Jeugdtrainer Eddie van Schaick
'Het is leuk om ergens te werken waar
de dingen wél kloppen'
ACHTFRGRONF)
Water naar de zee
AJAXKJCK Ürr
Doelen en dromen
belangrijker dan dollars
Zijn voetbalvisie bracht hem van Leeuwarden naar Detroit, om via Qatar en Kazachstan op de Toekomst
te belanden. Eddie van Schaick (43) streek deze zomer neer bij Ajax als jeugdtrainer van de D3. Omdat
doelen en dromen altijd belangrijker zijn dan dollars.
tekst //Tim Korenhoff
Hij kon best aardig voetballen vroeger, al zegt hij het zelf. Geen
spoortje arrogantie of misplaatst zelfvertrouwen zit daarbij. Dat
heeft de Fries namelijk helemaal niet nodig. Hij is wie hij is en
hij weet wat hij wil. Op zijn achttiende speelde hij in het beloftenteam
van Cambuur, en was hij er voor de lol jeugdtrainer bij. Terwijl zijn
voetbalcarrière stagneerde, zag hij zichzelf als 22-jarige opeens terug
als een van de jongste hoofdtrainers van een eerste amateurelftal. Op
zich was dat wel wat hij 'later wilde worden', bedacht hij zich, maar
het idee dat hij zelf een betere voetballer had kunnen worden als hij zelf
een betere jeugdtrainer had gehad, deed hem weer overstappen naar de
jeugd. Van Schaick zou al zijn ambities, ideeën en energie voortaan in
dienst van hen gaan stellen, zodat iets van hem daarmee toch nog het
profvoetbal zou kunnen bereiken.
Niet dat hij verbitterd was, integendeel. Hij had simpelweg een visie die
hij wel eens wilde testen in de praktijk. Voeg daar de zin in avontuur
aan toe, en het is verklaard waarom hij begin jaren negentig naar de
Verenigde Staten toog. 'Ik dacht,
met het wereldkampioenschap
voetbal in 1994 voor de deur, zal
het jeugdvoetbal daar een enorme
opmars gaan maken. Ik ben toen
met vijfduizend dollar spaargeld
op pad gegaan, met het idee om
een baantje als jeugdtrainer te zoe
ken. Daarvoor had ik mezelf een aantal maanden gegeven.' Het baantje
vond hij in Detroit, waar hij voetbaltrainer werd op een higbschool.
En inderdaad kreeg het voetbal in de VS een flinke boost, zoals hij had
verwacht: hij startte daarop een eigen bedrijfje dat voetbalclinics gaf,
en al snel floreerden de zaken. Zijn aanpak werd gewaardeerd.
Van Schaick begon naam te maken. Na vijf jaar vroeg Richmond
Kickers, uit de A-league (vergelijkbaar met de Nederlandse eerste divi
sie), hem als hoofd opleidingen. 'Dat was een club met 4.000 kinderen.
Ik heb daar vooral de logistiek en infrastructuur aangepakt. Een om
vangrijke klus, maar het had nog gekker gekund, hoor: er zijn namelijk
ook genoeg clubs met meer dan 10.000 leden.' Ter vergelijking: de
jeugdopleiding van Ajax telt zo'n 250 spelers.
Uitdaging
Hij had het prima naar zijn zin in Richmond, maar na zo'n vijf jaar was
hij toe aan een nieuwe uitdaging. 'Daar had ik nooit zo bij stilgestaan,
totdat ik Ruud Dokter weer eens tegenkwam. Ruud was bondscoach
van het Nederlands elftal tot 17 jaar, en ik had hem al vaker ontmoet.
Hij was net gevraagd om technisch directeur te worden voor de voet
balbond van Qatar, waarvoor hij het jeugdvoetbal moest herstructu-
reren. Ruud had daarvoor de hulp van zo'n vijftien trainers nodig en
vroeg of ik wilde solliciteren. Toen begon het te kriebelen. Ik zat al weer
tien jaar in de Verenigde Staten en had eigenlijk ook best zin in een
nieuwe omgeving. En wanneer kom je nou in Qatar?' Op zijn 39ste, in
januari 2004, landde hij in het staatje ten noorden van Saoedi-Arabië.
'Toen ik daar aankwam, was Ruud al weer weg. Dat was wel lastig,
want hij had me aangenomen en was de enige die ik daar kende.' Maar
gelouterd als hij was na zijn periode in Detroit en Richmond, vond hij
zijn draai al snel in de staat die ongeveer zo groot is als de provincie
Groningen. 'Ik vond het ook zo bijzonder dat ik daar was, had me
voorgenomen om daar niet alleen te zijn om te werken, maar zeker
ook om te genieten van het land en de cultuur. Daardoor voelde ik me
veel onafhankelijker.'
Van Schaicks opdracht was het analyseren van de jeugdopleiding
van ATArabi, één van de tien clubs in de hoogste divisie. De andere
door Dokter aangenomen coaches moesten analyses maken van de
clubs en nationale elftallen waar
zij gedetacheerd waren, zodat de
bond van Qatar een goed beeld
had van de stand van zaken van de
jeugd(opleiding). Het eerste jaar
was hij daarbij trainer van de BI
van ATArabi.
'Achteraf begrijp ik niet waarom
ze ons hebben gehaald,' zegt Van Schaick. 'De Nederlandse mentaliteit
en manier van werken zijn toch bekend om het zelf initiatieven nemen,
aanvallen en assertief zijn. Zoals ik de mentaliteit in Qatar heb ervaren,
is dat er vooral een van spelen om niet te verliezen en achteruit voetbal
len. Na drie maanden was mijn analyse en die van de andere trainers
klaar. We hadden een compleet technisch plan ontwikkeld om het
voetbal daar ingrijpend te verbeteren. Ik denk dat dat plan nog steeds
op de plank ligt waar ze het direct hebben neergegooid. Met een dikke
laag stof erop. We hebben niet eens feedback gehad.' Hij denkt dat de
voetbalbond op zich wel openstond voor de plannen, maar de rijke en
machtige clubs niet.
Na een jaar werd hij overgeplaatst naar het in de hoofdstad Doha lig
gende Al-Sadd, de huidige club van Co Adriaanse. Dat had niets met zijn
functioneren te maken, maar alles met de ondoorgrondelijke beslissingen
van de voetbalbond. Hij genoot van de luxe, de cultuur en het werk
als jeugdtrainer van de plaatselijke BI. 'Al-Sadd is het Ajax van Qatar.
Daarbij is de club enorm rijk omdat de belangrijkste families uit Qatar
het er voor het zeggen hebben. De faciliteiten waren echt onvoorstelbaar.
25
