Wie zijn ambities wil verwezenlijken,
moet mentaal sterk zijn en lastige
beslissingen durven nemen'
RASMUS I INDfiRFN
Vooruitzichten
Trots
AJAX KJ GX Ürr
Debutant op
vertrouwde grond
Op vreemde bodem kreeg hij de kans tot volle bloei te komen en zag hij Ajax
als een van de zeventien andere ploegen in de competitie. Nu is Rasmus
Lindgren terug op vertrouwde grond, bij de club waar hij eerder al twee
ënhalf jaar speelde zonder door te breken. 'Het lijkt me wel duidelijk dat
ik nu een andere voetballer ben dan de Rasmus Lindgren die hier destijds
wegging.'
tekst Maarten Dekker
Brutaal, leep en tegelijk oh zo functioneel: uit de boogbal waar
mee hij de 3-0 tegen Feyenoord inleidde, sprak de bravoure en
het zelfbewustzijn van een voetballer die volkomen in zijn ele
ment is. Ogenschijnlijk eenvoudig en vanzelfsprekend, alsof hij nooit
anders gedaan heeft. Als een veldheer overzag hij het slagveld, de bal
rustig aan de voet. Een korte schepbeweging, een sierlijke curve die
alle verdedigers op het verkeerde been zette, en als passend besluit de
onberispelijke executie door Klaas Jan Huntelaar.
Rasmus Lindgren toonde zich een debutant zonder plankenkoorts, die
waterkoude middag in januari. Gezien zijn verleden hoefde dat geen
verbazing te wekken. Zijn werkelijke vuurdoop onderging de Zweedse
middenvelder immers al jaren ge
leden. Toen Ajax de speler van het
bescheiden Landskrona Bois in ja
nuari 2003 contracteerde, was hij
nog een kind, 18 jaar oud pas. In
Amsterdam moest Lindgren leren
op eigen benen staan. 'Natuurlijk is
het moeilijk om alles achter te laten,
je dierbaren en de omgeving waarin
je bent opgegroeid. Maar wie zijn ambities wil verwezenlijken, moet
mentaal sterk zijn en lastige beslissingen durven nemen.'
Lindgren maakte al vrij snel indruk bij zijn nieuwe club, aanvankelijk
in de Al onder coach Danny Blind maar zeker in de jaren daarna bij
Jong Ajax, waarmee hij onder leiding van John van 't Schip en Marco
van Basten kampioen van Nederland werd. 'Een leuke tijd, waarin ik
heel veel heb geleerd,' zegt Lindgren. 'Eigenlijk begon mijn carrière hier
pas. In Zweden had ik een half jaar bij de A-selectie gezeten, maar was
ik nog geen vaste waarde. Bij Ajax ben ik gevormd tot de speler die ik
nu ben. In mijn denkwijze lijk ik inmiddels meer een Nederlandse dan
een Zweedse voetballer.'
Alhoewel de inmiddels tot hoofdtrainer benoemde Danny Blind het po
tentieel van de jonge Scandinaviër volmondig erkende en hem kansen
bood om zich te bewijzen, kwam een doorbraak naar het eerste elftal
er niet van. Het zou voor Lindgren blijven bij vier optredens in Ajax
1, twee onder Ronald Koeman, een onder interim-coach Ruud Krol en
een onder Blind, ik was er gewoon nog niet klaar voor,' zegt de nu 23-
jarige Zweed in retrospectief, in zo'n geval moet je realistisch blijven
en eerlijk zijn tegen jezelf. De vooruitzichten waren niet zodanig dat
ik hier veel zou gaan spelen. Voor mijn ontwikkeling was het daarom
beter om te vertrekken.'
Groningen werd zijn nieuwe thuisbasis, aanvankelijk als huurling, een
jaar later met een permanente status. Als radertje in het hechte collectief
van trainer Ron Jans kwam Lindgren langzaam maar zeker tot volle
wasdom. 'Het was een goede stap voor mij. Ook bij FC Groningen
was concurrentie, maar minder dan hier. Ajax heeft meer individuele
kwaliteit in zijn selectie, maar Groningen bewijst dat collectiviteit ook
een kwaliteit is. Het is niet zo vreemd dat veel Scandinaviërs het daar
heel goed doen, want zij zijn gewend om heel gedisciplineerd te spelen,
echt als een team.'
Ook Lindgren aardde gemakkelijk in het hoge noorden, waar hij
sportief mooie tijden beleefde. 'We draaiden een fantastisch seizoen en
haalden de play-offs, waarin we
pas in de laatste minuut werden
uitgeschakeld. Door Ajax,' voegt
hij er met een ietwat zure glim
lach aan toe. Niet dat de goal
van Wesley Sneijder hem extra
pijn deed, want voor Lindgren
was het boek Ajax op dat mo
ment allang gesloten. 'Dat lijkt
me logisch. Ik was verkocht en had mijn blik gericht op de toekomst.
Hoe langer je ergens weg bent, hoe minder de binding wordt. Dan zie
je Ajax "gewoon" als een concurrent of als een van de zeventien andere
ploegen in de competitie.'
Dat hij inmiddels weer vol trots het roodwitte shirt draagt, had
Lindgren zelf ook niet kunnen bevroeden, laat staan dat het een voor
opgezet plan was. Tegelijkertijd haalt hij zijn schouders op bij de kri
tische geluiden die her en der te horen waren: na Kenneth Perez kocht
Ajax in de winterstop andermaal een speler die nog niet zo lang geleden
was afgedankt. Lindgren: 'Het lijkt me wel duidelijk dat ik nu een an
dere voetballer ben dan de Rasmus Lindgren die hier destijds wegging.
Bij Ajax vinden ze dat ik me sindsdien goed heb ontwikkeld, tot een
speler die van waarde kan zijn voor dit team. Moeten ze dan "nee" zeg
gen, alleen maar omdat ik hier toevallig een verleden heb?'
Ook de suggestie dat hij achteraf bezien misschien beter van Zweden via
FC Groningen naar Ajax had kunnen komen, wordt door Lindgren re
soluut verworpen. 'Nog buiten het feit dat een transfer naar Groningen
toen helemaal niet aan de orde was; daar had ik ook niet meteen
gespeeld. In mijn eerste periode bij Ajax heb ik bovendien heel veel
geleerd, meer dan ik in dezelfde fase bij Groningen had kunnen leren.'
Met de kennis van nu was zijn tijd in de Euroborg een noodzakelijke
11
