BOEK
Toejuichingen en gebak
In de rubriek Maandboek geeft Boudewijn Warbroek maandelijks zijn
mening over de gebeurtenissen bij onze club. Boudewijn is seizoenkaart
houder op vakkie-U en schreef eerder samen met Peter Blokdijk het suc
cesvolle supportersboek 'Leven met Feyenoord.'
Voor reacties: levenmetfeyenoord@hotmail.com
Het Legioen van Feyenoord heeft zich in de donkere dagen
van september van zijn allerbeste kant laten zien. We heb
ben de ploeg op een voorbeeldige manier gesteund in deze
moeilijke tijd. Ik zou bijna zeggen: applaus voor jezelf. Al is
het aan de andere kant natuurlijk vanzelfsprekend dat we
juist in de zwaarste periodes een flinke keel opzetten om
onze jongens een hart onder de riem te steken.
Het mooiste gebaar vond ik het gebak dat de supporters
vereniging liet bezorgen op de dag nadat we ons hadden
gekwalificeerd voor de groepsfase van de UEFA-Cup. Ter
wijl alle kranten onze club bij de enkels afzaagden wegens
het vertoonde spel, ging bij de aanhang de borst voor
uit. Er was geknokt voor elke meter, er was gebikkeld en
gezwoegd. Dat willen we zien!
Wat raar toch, dat buitenstaanders en soms ook spelers
nog steeds niet beseffen dat dat eigenlijk het enige is wat
wij echt eisen van onze ploeg: inzet, inzet, inzet. Vandaar
die liedjes: 'Bloed, zweet en tranen.' En: 'Laat zien dat je
het shirt waard bent.' Dat zijn geen loze kreten, het komt
vanuit het diepst van ons hart. Nooit zullen wij eisen dat
Feyenoord kampioen wordt. Maar hard werken is wel het
minste dat we mogen verwachten van al die duurbetaalde
jongens. Onze jongens, nota bene.
Het gebak stond na die 0-0 tegen Lokomotiv Sofia trouwens
niet op zichzelf. De avond ervoor al, was het begonnen. De
Kuip zat slechts halfvol, maar dat was aan het lawaai niette
merken. De toejuichingen waren massaal en aanhoudend.
Wat moet je als speler trots zijn op zo'n publiek. Elders
gaan ze fluiten, maar in De Kuip niet. Als er wordt gewerkt
op het veld, wordt er ook 'gewerkt' op de tribune. Zo simpel
is het eigenlijk.
Ik was ook blij met het doelpunt van Pierre tegen NAC.
Want Van Hooijdonk is en blijft mijn held. De man dankzij
wie we in 2002 de UEFA-Cup hebben veroverd. Dat zal ik
nooit vergeten, en daarom geniet Pierre bij mij grenzeloos
veel krediet. Maar niet alleen om die reden. Want hij is ook
een voorbeeldige prof met een geweldige wedstrijdmenta
liteit. Een killer. Hadden we er daar maar meer van... In elk
geval heeft trainer Erwin Koeman na de goal tegen NAC
mooie woorden over onze superspits gesproken. Eindelijk.
Ik vond dat het hoog tijd werd dat dit een keer werd gezegd.
Hands up for Pi-Air!
Eind vorige week werd bekend dat Jorien van den Herik
misschien dan toch terugtreedt, en de club 'overdraagt'
aan een investeringsgroep rond de Rotterdammer Steven
Rottier. Op het moment dat ik dit schrijf is hierover nog
niet veel meer bekend, maar ik kan niet zeggen dat ik er
direct vrolijk van ben geworden. Door te schermen met een
eventuele terugkeer van Dirk Kuyt, geeft Rottier er blijk van
de verhoudingen niet goed te kennen. Dirk heeft welover
wogen de keus voor Liverpool gemaakt. Nu zinspelen op
een eventuele terugkeer van Kuyt, lijkt eerder bedoeld als
een lekkermakertje richting supporters dan als een serieus
te nemen optie. Rottier moet zich eerst maar eens bewij
zen. Het feit dat hij kennelijk jeugdspeler is geweest bij
onze club, spreekt me aan. Maar het is natuurlijk nog geen
garantie voor succes.
Hierbij komt dat ik het een beangstigende gedachte vind dat
onze club kennelijk kan worden overgenomen door mannen
met geld. Dat kan in de toekomst dus gemakkelijk een keer
verkeerd gaan, denk ik dan.
Verder vind ik het hoe dan ook jammer dat Jorien wordt
gedwongen om op te stappen. Zoals ik vorige maand in
Stadion Sportnieuws schreef, heb ook ik al mijn vertrouwen
in hem verloren. Er is wanbeleid gevoerd, in alle opzichten.
Jorien is daarvoor op zijn minst mede-verantwoordelijk, en
misschien zelfs wel de hoofdverantwoordelijke. Belachelijk
en laf vind ik het dat hij anderen de schuld geeft en zich
zelf steeds probeert vrij te pleiten. Het zou Jorien hebben
gesierd als hij excuses had gemaakt naar de supporters,
en als hij zijn eigen fouten zou hebben erkend. Ik denk dat
er dan bijna niemand zou zijn geweest die zijn hoofd had
geëist. Door zich op te stellen zoals hij heeft gedaan, heeft
Jorien de protestacties alleen maar aangewakkerd.
Maar toch. Toch vind ik het jammer dat er op zo'n manier
een eind moet komen aan het tijdperk Jorien van den Herik.
Want dankzij hem kunnen wij ons duppie nog steeds
bezoeken. Zonder Jorien was Feyenoord vijftien jaar gele
den al in de financiële afgrond gestort. Bovendien heeft Van
den Herik smoel gegeven aan de club op een manier die
mij persoonlijk altijd wel heeft aangesproken. Hij kwam op
voor de belangen van onze club, en was daarbij even vast
beraden als standvastig. Altijd toonde hij zich strijdbaar. Hij
was een straatvechter. Recht voor zijn raap. En zei zonder
aanziens des persoons wat hij dacht.
En voor dat alles moeten we Jorien toch heel dankbaar
zijn.
BOUDEWIJN WARBROEK
STADION SPORTNIEUWS 2 0 0 6
25
