GABRI
Zijn contract in Amsterdam loopt nog twee jaar door en
wat de toekomst daarna brengt, daarover heeft Gabri nog
nauwelijks nagedacht. 'Maar ik zou het wel mooi vinden
om later te kunnen zeggen dat ik in al die jaren alleen voor
Barcelona en Ajax heb gespeeld. Het zijn toch twee clubs
die door de jaren heen een speciale connectie hebben
opgebouwd.'
VERBONDENHEID
EEN WARME HAND
VOOR VAN GAAL
tekst Maarten Dekker
'anneer Ajax vanmiddag met gepast res
pect de nieuwe kampioen van Neder
land onthaalt, mag Louis van Gaal op
ten minste één warme handdruk reke
nen. In het kamp van de tegenstander
komt de trainer van AZ een speler tegen die hij bijna tien
jaar geleden liet debuteren in het eerste elftal van FC Barce
lona. Real Zaragoza was de tegenstander, Gabriel Garcia de
la Torre weet het nog goed. Hij was een broekie van amper
twintig jaar, dat zich in de jaren daarvoor had doen gelden in
Barcelona B, het opleidingsteam van de Catalaanse groot
macht. In de zomer van 1999 haalde Van Gaal hem naar
de A-selectie en op die 22ste augustus ging zijn droom dan
eindelijk in vervulling. Een halfuur voor tijd mocht hij inval
len. Het klaterende applaus in Nou Camp was niet alleen
bestemd voor de gewisselde Luis Enrique, het thuispubliek
begroette er ook Gabri mee. Hij was eigen kweek en dus bij
voorbaat sympathiek, in een seizoen waarin Barcelona met
acht Nederlandse spelers op de loonlijst wellicht wat al te
nadrukkelijk oranje kleurde.
Een paar maanden later nam Van Gaal geëmotioneerd ont-
slag bij de club die hij in de twee seizoenen daarvoor grote
sportieve successen had geschonken. Zijn populariteit bij
de pers en het Catalaanse publiek was tot een dieptepunt
gedaald, maar Gabri spreekt nog immer in warme bewoor
dingen over de man die hij ook in het seizoen 2002-2003 nog
even meemaakte bij Barcelona. 'Van Gaal en Henk ten Cate
zijn de twee belangrijkste trainers die ik in mijn carrière heb
meegemaakt. Van Gaal heeft mij destijds de kans gegeven.
Alleen al daarvoor zal ik hem altijd dankbaar blijven.'
Zonder in de keuken van AZ te kunnen kijken, schuift de
Spaanse Ajacied een groot deel van de credits voor de Alk-
maarse landstitel naar zijn voormalige leermeester. 'Van Gaal
slaagt er altijd in om het maximale uit een spelersgroep te
halen, dat heb ik aan den lijve ondervonden. Hij is ontzettend
veeleisend. Het belangrijkste dat ik van hem geleerd heb, is
altijd geconcentreerd en gefocust te blijven. Of het nu een
eenvoudige training is of een belangrijke wedstrijd, bij hem
mag je nooit verslappen.'
Nog los van de keren dat Ajax en de andere concurrenten
het dit seizoen lieten afweten, valt er op het kampioenschap
van AZ niets af te dingen, meent ook Gabri. 'Hun seizoen is
een rechte lijn. Over een heel jaar zijn ze verreweg de meest
constante ploeg geweest. Dat is geen kwestie van geluk, maar
van kwaliteit. Als je drie wedstrijden voor het einde twaalf
punten voorstaat, kan dat nooit toeval zijn.'
Met meer dan gemiddelde belangstelling volgt hij nog altijd de
verrichtingen van zijn eerste liefde. Net als AZ oogt Barcelona
dit seizoen zeldzaam soeverein, ook al bevindt Real Madrid
zich met zes punten achterstand nog binnen schootsafstand
en is de Spaanse titelrace dus nog lang niet gelopen. Gabri
kijkt ook met bewondering naar Josep Guardiola, de jonge
trainer die de scepter overnam van Frank Rijkaard en met
wie hij nog samenspeelde. 'Hij en ik schelen iets te veel in
leeftijd om echt vrienden te zijn, maar we hebben wel veel
gemeenschappelijke vrienden. Pep woonde vroeger in een
dorpje zes kilometer verderop. Hij was toentertijd al een groot
heid waar je als jongetje tegenop keek. Wat hij presteert als
trainer, is ongelofelijk. Niemand in Barcelona twijfelde aan
zijn kwaliteiten, visie en verstand van voetbal en iedereen wist
dat het er op een dag van zou komen. Maar nu al? Dat had
geen weldenkend mens kunnen voorspellen.'
Als trotse Catalaan ziet hij vergenoegd dat zijn generatiege
noten Carles Puyol, Andres Iniesta, Xavi en Victor Valdes
tegenwoordig steunpilaren zijn in een collectief met Lionel
Messi, Samuel Eto o en I hierry Henry als onstuitbare aanvals-
linie. 'Het is een prachtig elftal, waar ik natuurlijk nog steeds
grote verbondenheid mee voel. Al is het de laatste tijd niet
zo emotioneel om Barcelona te zien voetballen op tv. Daar is
het eigenlijk zelden spannend genoeg voor.'
Het is nu drie jaar geleden dat Gabri vertrok uit zijn vader
land. De drievoudig Spaans international had destijds een
periode van aanhoudend blessureleed achter zich, waarin hij
had moeten toezien hoe Barcelona onder leiding van Rijk-
