Onhandelbare pingelaar van origine
'Met de trucjes van vroeger kan ik me
nu uit moeilijke situaties redden'
GRFGGRYVAN PFR WIFI
Mooie middag
X AJAX K JOK O ff
Verdediger met de techniek
van de straat
Inmiddels gedraagt hij zich zoals hij voetbalt: voorbeeldig. Maar nog niet zo lang geleden was Gregory
van der Wiel (19) een onhandelbare puber, die het bij Ajax definitief verbruid leek te hebben. 'Als het niet
naar mijn zin ging, werd ik boos en gooide er alleen nog maar met de pet naar.'
tekst Maarten Dekker
Nu geldt hij weliswaar als een van de voornaamste jonge vruchten
van Ajax' befaamde jeugdopleiding, een speler waar de hele
club trots op kan zijn; nog maar vijf jaar terug in de tijd leek de
carrière van Gregory van der Wiel geknakt in de knop. In de C2 van
trainer Arnold Mühren manifesteerde de jonge Amsterdammer zich als
een onhandelbaar mannetje, dat altijd een weerwoord paraat had voor
zijn coach en zijn ploeggenoten. Heel anders dan de kalme, bijna timide
jongen die zich de laatste weken als een volwaardig opvolger van de
vroegtijdig afgezwaaide Jaap Stam presenteerde. 'Ik zat midden in de
puberteit, was extreem koppig en wilde altijd gelijk hebben,' ontleedt
Van der Wiel zijn eigen gedrag. 'Als het niet naar mijn zin ging, werd ik
boos en gooide er alleen nog maar met de pet naar.'
Hij was niet langer te handhaven op sportpark de Toekomst, daar kan
hij zich met zijn inlevingsvermogen van nu alles bij voorstellen. Van der
Wiel werd weggestuurd en Haarlem werd zijn zelfverkozen toevluchts
oord. 'Ik wilde absoluut hogerop komen. Als het niet via de normale
weg kon, dan maar via een sluiproute. Haarlem was ook goed bereik
baar vanuit Osdorp, waar ik destijds nog woonde.' Zijn verblijf bij een
club uit de kelder van het betaalde
voetbal zou een nuttige leerschool
blijken voor Van der Wiel, die tot
dan toe slechts de relatieve weelde
van Ajax gewoon was. 'Het niveau
bij Haarlem lag een stuk lager, en
dan niet alleen het spel, maar ook
de accommodatie, de kleding, dat
soort dingen. Natuurlijk was dat
wennen na zo veel jaar luxe.'
De beperkingen bij Haarlem deden Van der Wiel gaandeweg inzien hoe
goed de zaken bij zijn vorige club eigenlijk waren geregeld en dat hij zijn
vertrek bij Ajax toch vooral aan zichzelf te wijten had. Relativerend:
'Diep van binnen wist ik heus wel dat ik lastig kon zijn, dat was geen
nieuws voor me. In die periode bij Haarlem ben ik gewoon ouder ge
worden en daardoor ook wijzer, rustiger en bedachtzamer.'
Zijn spel bleek daarbij gebaat, zozeer zelfs dat Ajax weer contact
met hem opnam. In zijn tweede jaar bij Haarlem werd Van der Wiel
door zijn oude club uitgenodigd voor een jeugdtoernooi in Italië. Een
moment dat de Amsterdammer zich nog altijd levendig voor de geest
kan halen, was de fraaie uithaal waarmee hij scoorde in een duel met
leeftijdsgenoten van Juventus. Hij bleef nog een derde seizoen bij
Haarlem, maar trainde in dat jaar al weer twee keer per week mee in
de vertrouwde omgeving van de Toekomst. 'Als je wordt weggestuurd,
denk je natuurlijk dat het definitief is. Je verwacht niet dat je drie jaar
later weer terug mag komen,' aldus Van der Wiel.
Bravoure
Dat Ajax de banneling al die tijd in het vizier hield, zal ook te maken
hebben met zijn specifieke kwaliteiten, vermoedt Van der Wiel. Er zijn
niet veel verdedigers zoals hij, types die de blik bij balbezit zo veel
mogelijk naar voren richten en zich met het aanvalsspel trachten te
bemoeien. Die kenmerken komen in zijn geval voort uit het verleden.
Als klein jochie maakte hij met zijn vriendjes de trapveldjes in Osdorp
onveilig. Daar leerden ze elkaar de nieuwste trucjes en verfijnden ze
hun balbehandeling. 'Ik heb de techniek van de straat,' zegt Van der
Wiel met trots en bravoure in zijn stem. 'Iedereen zegt ook altijd tegen
mij "waarom ben jij in hemelsnaam verdediger?".'
Van origine was hij dat ook niet. Van der Wiel speelde voornamelijk
op het middenveld, sinds hij op 8-jarige leeftijd via een talentendag
doordrong tot de jeugdafdeling van Ajax. 'Ik was die dag alleen
maar aan het pingelen, zoals ik op straat gewend was. Het hele veld
oversteken, zonder oog te hebben
voor medespelers. Daar waren die
andere ouders langs de lijn niet
zo blij mee. Hun zoon kreeg de
bal maar niet. Zo zat ik in elkaar.'
Bij Haarlem mocht hij het wel
eens achter de spits proberen, als
klassieke nummer tien. Maar toen
Ajax hem terughaalde, was dat
voor een plekje centraal achterin.
'Inschuivende verdedigers zoals ik zijn zeldzaam. Dus proberen ze in
te schatten wie het zou kunnen en die jongens zo vroeg mogelijk te
vormen tot een typische Ajax-verdediger.'
Van der Wiel zegt eerlijk dat hij aanvankelijk niet blij was met de plan
nen van zijn trainers. 'Het voelde eerst een beetje tegennatuurlijk. Maar
als je reëel bent, bood dit mij wel de grootste kans om door te breken.
En na verloop van tijd ging ik me er ook gewoon goed bij voelen. Ik
blijk mijn techniek te kunnen gebruiken om snel oplossingen te vinden
die voor anderen misschien niet weggelegd zijn. Met de trucjes van
vroeger kan ik me nu uit moeilijke situaties redden.'
Het afzwaaien van Stam maakte de weg vrij voor de jongeling, die
pas sinds februari deel uitmaakt van Ajax' A-selectie. In de maanden
11
