GR Al
voor Ajax 41 goals. Toen een Italiaanse club
belangstelling voor hem toonde, hing Ajax
gauw het prijskaartje van 250.000 gulden
aan hem. Dat wilde de Italianen niet betalen,
Feyenoord een jaar later (1963) wel. Tja. Dat
waren nog eens tijden.
Groot ging in Rotterdam gewoon door met
waar hij goed in was: 34 goals in 54 competi
tiewedstrijden. In 1965 behaalde Feyenoord
de double, niet in de laatste plaats dankzij
hem. Hij werd bij Ajax zo smartelijk gemist,
dat de Amsterdammers hem na twee jaar
met alle geweld terug wilden hebben. Aldus
geschiedde. Feyenoord hield daar 375.000
gulden aan over, het nieuwe record. In 1969
kwam aan zijn loopbaan een abrupt einde,
toen een Pool hem een interland uitschopte.
Drie transfers, van spelers van grote klas
se, waar Feyenoord veel profijt van gehad
heeft.
Door Krol verdreven
De volgende mocht er ook zijn: Theo van
Duivenbode kwam zes seizoenen voor Ajax
uit en speelde linksback in de verloren Euro
pa Cup l-finale van 1969. Michels meldde
hem daarna dat hij mocht vertrekken. Ze
hadden in Amsterdam een linksback achter
de hand met uitzonderlijke kwaliteiten en
die zou Van Duivenbode niet alleen bij Ajax
maar (nog geen drie maanden later) ook bij
het Nederlands elftal verdrijven: Ruud Krol.
Feyenoord lijfde het afdankertje gretig in
en de overgang leverde Theo meteen een
fantastische revanche op: hij speelde weer
een Europa Cup-finale en won deze keer
wel. Dat seizoen had hij al wat bijzonders
meegemaakt doordat hij met een "streep"
scoorde tegen Ajax. Feyenoord beleefde
vier jaar plezier van Van Duivenbode, die als
semiprof bij Haarlem eindigde.
René Notten was de volgende. Zijn drie
voorgangers kwamen allemaal als interna
tional naar Feyenoord, Notten was ex-inter-
national. Zijn carrière was een beetje in het
slop geraakt. In Rotterdam heeft hij het nog
heel behoorlijk gedaan, hij was qua stijl ook
veel meer een voetballer voor Feyenoord
dan voor Ajax. Vier seizoenen speelde hij
op het middenveld vrijwel alles, al kwam het
Nederlands elftal nooit meer in beeld.
t
-
Een vergelijkbaar type met Notten was
Arnold Scholten, die tijdens het seizoen '89-
'90 bij Ajax vertrok. Hij was de enige speler
zonder interlands, die de overgang maakte.
Vijf en een half jaar zwoegde hij voor Fey
enoord dat het een lieve lust was, scoorde
hij als diepgaande middenvelder ook nogal
eens een doelpunt (20 in totaal, waarvan zes
in zijn laatste seizoen) en maakte hij deel
uit van het kampioenselftal. Na die periode
keerde hij trouwens weer naar Ajax terug.
John van Loen was international voor Utrecht
en Roda, in zijn volgende periode voor
Anderlecht, Ajax en Feyenoord niet meer.
Hij was natuurlijk geen wonder van techniek
maar in het vijandelijke strafschopgebied
wel een lastige meneer. Nadat hij bij Ajax de
strijd tegen Petterson verloren had, verkaste
hij halverwege '92-'93 naar Rotterdam. Een
spits die niet goed genoeg bevonden werd
voor Ajax zoiets als Charisteas. Van Loen
kwam met zijn neus in de boter terecht: het
kampioenselftal van 1993. Hij maakte voor
Feyenoord 17 doelpunten.
Kortom: niet één van die transfers pakte
voor Feyenoord slecht uit. Nu maar hopen
dat Charisteas niet de dissonant in de reeks
wordt.
STADION SPORTNIEUWS 2 0 0 6
35
