Dennis Rommedahl kan bij Ajax zijn ei weer kwijt
'Winnen of verliezen moet wel wat
uitmaken, waar speel je anders je
wedstrijden voor?'
DFNNIS RDMMFDAHI
©AJAXKJCK OFF
Uit de verdrukking
Drie jaar was hij weg uit Nederland, om elders nieuwe indrukken op te doen en zich te ont
wikkeien in richtingen die zijn spel van nature niet zou volgen. Zijn ervaringen bij het Engelse
Charlton Athletic maakten van Dennis Rommedahl vooral een veelzijdiger voetballer, oordeelt
hij zelf. 'Ik heb daar geleerd hoe het is om voortdurend in de verdrukking te zitten, maar nu is
het tijd om weer te gaan doen wat ik echt goed kan.'
tekst Maarten Dekker
Aan de voetballer Dennis Rommedahl mag dan in drie jaar tijd het
nodige zijn bijgespijkerd, bij zijn rentree constateert de aanvaller
fijntjes dat zijn tweede vaderland in diezelfde periode geen spat
veranderd is. 'Kijk alleen maar naar buiten, het regent weer eens. En het
begint koud te worden. Nederland blijft gewoon Nederland.'
Begrijp hem niet verkeerd. Rommedahl voelt zijn hart nog altijd gloeien
van trots als het Der Er Et Yndigt Land wordt gespeeld voor een inter
land, maar ergens voelt de eerstejaars Ajacied zich meer Nederlander
dan Deen. Inclusief een jaartje op uitleenbasis bij RKC Waalwijk maakte
hij acht seizoenen vol bij PSV, een periode waarin hij bovendien een
Nederlandse vrouw huwde. 'Hier voelt als thuis. Ik merk dat ik vaker
in het Nederlands denk dan in het
Deens. Als dat gebeurt, ben je wel
aardig ingeburgerd, lijkt me.'
Zoals het een ware Nederlandse
voetbalprof betaamt, voelde zijn
carrière niet compleet zonder
een avontuur over de grens, in
Rommedahls geval het beloofde
land dat Engeland heet. Drie jaar
geleden streek hij er neer, benieuwd
naar het waarheidsgehalte in al
die verhalen over volle stadions,
de bijzondere atmosfeer en het
moordende tempo dat de teams er
op nahouden. Het werd Charlton
Athletic, een nette familieclub uit
zuidoostelijk Londen, waar nauwelijks een harde kern op de tribune te
vinden is, maar vooral vaders met hun zonen en opa's met hun kleinkin
deren. Rommedahl: 'In mijn jeugd konden wij op televisie alleen maar
Engels voetbal zien. Woensdagmiddag om drie uur, dan werden er vaak
wedstrijden uitgezonden van Liverpool, Manchester United, dat soort
clubs. Sindsdien had die competitie iets speciaals voor mij. Dat ik daar
van heb kunnen proeven, zie ik als een voorrecht.'
Maar het was niet alleen hosanna. Hoe ambitieus de verhalen rond
Rommedahls contractondertekening ook waren geweest, Charlton
slaagde er zelden in het voetbal te spelen wat manager Alan Curbishly
nastreefde. Aanvallend, met drie spitsen; in de praktijk kon de ploeg
vaak niet meer dan afweren en zwierf er hoogstens één verdwaalde
aanvaller rond op de helft van de tegenstander. 'Er zit een groot verschil
tussen het hebben van een visie en het ook echt uitvoeren daarvan,' zegt
Rommedahl in retrospectief. 'Bij PSV was ik gewend als pure rechts
buiten te spelen, in een ploeg die bijna altijd meer balbezit had dan de
tegenstander. Bij Charlton was de situatie zo'n beetje omgekeerd.'
Sportief bleek er zodoende weinig te halen in The Valley en Charlton
degradeerde zelfs in Rommedahls laatste jaar bij de club, maar dat wil
niet zeggen dat de 70-voudig Deens international zijn Engelse avontuur
als onbevredigend ziet. Sterker nog: hij slaagde in zijn belangrijkste
opzet. 'Ik wilde een stap zetten in mijn ontwikkeling, aspecten in mijn
spel ontwikkelen die ik voorheen nauwelijks nodig had gehad. Door de
omstandigheden bij mijn club ben ik ben op allerlei gebieden sterker
geworden. Qua meeverdedigen, po
sitie kiezen, looppatronen, tactiek
in zijn algemeenheid.'
Zelfkastijding was het nog net
niet, tegennatuurlijk zeker wel. De
vliegensvlugge buitenspeler met de
ongebreidelde aanvalsdrang moest
zijn instincten vrijwel uitschakelen
en zich richten op zaken waar hij
zich eigenlijk nog nooit om had
hoeven bekommeren. Interessant
en leerzaam vond hij het, maar
na verloop van tijd ging het hem
ook tegenstaan. 'Ik kon mijn ei
niet kwijt, kon nooit eens vanuit
mijn eigen kwaliteiten voetballen.'
Daarom was het mooi geweest, besloot hij al ruim voordat de degradatie
van Charlton onafwendbaar werd. 'Ik wilde voetballen in een competitie
die aanvallend is ingesteld, zoals ik het graag zie. Dan kom je uit bij
Nederland of Spanje,' aldus Rommedahl.
Hij was niet verrast, maar wel blij toen Ajax afgelopen zomer naar zijn
diensten informeerde. Een topclub, met alle aandacht, publiciteit en kri
tiek die daarbij horen. Hij neemt het zoals het is. 'Dit is juist wat je als
voetballer moet willen,' meent Rommedahl. 'Winnen of verliezen moet
wel wat uitmaken, waar speel je anders je wedstrijden voor? Druk en
spanning zorgen er alleen maar voor dat je het beste in jezelf naar boven
kunt halen. Zonder dat kun je niet optimaal presteren.'
Zo redeneerde de Deen al tijdens zijn vorige periode in Nederland, in
de relatieve rust van het Eindhovense. 'Dat is een beetje een clichébeeld.»
11
