33
Moratti
Grote Inter en met prachtig briefje bedankt
voor mijn onverwoestbare Inter-schap, al
deelde ik de liefde met een andere voortref
felijke club.
Twee maanden later kreeg Moratti gelijk
met zijn 'geen zorg' maar de wijze waarop,
was van een Hitchcock-achtige allure,
Weer verloor Ajax van Inter, nu in de ArenA
en wij waren afhankelijk van de uitslag
van de wedstrijd Rosenborg - Olympique
Lyonnais. Tot voorbij onze wedstrijd bleef
het spannend want in Noorwegen werd
nog gevoetbald en vocht Olympique voor
haar laatste kans. Het schijnt in Trondheim
heel spannend te zijn geweest. In de slot
minuut miste Olympique een enorme kans.
Maar de eindstand was Ajax-gunstig en
de nederlaag tegen Inter werd in blijd
schap gewikkeld en geaccepteerd. Door
naar de volgende ronde. Samen, inderdaad:
samen!
Moratti glimlachte en op zijn lippen lag
onuitgesproken zijn gelijk. En hij wist dat
ik met dat gelijk dubbel blij was. Hij kende
de blauwzwarte kant van mijn hart. Ajax
en Inter beide door.
Bij de loting voor de achtste finales van het
kampioenenfeest van dit seizoen werd ik
van vele kanten gebeld of aangesproken:
'Inter, dat zul jij wel leuk vinden, toch?'
Nou nee. Liever niet. Niet zozeer omdat de
kracht van Inter te vrezen is, maar omdat ik
doodeenvoudig liever vermijdt dat de twee
liefdes elkaar kruisen en pijn doen. Zeker
in het voorkomende geval dat er geen
sprake zal zijn van beide doorkomen.,
De blauwzwarte kant... Die kreeg kleur
voor het midden van de jaren zestig.
Inter, kampioen van Europa, kampioen
van de wereld. Een elftal met een elf
tal waarvan de namen een toverspreuk
vormden. Met een trainer die zichzelf
magische krachten toedacht. Helenio
Herrera. Een voorzitter die, dat las je in de
tijdschriften, oliebaron en multimiljardair
was, Angelo Moratti, jazeker, de papa van
de huidige presidente van Inter. Toen een
jongen die aan de hand van vader alles van
dichtbij meemaakte.
Al het voetbal van over de grens was zo
ver weg, dat je er over kon dag- en nach-
tdromen. Zo heel af en toe zag je Italiaans
voetbal. Alleen maar in de Europa Cup, be
ginnend in de kwartfinale. De Nederlandse
Televisie Stichting zond die duels uit.
Het was geen 'voetbalwedstrijd kijken', het
waren belevenissen. FC Internazionale te
gen Real Madrid in een voetbalkathedraal.
Voetbal uit een andere wereld waarover je
kon fantaseren. De tovernamen... Sarti...,
Facchetti..., Suarez..., Mazzola..., Corso....
Mystieke avonden waren het. Laat op te
mogen blijven en te mogen proeven van een
andere wereld.
Het botste niet met Ajax dat een handvol
jaar later aan de internationale weg ging
timmeren. En dat op een andere manier
sprankelde. Het kon samen! Twee ver
schillende scholen, twee aparte filosofieën.
Helder rood en wit en stemmig krachtig
blauw en zwart, verenigbaar in één hart.
Tot het moment dat ze daadwerkelijk
tegenover elkaar staan. Dan wordt het even
moeilijk. Liever niet, liever niet. Beter is de
pijnlijk mooie ontmoeting te vermijden.
Het lot besliste anders.
Adriano, Zanetti, Figo, Cordova, Martins...
Het zeer internationale Internazionale
komt naar Amsterdam en er is geen geza
menlijke ontsnapping mogelijk. Er zal een
winnaar komen, er zal een verliezer zijn.
Geen non ti preoccupare' deze keer, 'geen
zorg', is er niet bij.
Beste presidente Moratti, vriendelijke man,
ik wens u een prettige wedstrijd.
Ajax Kick Oft> Internazionale
