L
J
Peter Boeve
24 december 2006
vallende linksback die je tegenwoordig weer terug
ziet komen en die ook op de linksbuitenpositie terecht
komt en een goede voorzet kan geven. Verdedigen kon
ik in feite niet zo goed, dus ik dacht dat als ik heel
veel aanviel die aanvaller wel achter mij aan zou moe
ten. Later ben ik het verdedigen beter gaan begrijpen,
maar aanvankelijk moest ik er niks van hebben en ik
heb daardoor heel wat kaarten opgelopen'.
De promotie van 1977 betekende voor Peter Boeve
met Vitesse zijn debuut in de eredivisie. Henk Bosveld
speelde de hoofdrol in het elftal van toen, niet alleen
als speler, maar hij was ook in grote mate sfeer bepa
lend en mede daardoor vertoefde Peter graag in zijn
omgeving.
'Hier in het dorp waren er een heleboel mensen die
naar onze wedstrijden toe wilden en er moesten dus
kaartjes komen. Ik vond die aandacht voor mij in het
dorp trouwens wel mooi. Dan regelde ik dat we naar de
sigarenzaak van Henk en zijn vrouw Hennie in Arnhem
gingen en daar kochten we dan zo'n veertig, vijftig
kaartjes. De achterliggende gedachte was dat ik mooi
naar Henk kon en hij verdiende er nog een paar centen
aan. Het was dat echte sigarenzaakwerk waar je de
supporters ontmoette, waar je over van alles en nog
wat met iedereen kletste, vooral over Vitesse natuur
lijk, en ik vond het als jong spelertje prachtig om ook
op die manier met de grote Bosveld contact te hebben,
want ik had heel veel bewondering voor hem, zowel
als mens als speler'.
Peter stak veel van Henk Bosveld op en vond het
geen probleem dat hij zo af en toe tijdens een
wedstrijd flink onderuit de zak van hem kreeg,
of tijdens de training als correctie wel eens een
metertje de lucht in ging, maar hij voelde zich als
jonkie geaccepteerd door de gevestigde orde en
dat kwam ook op andere wijze tot uiting.
'Het beste bewijs daarvoor is dat ik meegevraagd werd
naar de sauna in Velp. Nou was ik ook wel zo bijdehand
om me te laten uitnodigen, maar dat ik mee mocht zei
toch heel veel. Dat ging niet van de club uit, dus het
was best apart dat ze me mee vroegen. Ze gingen dan
ook altijd kaarten, maar daar mocht ik niet aan mee
doen, daar hadden ze een apart ploegje voor. Ik ging
dan wel regelmatig iets voor ze te drinken halen en
daar voelde ik me echt niet te groot voor. Je zou het
misschien niet denken, maar ook die saunabezoeken
waren een onderdeel van mijn leerproces door goed te
luisteren en te zien hoe de boel in elkaar zit om daar
je voordeel mee te doen. Toen ik later bij Ajax kwam
besefte ik pas echt goed hoe belangrijk dat allemaal
voor mijn ontwikkeling als voetballer geweest is.'
Bij zijn vertrek naar Ajax in 1979, waar hij tot 1988
zou spelen, kreeg hij een oorkonde met alle hand
tekeningen van de spelers erop en bij het kijken
ernaar komt dat heel speciale Vitesse-gevoel weer
boven en dat hij nooit meer kwijt zal raken.
'Ik voel me nog altijd bij Vitesse betrokken. Daar lig
gen mijn voetbalwortels. Die zijn geel-zwart en hoe de
mensen mij daar indertijd binnengehaald hebben was
fantastisch. Ik ben nog altijd dankbaar voor de manier
waarop ik er opgeleid werd, hoe ze met je omgingen
en het warme hart dat ik van de mensen bij Vitesse
meegekregen heb. Die mensen hebben me de kans
gegeven mijn droom van succesvol profvoetballer uit
te laten komen en dat is toch het mooiste dat er is.'
Peter Boeve, tweede van links
