AJAX cultuur
VERGADERING AJAX
SUPPORTERS RAAD
AJAX VANDAAG
26.02.1958
DE ZIEKTE VAN
STENDHAL
51 jaar geleden
De Ajax Supporters Raad komt woensdag
4 maart voor een vergadering bijeen in de Am
sterdam ArenA. Heb jij een punt waarvan je
vindt dat het behandeld moet worden? Stuur
de ASR dan een mailtje.
De notulen van de eerdere vergaderingen
zijn als download beschikbaar op de offici
ële website van Ajax. Ga naar Ajax.nl voor
de notulen, het e-mailformulier en meer in
formatie over de ASR.
Ajax-aanvoerder Ger van Mourik drukt de hand van zijn Hongaarse opponent. Scheidsrechter
Borce Nedelkovski uit Joegoslavië slaat de plichtpleging gade.
In het seizoen 1957-1958 speelt Ajax voor het eerst in het toernooi om de Europa
Cup I. Het grote avontuur begint in november 1957 met een uitwedstrijd bij sc
Wismut. Ajax wint het duel met 3-1 en de thuiswedstrijd met 1-0, waardoor de
ploeg zich plaatst voor de volgende ronde. Dan wacht in de kwartfinale Vasas
Boedapest. In de thuiswedstrijd houdt Ajax de Hongaren nog op 2-2, overigens
na een 2-0-voorsprong. Drie weken later, op 26 februari 1958, moet Ajax naar
Hongarije. Voor het eerst neemt de ploeg het vliegtuig. In het Népstadion, dat
met zestigduizend man is gevuld, wordt Ajax-doelman Eddy Pieters Graafland
vier keer gepasseerd.
tekst Klaas Vos
Nee, deze ziekte zal geen supporter oplopen door hetAjax-
spel. Helaas. Het zou zo mooi zijn. Aan een ziekte lijden die
feitelijk geen lijden is, maar begerenswaardig is? Dat vraagt
om uitleg. Welnu, graag.
Ik deed de ziekte bijna op de afgelopen week. In Rome, waar
ik een aantal dagen verbleef en waar je de ziekte ook heel
goed kunt krijgen.
Maar in het bijzonder is de ziekte verbonden met de stad
Florence. De Franse I9de-eeuwse schrijver Stendhal heeft
de ziekte als eerste zorgvuldig beschreven en benoemd.
Vandaar dat hij naar hem heet. De ziekte loop je op door
een teveel aan schoonheid dat je op één plek en binnen
een korte tijdspanne ondergaat.
Dat kan je overkomen in Florence, maar ook in Rome of
in Siena, Lucca en Venetië niet te vergeten en in nog veel
meer (Italiaanse) steden. Dat je zo overweldigd wordt door
wat je aan moois ziet, dat je er letterlijk onwel van wordt.
Rillingen, flauwvallen, misselijkheid, een soort psychose. Dit
werd en wordt in Florence zo serieus genomen, dat er in het
ziekenhuis altijd plaats is voor een 'Stendhal-geval'.
De Dom en het aanpalende Baptisterium, de Santa Croce, de
Santa Maria Novello, de Ponte Vecchio, het Uffizi, de fresco's
van FraAngelico, het beeldhouwwerk van Michelangelo en
Donatello, het Palazzo Pitti enzovoort, enzovoort, enzovoort.
Zoveel op zo weinig vierkante kilometers dat het oog streelt,
het hart beroert in zulk een mate dat het gevaar van een
esthetisch delirium, een schoonheidsindigestie levensgroot
op de loer ligt.
Niet goed worden omdat iets zo mooi is, zo hemels, zo
zinnenprikkelend.
Omdat ik midden in een verhuisperiode zit, is me veel ont
gaan. Dus weet ik niet of onze jongens vorige week zich ook
hebben laten verrassen in hartje Florence. En of dat wellicht
inspirerend heeft gewerkt, niet met als resultaat sprankelend
spel, maar wel een hartstochtelijk willen knokken met elkaar
en die ene prachtige aanval met het daverend schot van
Kennedy als bekroning.
Ach, wat verlangen we naar de tijden van weleer dat we
een delirium opliepen vanwege de schoonheid die ons team
op de grasmat ons voor ogen toverde. Wie de gloriejaren
van begin zeventig en halverwege negentig heeft meege
maakt kan met speels gemak de wedstrijden voor ogen
halen waarin er geschitterd werd, waarin de Michelangelo's
en Donatello's van het edele voetbalspel zich lieten zien in
gebeeldhouwde acties en lyrisch makende, somtijds bijkans
gekmakende combinaties en technische hoogstandjes.
Al jaren hopen we op de terugkeer van de tijden waarin we
wederom kans lopen aan een soort ziekte van Stendhal te
mogen lijden.
Ook dit jaar was er die hoop en ook dit seizoen lijkt het bij
die hoop te blijven.
De echte liefhebber geeft echter niet op. Geduld is de schone
zaak van hem die uit verwachting leeft.
Die erehaag van de Florentijnen vorige week was ontroe
rend prachtig. Een eresaluut aan het Ajax als symbool van
voetbalschoonheid in het verleden - of ook een profetisch
voorschot op de toekomst?
