'IK PROBEER MIJN SPELERS
VOORAL ONBEWUST DINGEN
OP TE LATEN PIKKEN'
Palmares
Opluchting
haalde Kreek ook zijn trainerspapieren. TC1 is het hoogste en recentste di
ploma dat hij aan zijn cv mocht toevoegen. Het geeft hem de mogelijkheid om
assistent te zijn in het betaalde voetbal, maar ambities in die richting koestert
hij vooralsnog niet. 'Op termijn wil ik wel omhoog. Maar hoe snel en hoe ver
omhoog, daar ben ik totaal niet mee bezig.'
Dat geldt ook voor de opleiding tot coach betaald voetbal. Bovendien: voordat
iemand wordt toegelaten tot die cursus, moet hij beschikken over rijke erva
ring als trainer of ten minste vijftig interlands achter zijn naam hebben. Dus
komt Kreek nog niet in aanmerking. Hij is pas drie jaar bezig als jeugdtrainer
en heeft niet het gewenste palmares in Oranje. Sterker nog: de controlerende
middenvelder van weleer speelde in al die jaren slechts één keer voor de
nationale ploeg. In februari 1995 werd Kreek door bondscoach Guus Hiddink
geselecteerd voor een vriendschappelijke wedstrijd tegen Portugal.
Saillant detail was dat de toen net naar Padova getransfereerde voetbal
ler vrij baan kreeg doordat alle internationals die toentertijd bij Ajax onder
contract stonden, het oefenduel in Eindhoven aan zich voorbij lieten gaan.
Zij richtten zich liever op de drukke agenda bij hun club, waarmee ze een
paar maanden later de Champions League zouden winnen. Later
dat jaar vormden die dissidenten het raamwerk van Oranje,
toen dat via een beslissingswedstrijd tegen Ierland deelname
aan het EK van 1996 veiligstelde. Kreek kwam daarna nooit
meer in beeld.
Niettemin kijkt hij voldaan terug op zijn loopbaan, die in oktober
1989 begon met een invalbeurt tegen Haarlem en hem in de jaren
daarna een rijker mens maakte, in meerdere opzichten. Vooral zijn ervaringen in
het buitenland waren belangrijk. In Italië leerde hij als jonge volwassene de taal,
hij maakte er vrienden voor het leven en genoot van de mediterrane levens
stijl. Nog altijd keert hij geregeld terug naar het land, waar hij behalve voor
Padova ook nog een seizoen bij Perugia voetbalde.
Die stap naar het buitenland voelde halverwege de jaren negentig als een
bevrijding voor Kreek, vertelt hij nu. Bij Ajax - waarmee hij twee jaar eerder
nog de UEFA Cup had gewonnen - was zijn positie gaandeweg steeds uit-
zichtlozer geworden. Trainer Louis van Gaal koos vol overtuiging voor een
nieuwe generatie, van wie Edgar Davids de positie van Kreek innam. 'Destijds
ging de transfermarkt in Italië in november nog tussentijds een maand open.
Dat was mijn redding. Ik herinner het me nog goed. We zaten met Ajax in
trainingskamp voor de Champions Leaguewedstrijd tegen Salzburg toen ik te
horen kreeg dat er overeenstemming was met Padova.'
In Noord-Italië beleefde Kreek een memorabel eerste seizoen. Zijn nieuwe
werkgever - voor het eerst in 32 jaar weer in de Serie A - werd door velen aan
gemerkt als een zekere degradant. Dat Padova zich toch handhaafde op het
hoogste niveau, dankte de club niet in de laatste plaats aan zijn Nederlandse
aanwinst. Kreek maakte tijdens het reguliere seizoen zeven doelpunten in
24 duels, een mooi moyenne voor een middenvelder. Maar zijn ultieme mo
ment van glorie kwam op 15 juni 1995, toen Padova een beslissingswedstrijd
speelde tegen het Genoa van John van 't Schip. Beide teams waren precies
gelijk geëindigd in de competitie en moesten onderling uitmaken wie zou
degraderen naar de Serie B. Op neutraal terrein in Florence eindigde het duel
gelijk, waarna Kreek de doorslaggevende strafschop benutte. 'Dat voelde nog
beter dan een paar weken daarvoor, toen Ajax de Champions League won,'
glimlacht hij.
Het seizoen daarop degradeerde Padova alsnog en Kreek week uit naar
Perugia, een andere nieuwkomer in de Serie A. Aan die periode bewaart
hij minder goede herinneringen. 'Perugia had een voorzitter die compleet
gestoord was. Hij strooide met premies als het goed ging en stuurde ons
wekenlang in trainingskamp als het slecht ging. In de laatste wedstrijd tegen
Piacenza hadden we aan een punt genoeg om er in te blijven, maar we verlo
ren. Zelfs toen moesten we nog op trainingskamp.'
Vitesse verloste hem uit zijn benarde positie. Kreek maakte in Arnhem de
absolute glorietijd mee, toen de bomen nog tot in de hemel groeiden en de
club van voorzitter Karei Aalbers nadrukkelijk tegen de traditionele topdrie
aanschuurde. 'Ik tekende een contract voor zes jaar en koos daarmee voor
zekerheid. Maar na verloop van tijd bleek de club grote schulden te hebben
en vanaf dat moment ging het alleen nog maar bergafwaarts.'
Na vijf jaar Vitesse voetbalde Kreek nog twee seizoenen voor AEK Athene,
alvorens definitief terug te keren naar Nederland. Bij Willem II worstelde hij
veelvuldig met fysieke malheur, meestal spierblessures. 'In het eerste jaar ging
het nog wel. Toen haalden we de bekerfinale. Maar daarna merkte ik echt dat
ik niet meer kon brengen wat ik wilde. Op het laatst reed ik alleen nog maar
naar Tilburg voor mijn salaris. Het was niet fair tegenover de club geweest als
ik het seizoen op die manier had afgemaakt.'
Spijt van het inleveren van zijn contract heeft hij nooit gekregen. 'Het was ook
niet zo dat ik van de ene op de andere dag besloot om te stoppen met voetbal
len. Ik liep daar al een maand of twee mee rond en toen ik de knoop eenmaal
doorhakte, voelde het als een grote opluchting.'
AJAX KICK OFF 23
AJAX - MSK ZILINA
