TYPISCH 1E0
Een paar maanden later was alles anders. Nieuwe tech
nische leiding, nieuwe trainer, nieuwe spelers, nieuw
élan. En Leo had er zin in. "Ik heb een hele fijne tijd
gehad bij NAC, ook al in dat eerste half jaar, hoor. Ik
voelde gewoon de waardering en dat maakte dat ik
weer lachend door het leven kon. Bij NAC heb ik mezelf
teruggevonden en daar zal ik de club en de mensen al
tijd dankbaar voor blijven." Een jaar na zijn vertrek volgt
Leo zijn NAC nog altijd op de voet. "Ik heb nog contact
met Ronnie Stam en Patrick Mtiliga. We sms'en regel
matig. Verder kijk ik altijd wat NAC gedaan heeft en ik
zie de wedstrijden op TV." Alleen de wondermooie triomf
van NAC in de ArenA, op zondag 2 december, die heeft
Leo nét even gemist. Typisch Leo. 'Uah man, ik had een
probleem. Ik zou naar die wedstrijd gaan kijken, maar
ik had thuis een enorm lek. Toen moest de loodgieter
komen en ik kon mijn vrouw Rosa, die net bevallen was
van mijn zoon Lil, niet alleen laten. Logisch toch? Dus
ja, die wedstrijd heb ik gemist. Ik moet wel zeggen dat ik
stomverbaasd naar Teletekst heb zitten kijken."
Maar goed, terug naar vorig seizoen. Ernie Brandts was
de nieuwe trainer en hij liet NAC vanuit een stevige orga
nisatie voetballen. Heerlijk voor Leonardo natuurlijk, die
daardoor vrijuit zijn gang kon gaan. Naar goed Neder
lands gebruik werd er wel gemopperd over zijn grillig
heid én het feit dat hij niet erg meedeed in de omscha
keling, maar bij de tegenstanders heerste veel respect
en zelfs angst voor het NAC met Leonardo. De kleine
Braziliaan was niet te houden. Niet zonder bal, niet met
bal. Ook al scoorde hij zelf maar twee keer in zeventien
wedstrijden, van zijn spel ging zó veel dreiging uit dat
anderen er lekker van konden profiteren. Leo's exhibitie
in Groningen (1-3 in de beker) zal menig NAC-supporter
altijd bijblijven. Evenals zijn escapades tijdens NAC-SC
Heerenveen, toen hij op het oog meer dood dan levend
de catacomben werd ingedragen, waarbij hij na afloop
rustig een glaasje stond te drinken in Le Carnac.
RENTREE
Het was de vraag of Leo het seizoen zou afmaken bij
NAC, of dat hij tussentijds zou vertrekken. Veel clubs
werden met hem in verband gebracht, maar het was uit
eindelijk Ajax dat met de kleine Braziliaan ging lopen.
Leonardo: "Ik moest die kans wel pakken. Ik weet toch
hoe het is in het voetbal? Als je de kans vandaag niet
pakt, raak je morgen misschien geblesseerd en krijg je
de kans nooit meer." Alhoewel hij die betrekkelijkheid
van het voetbal reeds had ondervonden, werd hij er bij
Ajax nóg maar eens mee geconfronteerd. SC Heeren-
veen-verdediger Breuer tackelde hem aan de zijlijn en
Leo scheurde een kruisband af. "Ik heb niks meer van
hem gehoord. Hoeft ook niet. Ik heb wel gelezen dat hij
het heel erg vond. Nou ja, het is voetbal. Je kunt altijd
geblesseerd raken. Maar als je met twee benen op ie
mand in gaat, weet je dat de kans groter is dat je iemand
ernstig blesseert. Ja toch?" Het gebeurde op 4 maart
2007 en op 10 december 2007 maakte Leonardo zijn
rentree, in Jong Ajax. "Vorige week heb ik bij het eerste
weer meegedaan, in die vriendschappelijke wedstrijden
in Dubai. Ik ben klaar voor het echte werk. Ik hoop dat
ik vandaag tegen NAC mee mag doen. Zou ik mooi vin
den. Het is sowieso leuk om terug te zijn, om iedereen
weer even te zien. Maar... neem me niet kwalijk, ik hoop
natuurlijk wél dat we winnen." Leo lacht gelukkig weer.
25 MCIMM-MUKKWI-MKEU
