NA NEGEN JAAR
WEER THUIS
Jeroen Verhoeven
Naast vaste doelman Maarten stekelenburg is hij de enige speler binnen de huidige Ajax-
selectie die er al bij was toen het eerste elftal nog in de Meer speelde. Na negen jaar en
omzwervingen in waalwijk en volendam keerde Jeroen verhoeven in juli terug bij de club
die hem opleidde tot profvoetballer. 'Dat was toch wel een soort van thuiskomen.'
TOPSPORTMENTALITEIT
tekst Maarten Dekker
oit was hij rechtsbuiten in de D3 van
het Bussumse BFC, een jongetje
dat droomde van het maken van een
omhaal a la Marco van Basten tegen
FC Den Bosch. Daarvoor had Jeroen
Verhoeven ook wel eens gekeept, als de nood hoog was
en er echt niemand anders voorhanden was om op doel
te staan. 'Als kind voetbal je puur voor de lol. Zo hoort
het ook. Maar op een gegeven moment verloren we alle
wedstrijden. In zon seizoen is het echt geen lolletje om
op doel te staan. Toen heb ik anderhalf jaar lang niet
meer gekeept.'
Uiteindelijk bleek de positie tussen de palen toch
zijn lotsbestemming. Verhoeven mocht van zijn club
vervroegd doorstromen naar de C1op de voorwaarde
dat hij dan vaste keeper zou worden. De gerichte trai
ningen legden al snel zijn ware talent bloot, want nog
geen anderhalfjaar later stonden de scouts van Ajax op
de stoep. Verhoeven was dertien toen hij de overstap
maakte naar het toenmalige jeugdcomplex Voorland.
Twee jaar later werd de Toekomst in gebruik geno
men. 'Het is uiteindelijk een heel mooie tijd geweest,
maar in het begin heb ik het best moeilijk gehad. Nog
los van het niveau: ik kwam als keurig jongetje uit het
Gooi terecht tussen allemaal Amsterdamse schoffies
met een grote waffel. Dat sterkt je persoonlijkheid wel,
kan ik je vertellen. Ik heb er heel veel van geleerd.'
Ook voetballend ontwikkelde Verhoeven zich al
leszins behoorlijk, maar niet zodanig dat hij na zijn
tweede seizoen in de Al mocht doorstromen naar de
A-selectie. 'Als je tweedejaars A-junior bent, weet
je dat er twee opties zijn. Of je krijgt een contract
aangeboden of je moet vertrekken. Het is nooit leuk
als je dat laatste te horen krijgt, maar voor mij kwam
het in ieder geval niet als een donderslag bij heldere
hemel. Je hoefde alleen maar het nieuws een beetje
te volgen. Ajax had met Bogdan Lobont en Joey Di-
dulica net twee keepers van buitenaf aangetrokken
en vanuit de jeugd lieten ze Serge van den Ban door
stromen. Dan moetje niet naïef zijn en denken datje
zelf ook mag blijven.'
De in Naarden geboren doelman zocht zijn heil dus
elders, daarbij wel nadrukkelijk puttend uit de leer
stof die hij zich in Amsterdam eigen had gemaakt. 'Bij
Ajax groei je op in een topsportmentaliteit. Ik heb hier
geleerd hoe je als profvoetballer moet leven en dat er
verschillende wegen zijn naar de top, of naar het doel
dat je jezelf stelt.'
