2010.
Als het vandaag lukt, zou de overwinning moeten
worden opgedragen aan mijn dochter Doanna, en
aan al die andere supporters die 's nachts voor de
winkeldeur hebben gelegen. Hand in hand, kamera
den! Geen woorden maar daden!
BOUDEWI)N WARBROEK
Doanna.
Foto: Remco Kaal
