daarom later op tv altijd volgde bij Hellas Verona
en Duitsland op WK's en EK's. Jaap was onze
Briegel, in alles. Briegel debuteerde onder trainer
Rimmert Zelle en speelde meestal links- of
rechtsback en samen met Cor van der Weerd
schakelde hij in het seizoen 1990-91 ieder
spitsenduo in de Eerste Klasse A uit. De klasse
herbergde alle grote clubs uit het westen, Quick
Boys, FC Lisse, Noordwijk, Katwijk, enzovoort. Het
donderde ons niks. Wij kregen twee broodjes
kaas en een kop koffie in de bus op weg naar
uitwedstrijden. Geen enveloppies in de
binnenzak of onder de tafel na een overwinning
of gelijkspel. Geen trainingskleding of drie paar
gratis voetbalschoenen. Wij speelden met onze
eigen jongens en hoewel ervoor het seizoen
door negatievelingen werd gevreesd voor
degradatie stonden we na een wedstrijd of twaalf
gewoon in de top en speelden we mee voor het
kampioenschap.
We voetbalden op trots, voor onze club en vooral
voor elkaar. We haalden kracht uit het idee dat we
als boeren werden gezien. En we hadden heel
veel routine, een uitstekende mentaliteit en Abe
en Briegel.
In ons elftal en bij DOS wist iedereen dat we met
Briegel en Abe iets heel speciaals hadden. Dat
Gerald het in zich had om de volgende stap te
zetten werd een paar seizoenen later pas
duidelijk. Buiten de stadsmuren van Kampen
waren Jaap en Henry voetballers zonder enige
naam. Omdat ik bij Ajax wat freelance schrijfwerk
deed, liet ik de naam van Abe en Briegel
regelmatig vallen bij David Endt, want ik wist dat
ze goed genoeg zouden worden. David deelde
mijn opinie, maar veel verdergingen mijn en zijn
aanbevelingen niet. Tijdens een uitwedstrijd
Afscheidswedstrijd Jaap Stam zaterdag 26 juli 2008 www.jaapstam.nl
tegen ARC in Alphen stonden opeens Ton Pronk,
Co Adriaanse, Mark Wotte en nog een hele
groep betaald voetbaltrainers en
scouts wel aan de zijlijn. Alleen
stonden ze er voor ARC-spits
Dennis Krijgsman. Hij legde
er regelmatig eentje in,
belandde ook nog bij Sparta,
maar die dag was het
gewoon de beurt aan Briegel
en Abe, twee snotneuzen "uut
Kampn". Krijgsman kreeg geen
poot aan de grond bij Jaap, terwijl
Abe er als verdedigende
middenvelder gewoon even drie
inlegde. De een nog mooier dan de
ander. We wonnen met 3-1 en in
de bus terug naar het boerenland
was het weer beregezellig.
Niet veel later kwam het grote Quick
Boys met de snelste rechtsbuiten van
Nederland (ik ben zijn naam vergeten)
naar De Maten. Het was alleen jammer voor
die snelle jongen dat hij die middag tegen de
allersnelste linksback van Nederland moest
voetballen. Hij kwam tegen Jaap nooit op tijd bij
de bal, startte te laat, te vroeg of was niet sterk
genoeg om Briegel opzij te drukken. Ergens in de
tweede helft werd er een pass over Jaap en de
Quick Boys-speler in kwestie heen gezonden.
De Quick Boy sprintte voluit met Jaap aan zijn
schouder. Jaap rende rustig mee, keek hem even
aan, gaf wat gas en speelde de bal rustig op mij
terug. Jaap speelde gewoon een kat-en-muis-
spelletje met hem. We wonnen met 2-1
Het leven in de DOS-kleedkamer was in dat
seizoen bijna netzo belangrijk als dat op het veld.
