AJAX VERGEET FC UTRECHT IN BEKER OPBTETgjg|^^ HELE DUEl. spelen sjsassss! De huidige assistent-trainer Rob Witschge was begin 1989, zonder dat hij zich daarvan al bewust was, bezig aan zijn laatste maanden als Ajacied.Twee bekerwedstrijden zou hij nog spelen in het Amsterdamse roodwit. De één na laatste was op 4 februari 1989. Ajax won de achtste finale met 2-1 van FC Utrecht. tekst Monique Janse Vanwege "grootscheepse carnavalsactiviteiten" stond de bekerwedstrijd tus sen Ajax en FC Utrecht op zaterdag- in plaats van zondagmiddag op het programma. Voor de Amsterdammers was het de derde bekerronde van het seizoen. Nadat SW met 11-0 was geklopt en PEC Zwolle met 5-4 kwam FC Utrecht als opponent naar Amsterdam. Een ander kaliber dan de vorige twee tegenstanders. 'FC Utrecht had destijds een goede mix van spelers,'herinnert Rob Witschge zich. 'Wij hadden wel het geluk dat we thuis mochten spelen, want Utrecht-uit was altijd lastig. Voor zover ik weet, was er in het Utrecht stadion altijd een opgefokte sfeer met het publiek dat er bovenop zat. In het veld stonden ook jongens die de beuk er in gooiden. Zelf heb ik later ook nog bij Utrecht gespeeld en die ambiance in de thuiswedstrijden was geweldig. Twee keer drie kwartier waren de fans aan het juichen en het zingen. Dat werkt voor een speler altijd bevorderlijk.' Maar buitenshuis was Utrecht een ander verhaal en zeker die zaterdagmiddag had de Utrecht-trainer grote personele problemen. Hij moest spelen zonder onder andere de geschorste Rob Alflen en Gijs Steinmann. Ajax was op papier al de bovenliggende partij in de alles-of-niets-wedstrijd. Witschge: 'Dat is het leuke aan bekervoetbal; je moet er elke wedstrijd staan. Als trainer beleef ik het nu anders dan toen als voetballer. Als trainer ben je de hele wedstrijd ge spannen, als voetballer valt het weg als je eenmaal bezig bent. Het was niet zo dat er bij een bekerduel meer spanning op zat dan in een competitieduel.' Na een kwartier zette Witschge goed voor op Dennis Bergkamp, die de 1-0 achter doelman Jan-Willem van Ede werkte. 'Het gebeurde vaker dat Dennis scoorde uit een voorzet van mij,' weet Witschge. 'Het speelde lekker met hem, nng, deTelfwedst^ï tegfn FC Utiecht "nk$P°0t SP8e'de' blj Uitzonde- maar we hadden bij Ajax allemaal goede voetballers. Drie jaar lang waren Arnold Mühren en ik aan de linkerkant actief geweest, maar langzaam werden de jonkies gebracht, onder wie mijn broer Richard. Daardoor kwamen we dat jaar vaker samen te spelen en dat vond ik altijd leuk.' Ajax zette tegen Utrecht goed door en toen Mark Verkuyl in de 28ste minuut een strafschop raak schoot, leek Ajax uit te lopen naar een grote overwinning. Dat gebeurde niet en de Amsterdammers moesten nog even oppassen toen zes minuten voor tijd Erik Willaarts nog 2-1 scoorde. Rob Witschge stond toen nog in het veld. 'Ik mocht een keer blijven staan. De vaste wissel met Bryan Roy ging dit keer niet door. Aan het einde van het seizoen gebeurde dat wel steeds vaker. Leuk vond ik dat niet, maar Bryan deed het goed en had het publiek op zijn hand. Ik belandde vaker op de bank, hoewel ik geen slecht seizoen draaide. Dat deed me besluiten weg te gaan. De trainer, het publiek en de media en ikzelf ook, vonden dat Richard en Bryan geweldige voetballers waren. Ik genoot ook van hun, maar wilde zelf ook nog wel voetballen.' De laatste bekerwedstrijd van Rob Witschge als Ajacied was tegen FC Groningen. Een deceptie. Ajax verloor met 3-0. 'Wat ik me daarvan nog herinneren is dat deuntje na elk doelpunt: "Laat ons nog eens juichen, FC FC Groningen!" Heel irritant!' Na het seizoen vertrok Rob Witschge naar het Franse Saint Etienne. Basten en Rob de Wit. verlengd zlatan Ibrahimovic maakt daarin de golden goal. AJAX KICK OFF 21 AJAX - FC UTRECHT

AJAX ARCHIEF

Programmaboekjes (vanaf 1934) | 2008 | | pagina 19