AJAX VERGEET FC UTRECHT IN
BEKER OPBTETgjg|^^ HELE DUEl. spelen
sjsassss!
De huidige assistent-trainer Rob Witschge was begin 1989, zonder
dat hij zich daarvan al bewust was, bezig aan zijn laatste maanden als
Ajacied.Twee bekerwedstrijden zou hij nog spelen in het Amsterdamse
roodwit. De één na laatste was op 4 februari 1989. Ajax won de achtste
finale met 2-1 van FC Utrecht.
tekst Monique Janse
Vanwege "grootscheepse carnavalsactiviteiten" stond de bekerwedstrijd tus
sen Ajax en FC Utrecht op zaterdag- in plaats van zondagmiddag op het
programma. Voor de Amsterdammers was het de derde bekerronde van het
seizoen. Nadat SW met 11-0 was geklopt en PEC Zwolle met 5-4 kwam FC
Utrecht als opponent naar Amsterdam. Een ander kaliber dan de vorige twee
tegenstanders. 'FC Utrecht had destijds een goede mix van spelers,'herinnert
Rob Witschge zich. 'Wij hadden wel het geluk dat we thuis mochten spelen,
want Utrecht-uit was altijd lastig. Voor zover ik weet, was er in het Utrecht
stadion altijd een opgefokte sfeer met het publiek dat er bovenop zat. In het
veld stonden ook jongens die de beuk er in gooiden. Zelf heb ik later ook nog
bij Utrecht gespeeld en die ambiance in de thuiswedstrijden was geweldig.
Twee keer drie kwartier waren de fans aan het juichen en het zingen. Dat
werkt voor een speler altijd bevorderlijk.'
Maar buitenshuis was Utrecht een ander verhaal en zeker die zaterdagmiddag
had de Utrecht-trainer grote personele problemen. Hij moest spelen zonder
onder andere de geschorste Rob Alflen en Gijs Steinmann. Ajax was op papier
al de bovenliggende partij in de alles-of-niets-wedstrijd. Witschge: 'Dat is het
leuke aan bekervoetbal; je moet er elke wedstrijd staan. Als trainer beleef ik
het nu anders dan toen als voetballer. Als trainer ben je de hele wedstrijd ge
spannen, als voetballer valt het weg als je eenmaal bezig bent. Het was niet zo
dat er bij een bekerduel meer spanning op zat dan in een competitieduel.'
Na een kwartier zette Witschge goed voor op Dennis Bergkamp, die de 1-0
achter doelman Jan-Willem van Ede werkte. 'Het gebeurde vaker dat Dennis
scoorde uit een voorzet van mij,' weet Witschge. 'Het speelde lekker met hem,
nng, deTelfwedst^ï tegfn FC Utiecht "nk$P°0t SP8e'de' blj Uitzonde-
maar we hadden bij Ajax allemaal goede voetballers. Drie jaar lang waren
Arnold Mühren en ik aan de linkerkant actief geweest, maar langzaam werden
de jonkies gebracht, onder wie mijn broer Richard. Daardoor kwamen we dat
jaar vaker samen te spelen en dat vond ik altijd leuk.'
Ajax zette tegen Utrecht goed door en toen Mark Verkuyl in de 28ste minuut
een strafschop raak schoot, leek Ajax uit te lopen naar een grote overwinning.
Dat gebeurde niet en de Amsterdammers moesten nog even oppassen toen
zes minuten voor tijd Erik Willaarts nog 2-1 scoorde. Rob Witschge stond
toen nog in het veld. 'Ik mocht een keer blijven staan. De vaste wissel met
Bryan Roy ging dit keer niet door. Aan het einde van het seizoen gebeurde dat
wel steeds vaker. Leuk vond ik dat niet, maar Bryan deed het goed en had het
publiek op zijn hand. Ik belandde vaker op de bank, hoewel ik geen slecht
seizoen draaide. Dat deed me besluiten weg te gaan. De trainer, het publiek
en de media en ikzelf ook, vonden dat Richard en Bryan geweldige voetballers
waren. Ik genoot ook van hun, maar wilde zelf ook nog wel voetballen.'
De laatste bekerwedstrijd van Rob Witschge als Ajacied was tegen
FC Groningen. Een deceptie. Ajax verloor met 3-0. 'Wat ik me daarvan nog
herinneren is dat deuntje na elk doelpunt: "Laat ons nog eens juichen, FC
FC Groningen!" Heel irritant!'
Na het seizoen vertrok Rob Witschge naar het Franse Saint Etienne.
Basten en Rob de Wit.
verlengd zlatan Ibrahimovic maakt daarin de golden goal.
AJAX KICK OFF 21
AJAX - FC UTRECHT
