Edgar Manucharyan speelde veel wedstrijden in de voorbe
reiding en het Armeense talent deed het uitstekend.
deze nieuwe mogelijkheid met beide handen
aan en op 15 april 2005 bereikt Ajax met
Pyunik FC overeenstemming over de overgang
van de Armeens topscorer. Manucharyan zet
zijn handtekening onder een driejarig con
tract, dat per 1 juli ingaat en hem (in principe)
tot de zomer van 2008 tot Ajacied maakt.
Op 4 juli van het vorig jaar meldt Manucha
ryan zich voor de eerste training van het
nieuwe seizoen, onder leiding van Danny
Blind. Ruim een maand later maakt hij zijn of
ficiële debuut voor zijn nieuwe werkgever, in de
uitwedstrijd bij AZ (4-2 nederlaag). Kort voor
tijd vervangt hij Ryan Babel. Een week later
mag hij - in de Champions Leaguewedstrijd
tegen Arsenal - halverwege de tweede helft
invallen voor Nourdin Boukhari. Daarmee is
hij pas de tweede Armeniër ooit (na Yervand
Sukiasyan voor Dinamo Kiev in 1992) die zijn
opwachting maakt in de hoofdfase van het
lucratieve Europese kampioenenbal.
Manucharyan wordt rustig gebracht en lijkt
Edgar Manucharyan 15
zich moeiteloos aan te passen aan het hogere
niveau. In zijn vijfde (en voorlopig laatste) op
treden in Amsterdamse dienst, slaat het nood
lot echter opnieuw toe. In de Galgenwaard
start hij voor de tweede keer in de basis, maar
de buitenspeler loopt binnen twintig minuten
een spierscheuring in zijn rechterbovenbeen
op. Het duel met FC Utrecht gaat echter
om hele andere redenen als 'memorabel' de
boeken in. Het is de laatste wedstrijd van de
Franse verdediger David di Tomasso, die twee
dagen later aan de gevolgen van een actute
hartstilstand zou overlijden.
De tijd die volgde omschrijft Manucharyan
zelf als de 'zwartste bladzijde' uit zijn nog
jonge leven. 'Ik heb me vaak ongelooflijk
eenzaam gevoeld in die periode. Ik was net
achttien jaar: eigenlijk nog veel te jong om
op jezelf te wonen in een onbekend land,
waarvan je de taal niet machtig bent. Als je fit
bent, maakt dat allemaal niet zoveel uit. Maar
in plaats van mijn zorgen van me af te kunnen
spelen, moest ik voortdurend revalideren. En
als ik hersteld was, raakte in gelijk weer ge
blesseerd. Achteraf denk ik dat ik de omscha
keling van de Armeense naar de Nederlandse
competitie heb onderschat. Mijn lijf kon de
belasting gewoon niet aan.' De heimwee naar
zijn geboorteland werd soms zelfs zo groot,
dat het hem bijna opbrak. 'Ik heb serieus
getwijfeld over mijn carrière. Gelukkig heb
ik de moed nooit defintief opgegeven. Ik ben
een gelovig mens en heb veel steun gehad
van God. Iedereen kent in zijn leven ups en
downs, maar ik ben pas 19 jaar en ben er van
overtuigd dat mijn tijd nog komt.'
Na dagen, weken en maanden van krachttrai
ning, lijkt het lichaam van Edgar Manucharyan
dan eindelijk in staat om dat uit te voeren wat
zijn geest al jaren voor ogen heeft. 'Zowel
fysiek als mentaal gaat het nu goed. Heimwee
heb ik nog steeds weieens, maar gelukkig heb
ik Armeense vrienden bij me inwonen en dat
scheelt. Ik begin me zelfs thuis te voelen in
Amsterdam. Ik voel me sterk en wil dit nare
hoofdstuk voorgoed afsluiten. Ik kijk vanaf
nu af aan alleen nog maar vooruit. Ik moet
en zal slagen bij Ajax. Dat ben ik niet alleen
mezelf verplicht, maar ook al die mensen d
ie altijd achter me zijn blijven staan in moei
lijke tijden. Mijn familie, vrienden, mijn
Ajax Kick Off FC Kopenhagen
