ADIEU DE MEER!
Willem II laatste gast in Ajax' huis
Het moest een afscheid worden om nooit te vergeten. Een
afscheid waarvan je twintig jaar later nog zei: 'Ja, dat was
wat het stadion verdiende.' want we hebben het hier niet
over een afscheid van een speler, maar van een stadion. Op
28 april 1996 speelde Ajax zijn laatste wedstrijd in de Meer.
Mooie bijkomstigheid was dat de club die periode afsloot
met het behalen van de 26ste landstitel, de derde op rij.
Daar rennen de Ajacieden voor de laatste keer het
veld op van stadion de Meer. Tegenstander is Willem li
en de 26ste landstitel ligt voor het grijpen.
Danny Blind toont trots de schaal die na de 5-1-zege
op Willem II voor Ajax is. Met een kampioenschap af
scheid nemen van de Meer: zo moöi kan voetbal zijn.
Ook andere edities dan die van 1996 tussen Ajax en
Willem II stonden in het teken van afscheid nemen.
Op 21 mei 1989 was juist die wedstrijd het afscheids-
duel van Arnold Mühren en Rob Witschge. Beiden
kregen een publiekswissel. Dennis Bergkamp scoorde
enige treffer.
tekst Monique Janse
ITN e ambiance was een afscheid waardig. De tribunes
J I stonden volgepakt en de media waren massaal aan-
wezig op de middag die in een feest moest eindigen.
Er was niet uitgeweken naar het Olympisch Stadion zoals
normaliter werd gedaan bij grote wedstrijden. Het stadion
waarin Ajax sinds 1934 speelde, zou voor de laatste keer dienst
doen als thuisbasis. De hoofdgast die middag was Willem
II. De Tilburgers stonden twaalfde op de ranglijst en nie
mand verwachtte dat het team van interim-trainer Jimmy
Calderwood roet in het eten kon gooien. Maar behalve het
afscheid van het stadion, was het ook de laatste keer voor
Edgar Davids, Michael Reiziger en Sonny Silooy voor eigen
publiek. Voor dat publiek was de belangrijkste sportieve factor
van de middag toch wel dat Ajax - weer - het kampioenschap
kon binnenslepen.
Trainer Louis van Gaal liet zijn spelers voorafweten dat ze iets
moois op de mat moesten leggen. Een kleurloze overwinning
in de kampioenswedstrijd zou niet echt worden geaccepteerd.
Dat de spelers zelf ook wel zin hadden in een spektakel,
maakten ze direct vanaf het begin duidelijk. In de achttiende
minuut was doelman Jim van Fessem voor het eerst de klos.
Met een vliegende omhaal passeerde Jari Litmanen hem en
het stadion kolkte: 1-0. Een kwartiertje later lag ook Ajax'
tweede goal in het net. Wie precies verantwoordelijk was
voor het doelpunt bleef ongewis, zo tumultueus ging het er
voor het doel aan toe. Maar wat hinderde dat, Ajax stond op
2-0. Finidi George maakte twee minuten later de 3-0 en dat
bleef het tot rust.
De tweede helft was een kwartier oud toen Louis van Gaal
Michael Reiziger en Edgar Davids een publiekswissel gunde.
De hele ploeg stond rond de twee spelers die Ajax zouden
verlaten voor een Italiaans avontuur bij AC Milan. Het pu
bliek liet een emotioneel applaus horen en ook Van Gaal was
zichtbaar geroerd door het moment.
Maar na de wissels moest er nog een halfuur worden ge
speeld. En Ajax pakte de draad weer op. Finidi scoorde in
de 70ste en 72ste minuut. Met de drie doelpunten die hij
deze middag maakte, verdubbelde hij zijn seizoensproduc
tie. Ajax wisselde nog een keer: Danny Blind maakte plaats
voor Marcio Santos. Een momentje van slordigheid in de
Ajax-defensie zorgde ervoor dat Jack de Gier voor altijd aan
het Ajax-stadion de Meer verbonden blijft. De spits van
Willem II maakte namelijk de 5-1 en dat was het laatste
professionele doelpunt dat aan de Middenweg in de Wa
tergraafsmeer werd gemaakt. Symbolisch gezien was 5-1 de
perfecte uitslag, want die uitslag stond ook op het bord na
de opening op 9 december 1934 toen een vriendschappelijk
duel tegen Stade Francais uit Parijs werd gespeeld.
