VURNON ANITA
In de bus naar Groningen hoorde Vurnon Anita drie jaar
geleden dat hij ging debuteren in Ajax 1. 'Daar zat ik, een
jongetje uit de A1 en ik mocht zomaar mijn debuut in de
Eredivisie gaan maken. Fantastisch.'
AANPOTEN
HOORT ECHT
BIJ AJAX
tekst Maarten Dekker
ij zal niet ontkennen dat de schrik hem even
om het hart sloeg, twee weken geleden. De
stekende pijn die spontaan kwam opzetten
in zijn heup, deed Vurnon Anita vrezen dat
het weer helemaal mis was. Halverwege vorig
seizoen zat hij maandenlang in de lappenmand door een bles
sure met dezelfde symptomen, in hetzelfde rechterbovenbeen.
Toen moest er een operatie aan te pas komen, waarbij het
gewricht werd schoongemaakt. Pas drie maanden verder kon
hij weer voetballen.
Tot opluchting van Anita bleek het dit keer mee te vallen. Een
onderzoek in het ziekenhuis leverde geen alarmerende conclu
sies op en de pijn zakte uiteindelijk vanzelf weer weg, zodat
de jonge middenvelder vorige week gewoon in het vliegtuig
stapte dat de selectie van Ajax naar Zuid-Frankrijk bracht voor
de eerste confrontatie met Olympique Marseille. 'Natuurlijk
blijft het wel een beetje raar dat zoiets ineens komt opzetten
en daarna ook plotseling weer wegtrekt. Maar beter zo dan dat
er op die foto's iets ernstigs aan het licht was gekomen.'
Anita spreekt met een zorgeloze glimlach, waarin zijn achter
grond en levenshouding zijn terug te zien. De voetballer werd
bijna twintig jaar geleden geboren op Curasao en hij mag dan
slechts een klein deel van die twintig jaar op het eiland hebben
doorbracht, de ontspannen mentaliteit van de Antillianen zit
in zijn genen. 'Ik ga elk jaar in de zomervakantie daarheen.
Behalve mijn ouders woont mijn hele familie daar en het is
er altijd mooi weer. Wat wil een mens nog meer?'
Acht maanden oud was hij toen het gezin Anita zich in Ne
derland vestigde. Zes jaar later verhuisden ze nog een keer
terug naar Curasao, om twee jaar later nogmaals de oversteek
te maken, dit keer voor langere tijd en met een duidelijk doel
voor ogen. 'Natuurlijk had het perspectief van mijn ouders
er ook iets mee te maken, maar ze deden het vooral voor het
voetbal. Ze wilden mij de kans geven om hogerop te komen.
Dat is op Curasao vrijwel onmogelijk. Kinderen spelen daar
ook wel bij clubs; zelf speelde ik bij CW Willemstad. Maar
het gaat er daar allemaal niet zo serieus aan toe. De structuur,
de organisatie en de faciliteiten zijn minimaal.'
Eenmaal terug in Nederland werd hij in zijn woonplaats Maar-
sen lid van de plaatselijke voetbalvereniging, waar al snel
duidelijk werd dat de kleine Anita een bovengemiddeld talent
bezat. Binnen een jaar maakte hij de overstap naar Ajax. 'Een
droom die uitkwam. Ik deed mee aan de Talentendagen en
daar kwam ik doorheen. Maar eigenlijk ben ik ook gescout.
Met Maarsen E1 speelden we destijds een oefenwedstrijd
tegen de E2 van Ajax. Die wonnen we en ik trok de aandacht.
Rond dezelfde tijd was die Talentendag.'
Als 9-jarige kwam Anita bij Ajax in de E1 terecht, onder trainer
Patrick Ladru. 'In het eerste halfjaar was het echt aanpoten
voor mij. Ik moest wennen aan het tempo en het harder in
spelen van de bal. Dat is best moeilijk als je zo jong bent. je
wilt je eigenlijk meteen laten gelden en die mensen laten zien
dat ze je terecht naar Ajax hebben gehaald. Als dat niet direct
lukt, moet je niet in paniek raken of moedeloos worden.'
Het duurde een paar maanden voordat hij erin was geslaagd
aan te haken bij het niveau van zijn teamgenoten, maar
daarna ontwikkelde Anita zich in vliegende vaart verder. Hij
was 16 jaar en mocht formeel nog in de BI voetballen, toen
toenmalig hoofdtrainer Danny Blind hem in aanloop naar
de uitwedstrijd tegen FC Groningen bij zijn door blessures
uitgedunde selectie haalde. In de bus op weg naar het hoge
noorden kreeg de jongeling te horen dat hij een basisplaats
had als controlerende middenvelder. Terwijl het landschap aan
hem voorbijtrok, liet Anita die heugelijke mededeling op zich
inwerken. 'Zenuwen heb ik niet gevoeld, ik was vooral heel
blij. Daar zat ik, een jongetje uit de Al en ik mocht zomaar
mijn debuut in de Eredivisie gaan maken. Fantastisch. Ik
herinner me nog dat het een enorme hekselketel was in de
Euroborg. Ik was natuurlijk gewend rustig mijn wedstrijdjes
te spelen op de Toekomst, dan is dat ongeveer het andere
uiterste. Die middag in Groningen is voorlopig het hoogtepunt
in mijn carrière, ook al verloren we met 3-2 en werd Thomas
(Vermaelen, red.) er met rood afgestuurd.'
Een rode kaart vormde bijna een jaar later ook de inleiding op
zijn Europese entree. Anita begon als bankzitter aan het UEFA
