iuet is EEN DROOM DIE
IK NOOIT HAD, MAAR DIE
TOCHISUITGÉKOMEN'
Vissermannen
Dat kan ook. Dat risico heb ik natuurlijk ook, dat ik een speler over het hoofd
zie. Op deze leeftijd kan dat gewoon gebeuren. Maar gelukkig ben ik niet de
enige die die spelers ziet en beoordeelt. Je hebt het hier in de Ajax-opleiding
altijd met elkaar over je spelers.'
Als er ooit nog archeologische vondsten worden gedaan aan de plek waar zich
vroeger het Zuiderzeedorp Volendam bevond, zullen verbaasde wetenschap
pers er vooral kromme benen naar boven halen en onwaarschijnlijk ontwik
kelde strottenhoofden. Volendam is een bijzonder dorp, vol zangers, voetbal
lers en vissers, waar mensen op een bijzondere manier aan elkaar hangen en
op elkaar leunen. De bijnamencultuur zal daar ook een antropologische rol
in spelen. Ballap zou natuurlijk staan voor: lap van een bal; een slaaptod van
een stukgeknipte bal, waar Wim iedere avond mee in slaap viel. Maar diep
gravende research bracht naar boven dat Ballap voor iets heel anders staat.
'Het is een verbastering van Baaien Lap,' legt Kwakman uit. 'Dat is een oud
kledingstuk: een jack van een visserman. Je had Jan van de Baaien Lap. Dat
was mijn over-over-over-overgrootvader. Baaien Lap werd Ballap en zo heten
wij sindsdien allemaal op het dorp. Kees is nu ook weer een Ballap. Mijn
opa en mijn vader waren allebei vissermannen. Mijn twee broers ook. Die
vissen nog steeds op de Noordzee. Niet meer met hun eigen kotter, maar als
knecht. Toen de vangsten steeds verder achteruitgingen en ze op een keer na
een hele dag vissen met twee kabeljauwen terugkwamen en er in de haven
twee meeuwen mee vandoor gingen, hebben Jan en Kees elkaar aangekeken
en gezegd: "Nou wordt het tijd ermee uit te scheien.'" En toen hebben ze de
Johanna Paulina verkocht. Voor mij was dat vissen niks. Ik werd zeeziek. Voor
we de haven uit waren, was mijn maag al leeg.'
Wim Kwakman heeft nooit een vis gevangen, of het moeten inmiddels door
gebroken voetballers zijn, die hij als junior onder zijn hoede had. Wims vader,
op zijn beurt, heeft nooit een bal aangeraakt. Daarvoor had hij het veel te
Zoon Kees viert een doelpunt namens NAC. FOTO: PROSHOTS/JASPER RUHE
druk. Hij zat altijd op zee, of lag thuis uit te rusten. Hij kwam
voor het eerst naar zijn zoon Wim kijken toen die 18 was. Dat was in de tijd
dat er belangstelling was ontstaan voor de voetballer Wim Kwakman. 'Zo in
1968 of '69 kon ik in het tweede van Ajax komen,' herinnert Kwakman zich.
'Ben ik nog met mijn vader naar de platenzaak van de oude Jaap van Praag
geweest, op het Spui. Maar ik wilde niet. Ik was wel altijd helemaal gek
van Ajax geweest. Wij allemaal hoor. Ik weet wel dat we met
mijn vader en mijn broers naar Ajax gingen kijken. Reden we
de Schellingwouderbrug over en parkeerden we de auto aan
het begin (is eigenlijk het eind, RB) van de Middenweg. Dan
hollen naar de kassa van de Meer om een kaartje te kopen.
Dat kon toen gewoon. Volgens mij hebben wij toen nog de
debuutwedstrijd van Vasovic gezien. Maar spelen voor Ajax was
voor mij geen droom. Mijn droom was spelen voor Volendam 1,
de club waar ik altijd zelf in de jeugd speelde en altijd naar de
wedstrijden ging kijken, vanaf het moment dat ik over het hek
kon kijken. Toen ik dat haalde, was ik volmaakt gelukkig. Ik heb
het er een jaar of vijftien volgehouden. Ik ben nooit weggegaan.
Volendam, de Heen-En-Weer, dat was mijn niveau. Hoger kon ik
niet aan. Daar moet ik eerlijk over zijn. Kees nu wel. Dat is mooi.
Maar ook hij weet dat hij altijd zelfkritisch moet blijven. Had hij
gescoord tegen Volendam, komt hij na afloop van de wedstrijd
naar me toe lopen. Ik stond bij het hek. Zegt hij: "Boots was mijn
man." Boots had de 2-1 binnengekopt. Kees wist dat ik daarover
zou beginnen, en niet over die goal die hij maakte. Daar hou ik
van, van spelers die weten wat ze goed doen, maar ook wat ze
verkeerd deden. Want alleen die spelers kunnen beter worden.
Gelukkig kom ik ze in de Ajax-jeugd ook genoeg tegen: jongens
die alleen maar bezig zijn met beter worden. Dat ik ze daarbij
kan helpen, is iedere dag een feest. Mijn feest. Het is een droom
die ik nooit had, maar die toch is uitgekomen.'
AJAX KICK OFF 25
AJAX - FC GRONINGEN
