Vanaf dat moment wordt Elia elke dag rond half
twee opgehaald van school en rijdt een busje vol
met Ajaxtalenten naar jeugdcomplex De Toekomst,
tegenover de Amsterdam ArenA. „Vaak zaten lera
ren ons daar al op te wachten en kregen we eerst
weer les. Dan trainen of soms eerst eten, alles was
geregeld. En dan werden we 's avonds weer naar
huis gebracht." En zo rijden vanuit vele hoeken van
Nederland busjes van en naar de ArenA. Maar waar
ze ook vandaan komen, de jongens worden op dat
moment gezien als Amsterdammers, aldus Elia.
„Voor spelers van andere clubs ben je gewoon een
Amsterdammer. We gingen ook allemaal steeds
meer zo praten, omdat je heel de dag niks anders
hoort. Elke zin met 'man' erin, je gaat er zonder dat
je het zelf in de gaten hebt in mee."
Eljero Elia kreeg na twee seizoenen te horen dat hij
moest vertrekken bij Ajax. „Ik zat in de C1 en had
een lekker seizoen gedraaid. Ik was toen ook al spits,
maar speelde daar rechtshalf of soms rechtsback, ik
heb in die jaren echt leren bikkelen. Ik was ervan
overtuigd dat ik mocht blijven, had alle wedstrijden
gespeeld. Natuurlijk baal ik er nog steeds wel eens
van dat ik weg moest, als je aan de top zit wil je
daar ook proberen te blijven. Achteraf begrijp ik wel
waarom ik weg moest. Ik was vaak te gemakkelijk,
zowel binnen- als buiten het veld. Ik dacht te vaak
'het komt wel goed' en vergat daardoor vaak om te
schakelen."
Uiteindelijk is het ook goed gekomen met Elia, maar
zoals iedereen heeft ook hij daar kei- en keihard
voor moeten werken. Hij wil graag dat de mensen
van hem houden, maar niets komt aanwaaien, dat
realiseert de jongeling zich ondertussen donders
goed. En ook al kan het hem allemaal niet snel ge
noeg gaan, hij ziet ook wel in dat hij voor iemand
van zijn leeftijd al veel wedstrijden in de basis heeft
gestaan op het hoogste niveau van Nederland. Ui
teraard wil hij nog steeds graag laten zien dat de
hoge heren bij Ajax het verkeerd hebben gezien.
Zodoende was de goal die hij eind september in de
ArenA maakte extra lekker. „Toen ik de 2-1 maakte
was ik wel erg blij, maar durfde geen seconde te
dromen dat we daadwerkelijk nog gelijk zouden
maken in blessuretijd. Toen Saeijs scoorde dacht ik
'yes', want ik besefte heel goed hoe veel pijn dit
deed in Amsterdam. In de jeugd wordt bijna elke
wedstrijd makkelijk gewonnen, maar in de Eredivi
sie komt er meer bij kijken dan Amsterdamse bluf.
Dan moet er gebikkeld worden en komt het op
kracht aan, daardoor konden wij nog een puntje
weghalen."
Jongens uit de generatie van Elia die wel de weg
naar het eerste elftal van Ajax hebben gevonden,
zijn op dit moment Ryan Babel en Urby Emanuels-
on. „Met hen heb ik inderdaad samengespeeld. Niet
met Ryan samen in de spits helaas, want ik stond op
het middenveld. Dat gebeurt vaak bij Ajax, dat ze
jongens op hele andere posities neerzetten dan
waar ze oorspronkelijk speelden. Emanuelson bij
voorbeeld kwam als linksbuiten en wordt nu gezien
als een echte linksback. Ondanks dat ik niet op mijn
eigen plaats speelde, kon ik later wel merken hoe
veel ik geleerd had. Toen ik als vijftienjarige terug
kwam bij ADO lag ik technisch en tactisch voor op
de rest, dan zie je pas hoeveel je opgepikt hebt."
Eljero Elia is blij met de nieuwe spelers die in de win
terstop naar ADO Den Elaag zijn gekomen, maar hij
ziet ook dat er met Paulus Roiha een nieuwe concur
rent is opgestaan. „Het zijn alle vijf heel goede spe
lers, dat zie je meteen op de training. En Roiha moet
ik als een concurrent zien die ik achter me wil laten,
er is geen andere manier." Voor de wedstrijd van van
daag tegen Ajax ziet 'Elli' wel kansen. „We moeten
maximale strijd leveren en elke tweede bal hebben.
Als we bikkelen, gaat het publiek vanzelf achter ons
staan en dan kan er van alles gebeuren."
